ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಉತ್ಸವಾಂನಿ ಆಮ್ಕಾಂ ಲಾಭ್ತಾ ಕಿತೆಂ? ಕೆಳ್ಯಾಂಚ್ಯೊ ಸಾಲಿ, ಚಿತುರ್‍ಲೆಚಿಂ ಸರ್‍ಲಾಂ ಆನಿ ಕಾಪುಸ್ ಭಾಯ್ರ್ ಪಡಲ್ಲೆಂ ಉಶೆಂ!
ಆಮಿ ಸಂಭ್ರಮ್, ಉತ್ಸವ್, ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಾವೆಳಿಂ ಗಮ್ಮತ್ ಕರ್‍ತಾಂವ್. ಆಮ್ಚ್ಯಾಚ್ ಸಂಸಾರಾಂತ್ ಬುಡುನ್ ವೆತಾಂವ್. ಆಮ್ಚೆಂ ಕಾರ್ಯೆಂ ಸೊಭಿತ್, ಸುಂದರ್ ಜಾಯ್ಜಾಯ್, ಸರ್ವಯ್ ಸೈರ್‍ಯಾಂಕ್ ಆಕರ್ಷಿತ್ ಕರುಂಕ್ ಸಕಜಾಯ್ ಮ್ಹಣುನ್ ಯೆವ್ಜಣ್ಯೊ ಘಾಲುನ್, ದುಡು ಖರ್ಚಿತಾಂವ್. ಕಾರ್ಯಾಚ್ಯೊ ತಸ್ವಿರ್‍ಯೊ ಕಾಡುನ್ ಪರ್ಗಟ್ ಕರ್‍ತಾಂವ್, ಖುಶಿ ಪಾವ್ತಾಂವ್.
ಹಾಂಗಾಸರ್ ಕವಿ ತ್ಯಾವಿಶಿಂ ಸಾಂಗನಾ. ಸಕ್ಕಡ್ ಮನೀಸ್ ಘರಾ ಪರ್‍ತಲ್ಯಾ ಉಪ್ರಾಂತ್ಲೆಂ ವಾಸ್ತವ್ ತೊ ಉತ್ರಾಂನಿ ಫಿಛಾರ್ ಕರುನ್ ಬೋವ್ ಸುಂದರ್ ರಿತಿನ್ ಕವಿತಾದ್ವಾರಿಂ ಆಮ್ಕಾಂ ದಿತಾ. ಆಮಿ ಸದಾಂನೀತ್ ಹಾಜರ್ ಜಾಂವ್ಚ್ಯಾ ಉತ್ಸವಾಂತ್ಲ್ಯೊ ಕಳಿತ್ ನಾತಲ್ಲ್ಯೊ ಗಜಾಲಿ ಆಮ್ಕಾಂ ತೊ ಕಳಿತ್ ಕರ್‍ತಾ.
ಆಮ್ಚೆ ಜಾಯ್ತೆ ’ಉತ್ಸವ್’ ಅಶೆಚ್! ಹ್ಯಾ ಉತ್ಸವಾಂನಿ ಆಮ್ಕಾಂ ಲಾಭ್ಚೆಂ ಫಕತ್ ಕಾಪುಸ್ ಭಾಯ್ರ್ ಪಡಲ್ಲೆಂ ಉಶೆಂ! ಸುಶೆಗ್ ಘೆಂವ್ಕ್‌ಯ್ ಉಪ್ಕಾರಾಕ್ ಪಡನಾತಲ್ಲೆಂ. ಮಾಗೀರ್ ಚಿತುರ್‍ಲೆಚಿಂ ಸರ್‍ಲಾಂ, ಕೆಳ್ಯಾಂಚ್ಯೊ ಸಾಲಿ! ಹೆಂ ವಾಸ್ತವ್ ಸ್ವೀಕಾರ್ ಕರುಂಕ್ ಆಮಿ ತಯಾರ್ ಆಸಾಂವ್? ಸತ್ ಆಡೂಕ್ ಆಸ್ತಾ ಮ್ಹಣ್ತಾತ್. ತಶೆಂ ಹೆಂ ವಾಸ್ತವ್, ನಿಶ್ಟುರ್!
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ವಾಸ್ತವ್
ಲೆಂವುನ್ ಉಡಯ್ಲ್ಯಾರ್‌ಯೀ
ಶೆಳ್ ಸುಕನಾತ್ಲಿಂ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕೊಪಾಂ,
ಮುರ್ಡುನ್ ಮುದೊ ಜಾವ್ನ್
ತೆಲ್ಸಾಣ್ ಸರ್‌ಲ್ಲಿಂ ಖಾಣಾಕಾಗ್ದಾಂ,
ಚಿತುರ್ಲೆಂಚಿಂ ಸರ್‍ಲಾಂ,
ಕೆಳ್ಯಾಂಚ್ಯೊ ಸಾಲಿ
ಶಿಂಪ್ಡಲ್ಯಾತ್ - ಉಗ್ತ್ಯಾ ಮಯ್ದಾನಾರ್
ಫುಟ್‌ಲ್ಲೆಂ ಮುಕ್ಡೆಂ,
ಪಡ್‌ಲ್ಲೊ ಕೆಸಾಂಘೊಸ್,
ವೊಮ್ತಲ್ಲೊ ರಂಗ್,
ತುಟ್‌ಲ್ಲೊ ಪಡ್ದ್ಯಾತೀರ್
ಪಾತ್ಳಲ್ಯಾತ್- ಅಸ್ತ್‌ವೆಸ್ತ್ ವೆದಿರ್
ಮಧ್ಯಾನ್ ರಾತ್ ಪರ್‍ಯಾಂತ್
ಚಲ್‌ಲ್ಲೊ ಕಾಲ್ - ನಾಚ್, ಸಂಗೀತ್, ನಟನ್
ಸಂಭ್ರಮಿಕ್ ಉತ್ಸವ್, ಸಂಪುನ್
ಆಜ್ - ನರ್ ಮನಿಸ್ ನಾ
ನಿಶ್ಟುರ್ ವಾಸ್ತವ್!
ವೆದಿ ಆಡೊಸಾಕ್, ಎಕೆ ಗುಂಡಿಯೆಂತ್
ಕಾಪುಸ್ ಭಾಯ್ರ್ ಪಡ್‌ಲ್ಲೆಂ
ಲ್ಹಾನ್ ಉಶೆಂ
ಬೋವ್ಶಾ-
ನಾಟಕಾಂತ್ಲಿ ಗರ್ಭೆಸ್ತಿಣ್
ಘರಾ ವೆಚ್ಯಾ ಆಮ್ಸೊರಾನ್
ನಿಸ್ರಾವ್ನ್,
ವಿಸ್ರುನ್ ಗೆಲ್ಲಿ ಕೊಣ್ಣಾ!
-ವಿಲ್ಸನ್ ಕಟೀಲ್
संपादकीय:
उत्सवांनी आमकां लाभता कितें? केळ्यांच्यो साली, चित्तुरलेचीं सरलां आनी कापूस भायर पडल्लें उशें!
आमी संभ्रम, उत्सव, वार्षीकोत्सवा वेळीं गम्मत करतांव. आमच्याच संसारांत बुडून वेतांव. आमचें काऱ्यें सोभीत, सुंदर जायजाय, सर्वय सैरयांक आकर्षीत करुंक सकजाय म्हणून येवजण्यो घालून, दुडू खर्चितांव. काऱ्याच्यो तस्वीऱ्यो काडून पर्गट करतांव, खुशी पावतांव.
हांगासर कवी त्याविशीं सांगना. सक्कड मनीस घरा परतल्या उप्रांतलें वास्तव तो उत्रांनी फिछार करून बोव सुंदर रितीन कविताद्वारीं आमकां दिता. आमी सदांनीत हाजर जांवच्या उत्सवांतल्यो कळीत नातल्ल्यो गजाली आमकां तो कळीत करता.
आमचे जायते ’उत्सव’ अशेच! ह्या उत्सवांनी आमकां लाभचें फकत कापूस भायर पडल्लें उशें! सुशेग घेवंकय उपकाराक पडनातल्लें. मागीर चित्तुरलेचीं सरलां, केळ्यांच्यो साली! हें वास्तव स्वीकार करुंक आमी तयार आसांव? सत आडूक आसता म्हणतात. तशें हें वास्तव, निश्टूर!
-मेल्विन रोड्रीगस
कविता:
वास्तव
लेंवून उडयल्यारयी
शेळ सुकनातलीं प्लास्टीक कोपां,
मुर्डून मुदो जावन
तेल्साण सरल्लीं खाणाकागदां,
चित्तुरलेंचीं सरलां,
केळ्यांच्यो साली
शिंपडल्यात - उगत्या मयदानार
फुटल्लें मुकडें,
पडल्लो केसांघोस,
वोमतल्लो रंग,
तुटल्लो पडद्यातीर
पातळ्ळ्यात - अस्तवेस्त वेदीर
मध्यान रात परयांत
चलल्लो काल - नाच, संगीत, नटन
संभ्रमीक उत्सव, संपून
आज - नर मनीस ना
निश्टूर वास्तव!
वेदी आडोसाक, एके गुंडियेंत
कापूस भायर पडल्लें
ल्हान उशें
बोवशा-
नाटकांतली गर्भेस्तीण
घरा वेच्या आम्सोरान
निस्रावन,
विसरून गेल्ली कोण्णा!
-विल्सन कटील