ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ತಿಚೆಂ ಕೊಶೆಡ್ದ್ ತಿಳ್ತಾನಾ ....
ಆಪಾಪ್ಲ್ಯಾ ಹಿತ್ಲಾಂತ್ ಬಾಂಯ್ ಅಸ್ತಾನಾ, ನಳಾ ಉದಕ್ ಸರಾಗ್ ದೆಂವ್ತಾನಾ, ಧಾ ಜಣಾಂಚಿ ಸಾಂಡುನ್ ಘಾಲ್ಲಿ ಬಾಂಯ್ ಕೊಣಾಕ್ ಜಾಯ್? ಪುಣ್ ಜೆದ್ನಾ "ಮ್ಹಜೆಂ" ಮ್ಹಳ್ಳೆಂ ಉದಕ್ ಸುಕುನ್ ಮನಿಸ್ ಕಂಗಾಲ್ ಜಾತಾ, ತೆದ್ನಾಂಚ್ ಸಾಂಡುನ್ ಘಾಲ್ಲ್ಯಾ ಬಾಂಯ್ಚೊ ಜಾಂವ್ದಿ, ಸಾಂಡುನ್ ಘಾಲ್ಲೆ ಆವಯ್ಚೊ ಜಾಂವ್ದಿ ಉಡಾಸ್ ಯೆಂವ್ಚೊ. ಹ್ಯಾ ವಗ್ತಾ ಧವೆಂ ನ್ಹೆಸುನ್ ಕಾಳೆಂ ಚಡಯಿಲ್ಲೆ, "ಪಡ್ಲ್ಯಾರೀ ನಾಕ್ ವಯ್ರ್" ಮ್ಹಳ್ಳ್ಯಾಪರಿಂ "ತಿಳುಂಕ್ ಆಯ್ಲೆಂ ಮ್ಹಜೆಂ ಕೊಶೆಡ್ದ್" ಮ್ಹಣ್ ಏಕ್ ವಿಚಾರಾತ್ಮಕ್ ಚಿಂತಪ್ ಉಟೊಂವ್ಚೆಂ ಪಿಂತುರ್ ಕವಯತ್ರಿ ಹಾಂಗಾ ಉಬೆಂ ಕರ್‍ತಾ. ಎಕಾ ಸಕಾಳಿಕ್ ಠರಾವಣೆಚೆರ್ ಫೆಲ್ಸಿ ಲೋಬೊನ್ ಆಪುರ್ಬಾಯೆಚಿ ಕವಿತಾ ಆಮ್ಕಾಂ ದಿಲ್ಯಾ.
ಫೆಲ್ಸಿ ಲೋಬೊ ವೃತ್ತೆನ್ ಶಿಕ್ಶಕಿ. ತಶೆಂ ತಿಚ್ಯೆ ಕವಿತೆಂತೀ ತಿ ಲಿಸಾಂವಾಂ ಶಿಕೊಂವ್ಚ್ಯಾಂತ್ ಪಾಟಿಂ ಸರನಾ! ಪಾಟ್ಲ್ಯಾ ದೋನ್ ತೀನ್ ವರ್ಸಾಂನಿ ತಿಕಾ ಆಪ್ಲೆಂ "ಧಾಂಪುನ್ ದವರಲ್ಲೆಂ ದಿರ್ವೆಂ" ದಿಶ್ಟಿಕ್ ಪಡ್ಲಾಂ ಆನಿ ತಿ ಆಪ್ಲಿ ಕವಿತಾ ಬರೊಂವ್ಚಿ ಪ್ರತಿಭಾ ಬರಿಚ್ ಪಾಜುನ್ ಆಸಾ. ಕಾವ್ಯ ರಸಿಕಾಂಕ್ ಮುಖ್ಲ್ಯಾ ವರ್ಸಾಂನಿ ತಿಚ್ಯೆ ಲಿಖ್ಣೆ ಥಾವ್ನ್ ಉಂಚ್ಲ್ಯೊ ಕವಿತಾ ವಾಚುಂಕ್ ಮೆಳ್ಚ್ಯಾಂತ್ ದುಬಾವ್ ನಾ.
-ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್ ಡಿಕೂನ್ಹಾ
ಕವಿತಾ:
ಧಾಂಪುನ್ ದವರಲ್ಲೆಂ ದಿರ್ವೆಂ
ಹಿತ್ಲಾ ಮುಲ್ಯಾಂತ್, ಕಾಳೊಕಾ ಘುಡಾಂತ್
ತೀಸ್ ಪಾಂತ್ತೀಸ್ ವರ್‍ಸಾಂಚ್ಯಾ
ಎಕ್ಸುರ್‍ಪಣಾಂತ್
ಕಾಲ್‌ಚ್ ಉದೆಲೊ ಸುರ್ಯೊ!
ಆಳಾಂ, ಕುಲ್ಕಾರಾಂ, ಮ್ಹಾರಾಂ, ಕೊರ್ಗಾರಾಂ
ಮಾತ್ರ್ ಕಿತ್ಯಾ ಧನಿಯಾಂ-ವಕ್ಲಾಂಯ್
ಆಪಾಪ್ಲ್ಯಾ ಘನಾಚೆ ಕೊಳ್ಶೆ
ಘಡಿಭರ್ ವೊಂಟಾಂಕ್ ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಚಡಯ್ತಾನಾ
ಚಡ್ಲಲೆಂ ಆಮಾಲ್ ಮ್ಹಜೆಂ
ದೆಂವಲ್ಲೆಂಚ್ ನಾ
ಮ್ಹಯ್ನೆ ವರ್ಸಾಂ ಆವಾಜಾವೀಣ್ ಪಾಶಾರ್ ಜಾಲ್ಲಿಂ
ಬೆಫಿಕಿರಾಯೆನ್ ಮನ್ಶಾಂಯ್ ಪಯ್ಸ್ ಪಯ್ಸ್ ಪಾವಲ್ಲಿಂ
ಲಾಟೆ, ಸುಕೆ ತಾಟೆ ಜಾತಾನಾ
ಬೊರಿಚ್ಯೆ ಧಾಡಾವ್ಣೆಕ್ ಪಂಪಾಚ್ಯೆ ಶಿಳೊಣೆಕ್
ಮ್ಹಾಕಾಯ್ ಸಂಸ್ರಾಚಿ ವಿಸರಚ್ ಪಡ್ಲಿ
ಪಯ್ರ್.....
ಧವ್ಯಾ ನ್ಹೆಸ್ಣಾರ್ ಕಾಳೆ ವೊಕ್ಲಾಂಗಾರ್
ಭಾಣಾತೆದಿಂ ವಾಡ್ಲಲಿಂ ಪೊಟಾಂ ಪೊಶೆವ್ನ್
ದುಭಾವಾನ್ ಸಾಸ್ಪುನ್ ಸಾಸ್ಪುನ್
ತಿಳುಂಕ್ ಆಯ್ಲೆ ಮ್ಹಜೆಂ ಕೊಶೆಡ್ದ್
ಭಾಂದುನ್ ದವರ್‍ಲಲೊ ಉಸ್ವಾಸ್ ಮಾತ್ಸೊ
ಸಡಿಳ್ ಕೆಲೊ ಹಾಂವೆಂ
ಕಾನಾರ್ ಪಡ್ತಾಂ ಸಳ್ಸಳಿಂ ಉತ್ರಾಂ
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಪುನರ್ ಜಿವಂತ್ಪಣಾಕ್
ಕಾರಣ್ ಜಾಲ್ಲಿಂ
"ಕರಾ ತಿಕಾ ನಿತಳ್, ಕಾಡಾ ಭಾಯ್ರ್,
ತಿಚ್ಯಾ ಭಿತರ್‍ಲೆಂ ಕಸ್ತಾಳ್
ಮೆಳತ್ ಕಾಂಯ್ ಉದಕ್ ಶೀತಳ್
ಗಾಂವ್ ತಾನೆಲಾ
ಕಿತ್ಯಾಕ್ ತುಮಿ ತಿಕಾ ಮಸ್ತಿಲ್ಯಾ?"
ಬಡ್ಬಡ್ಲಿಂ ಹಾಂವ್........
"ಮ್ಹಜೆಂಯೀ ಇಲ್ಲೆಂ ಆಯ್ಕಾಯಾ-ರೆ ಪಿಲ್ಯಾಂನೊ
ರಾನಾಂ ಮೊಲಿಂ ಬೆಂಡಲ್ಲ್ಯಾಚೆಂ ಕರ್ಮ್
ಖಾತೇ ಆಸಾತ್ ಆತಾಂ ತುಮಿ
ಜಿರಯ್ನಾಂತ್ ತರ್ ಪಾವ್ಸಾ ಉದಕ್ ಅನಿ ಪುಣೀ
ಮೆಳ್ಚಿನಾ ತುಮ್ಚ್ಯಾ ಬೊಶಿಯಾಂನಿ
ಭಾತಾ ಶಿತಾಚಿ ಕಣಿ
ಭಾತಾ ಶಿತಾಚಿ ಕಣಿ"
-ಫೆಲ್ಸಿ ಲೋಬೊ, ದೆರೆಬಯ್ಲ್
संपादकीय:
तिचें कोशेड्द तिळताना....
आपापल्या हितलांत बांय आसताना, नळा उदक सराग देंवताना, धा जणांची सांडून घाल्ली बांय कोणाक जाय? पूण जेदना "म्हजें" म्हळ्ळें उदक सुकून मनीस कंगाल जाता, तेदनांच सांडून घाल्ल्या बांयचो जांवदी, सांडून घाल्ले आवयचो जांवदी उडास येंवचो. ह्या वगता धवें न्हेसून काळें चडयिल्ले, "पडल्यारी नाक वयर" म्हळ्ळ्यापरीं "तिळुंक आयलें म्हजें कोशेड्द" म्हण एक विचारात्मक चिंतप उटोंवचें पिंतूर कवयत्री हांगा उबें करता. एका सकाळीक ठरावणेचेर फेल्सी लोबोन आपुरबायेची कविता आमकां दिल्या.
फेल्सी लोबो वृत्तेन शिक्षकी. तशें तिच्ये कवितेंती ती लिसांवां शिकोंवच्यांत पाटीं सरना! पाटल्या दोन तीन वरसांनी तिका आपलें "धांपून दवरल्लें दिर्वें" दिश्टीक पडलां आनी ती आपली कविता बरोंवची प्रतिभा बरीच पाजून आसा. काव्य रसिकांक मुखल्या वर्सांनी तिच्ये लिखणे थावन उंचल्यो कविता वाचुंक मेळच्यांत दुबाव ना.
-आंडऱ्यू एल डिकून्हा
कविता:
धांपून दवरल्लें दिर्वें
हितला मुल्यांत, काळोका घुडांत
तीस पांत्तीस वरसांच्या
एकसूरपणांत
कालच उदेलो सुर्यो!
आळां, कुल्कारां, म्हारां, कोर्गारां
मात्र कित्या धनियां-वकलांय
आपापल्या घनाचे कोळशे
घडिभर वोंटांक म्हज्या चडयताना
चडल्लें आमाल म्हजें
देंवल्लेंच ना
म्हयने वर्सां आवाजावीण पाशार जाल्लीं
बेफिकिरायेन मनशांय पयस पयस पावल्लीं
लाटे, सुके ताटे जाताना
बोरिच्ये धाडावणेक पंपाच्ये शिळोणेक
म्हाकाय संस्राची विसरच पडली
पयर.....
धव्या न्हेसणार काळे वोकलांगार
भाणातेदीं वाडललीं पोटां पोशेवन
दुभावान सास्पून सास्पून
तिळुंक आयले म्हजें कोशेडद
भांदून दवरललो उसवास मात्सो
सडीळ केलो हांवें
कानार पडतां सळसळीं उत्रां
म्हज्या पुनर जिवंतपणाक
कारण जाल्लीं
"करा तिका नितळ, काडा भायर,
तिच्या भितरलें कस्ताळ
मेळत कांय उदक शीतळ
गांव तानेला
कित्याक तुमी तिका मस्तिल्या?"
बडबडलीं हांव........
"म्हजेंयी इल्लें आयकाया-रे पिल्यांनो
रानां मोलीं बेंडल्ल्याचें कर्म
खाते आसात आतां तुमी
जिरयनांत तर पावसा उदक अनी पुणी
मेळचिना तुमच्या बोशियांनी
भाता शिताची कणी
भाता शिताची कणी"
-फेल्सी लोबो, देरेबयल