ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಅಸ್ತುರೆಚ್ಯಾ ಝೆಂಜ್ರಲ್ಲ್ಯಾ ಜಿವಿತಾಚಿ ಕಾಣಿ
ಅಸ್ತುರೆಚ್ಯಾ ಝೆಂಜ್ರಲ್ಲ್ಯಾ ಜಿವಿತಾಚಿ ಕಾಣಿ ಹ್ಯೆ ಕವಿತೆಂತ್ ಆಸಾ. ತಿಚಿ ಜೀಣ್ ಸಗ್ಳಿ ಕಾಳೊಕ್ ಧಾಂವ್ಡಾಂವ್ಚ್ಯಾ ವಾವ್ರಾಂತ್ ತಿ ಬುಡ್‌ಲ್ಲಿ ಆಸ್ತಾ. ತಿತ್ಲೆಂ ಕರುನ್‍ಯ್ ತಿ ಸದಾಂಚೆ ಪಿರ್ಪಿರೆ ಸೊಸ್ತಾ ಆನಿ ಹೆರಾಂಚ್ಯಾ ಜಿವಿತಾಂತ್ ಉಜ್ವಾಡ್ ಭರ‍್ತಾ.
ಕವಿ ಜಾವ್ನ್ ಅಮೇಯ್ ನಾಯ್ಕಾಚಿ ವಾಡಾವಳ್ ದೆಖ್ತಾನಾ ಕೊಂಕಣಿ ಕವಿತಾ ಶೆತಾಚೊ ಫುಡಾರ್ ಬಳ್ವಂತ್ ಹಾತಾಂನಿ ಆಸ್ಚಿ ಜಾಣೀವ್ ಕೊಣಾಯ್ಕಿ ಜಾತಾ. ಅಸಲೆಂ ಬಳ್ ತಾಕಾ ಆಸಲ್ಲ್ಯಾನ್‍ಚ್ ಸಾಹಿತ್ಯ್ ಅಕಾಡೆಮಿಚೊ ಯುವಪುರಸ್ಕಾರ್ ತಾಕಾ ಫಾವೊ ಜಾಲ್ಲೊ.
ಕವಿತಾ ಟ್ರಸ್ಟಾಚ್ಯಾ ಕಾರ್ಯಾವಳಿಂನಿ ಜಾಯ್ತ್ಯಾ ವರ್ಸಾಂ ಆದಿಂ ಥಾವ್ನ್ ತಾಣೆ ವಾಂಟೊ ಘೆತ್ಲಾ. ಪುಣ್ ತಾಚಿ ಕವಿತಾ ಪಯ್ಲೆ ಪಾವ್ಟಿಂ ಪರ್ಗಟ್ ಜಾತೇ ಆಸಾ. ತಾಕಾ ಕವಿತಾ ಕುಳಾರಾಕ್ ಯೆವ್ಕಾರ್ ದಿತಾಂವ್.
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ರಾತ್ ಸುಸ್ತ್ ನ್ಹಿದ್ಲೆಲಿ ತೆನ್ನಾ...
ರಾತ್ ಸುಸ್ತ್ ನ್ಹಿದ್ಲೆಲಿ
ತಿ ಮಾತ್
ಅರ್ದ್ ಝೆಮೆರ್
ಘರಾ ಕುಶೀಕ್‌ಚ್ಯೆ
ಖೊಪೀಂತ್ ಗೆಲಿ.
ಶಿರ್ಪುಟಾಂ ಮೊಡೂನ್,
ಗುಡ್ಡೀಭರ್ ಪೆತ್ರೆಲ್
ಕಟ್ಟೆಂತ್ ಭರೂನ್,
ಕಾಲ್ಚೊ
ಜಾಲ್ಲೊ ಗೊಬೊರ್
ತಿಣೆಂ ಸಗ್ಳೊ ನಿಸ್ತಾರ‍್ಲೊ.
ಲಾಕ್ಡಾಂಮದಿಂ
ಸೊಣ್ಣ್ ಖುಪೀತ್,
ಕಿಟ್ಟಿ ಉಸ್ಳಟಾ ತೆ ಖಾಂಚೀತ್
ನಳ್ಯೆನ್ ಫುಂಕೀತ್,
ಗಳ್ಯಾ ಧಡೆರ್
ಯೆಯಿಲ್ಲ್ಯೆ ಖೊಂಕ್ಲೆಕ್
ತಿಣೆಂ ನಿಮೀತ್ ದಿಲೆಂ
ಭಾಯ್ರ್ ಸರೂಂಕ್.
ಘರಾಂತ್ಲ್ಯಾನ್
ಕೊಣ್ ತರಿ ಪಿರ್ಪಿರ‍್ಲೊ...
"ಯೆದೆ ರಾತ್ಚಿ,
ಹಿ ಆನಿ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಖೊಂಕ್ತಾ ??
ಮರೂಂಕ್!! "
ಕೊಳ್ಶಾಚೊ ಪಿಟೊ
ದಾಂತಾಂಕ್ ಘಾಸೂನ್
ಪೊಟಾಂತ್
ಚವ್ತಾಳ್ಪಿ ಪಿತ್ತಾಕ್ ತಿಣೆಂ
ಪೊಟ್ ತಿಡ್ಕೆನ್
ಭಾಯ್ರ್ ಕಾಡ್ಲೆಂ,
ಆನಿ
ಗಳ್ಗಳೊ ಘೆವ್ನ್
ನ್ಹಿದೆ ಧಡೆರ್ ಪಾವ್ಲೆಲ್ಯಾ
ದೊಳ್ಯಾಂಚೆರ್ ಉದೀಕ್ ಮಾರ‍್ಲೆಂ.
ಭಾಣ್‌ಭರ್ ಉದ್ಕಾಚೊ
ಅದ್ಮಾಸ್ ಘೆವ್ನ್,
ತೆಚೆರ್ ಮಾಗೀರ್
ಥಾಳೊ ಥೆವ್ನ್,
ಧುಂವ್ರೆಲ್ಲಿಂ ಲಾಂಕ್ಡಾಂ
ತಿಣೆಂ ಫುಂಕ್ಲಿಂ
ಆನಿ
ಆಳ್ಶಿ ಕಾಳ್ಖಾಕ್
ಉಜೊ ಲಾಯ್ಲೊ.
...
ಪಳೆಯ್ತಾಂ ಪಳೆಯ್ತಾಂ
ಸಗ್ಳೆಕಡೆನ್ ದೀಸ್ ಜಾಲೊ.
ಪಳೆಯ್ತಾಂ ಪಳೆಯ್ತಾಂ
ಸಗ್ಳೆಕಡೆನ್ ದೀಸ್ ಜಾಲೊ.
-ಅಮೇಯ್ ನಾಯ್ಕ್
ಖೊಂಪ್=ಗುಡ್ಸುಲ್; ಕೊಳ್ಸೊ=ಇಂಗ್ಳೊ; ಅದ್ಮಾಸ್=ಅಂದಾಜ್; ಧಡೆರ್=ತಡಿರ್; ಥಾಳೊ=ಥಾಲಿ ವಾ ಧಾಂಪ್ಣೆಂ.
संपादकीय:
अस्तुरेच्या झेंज्रल्ल्या जिविताची काणी
अस्तुरेच्या झेंज्रल्ल्या जिविताची काणी ह्ये कवितेंत आसा. तिची जीण सगळी काळोक धांवडांवच्या वावरांत ती बुडल्ली आसता. तितलें करूनय ती सदांचे पिरपिरे सोसता आनी हेरांच्या जिवितांत उजवाड भरता.
कवी जावन अमेय नायकाची वाडावळ देखताना कोंकणी कविता शेताचो फुडार बळवंत हातांनी आसची जाणीव कोणायकी जाता. असलें बळ ताका आसल्ल्यानच साहित्य अकाडेमिचो युवपुरस्कार ताका फावो जाल्लो.
कविता ट्रस्टाच्या कार्यावळिंनी जायत्या वरसां आदीं थावन ताणे वांटो घेतला. पूण ताची कविता पयले फावटीं पर्गट जाते आसा. ताका कविता कुळाराक येवकार दितांव.
-मेल्विन रोड्रीगस
कविता:
रात सुस्त न्हिदलेली तेन्ना...
रात सुस्त न्हिदलेली
ती मात
अर्द झेमेर
घरा कुशीकच्या
खोपींत गेली.
शिरपुटां मोडून,
गुड्डीभर पेत्रेल
कट्टेंत भरून,
कालचो
जाल्लो गोबोर
तिणें सगळो निस्तारलो.
लाकडांमदीं
सोण्ण खुपीत,
किट्टी उसळटा ते खांचीत
नळयेंन फुकींत,
गळ्या धडेर
येयल्ले खोकलेक
तिणें निमीत दिलें
भायर सरूंक.
घरांतल्यान
कोणतरी पिरपिरलो...
"येदे राच्ची,
ही आनी कित्याक खोकता ??
मरूंक!! "
कोळशाचो पिटो
दांतांक घासून
पोटांत
चवताळपी पित्ताक तिणें
पोटतिडकेन
भायर काडलें,
आनी
गळगळो घेवन
न्हिदे धडेर पावलेल्या
दोळ्यांचेर उदीक मारलें.
भाणभर उदकाचो
अदमास घेवन,
तेचेर मागीर
थाळो थेवन,
धुंवरेल्लीं लाकडां
तिणें फुकलीं
आनी
आळशी काळखाक
उजो लायलो.
...
पळेयतां पळेयतां
सगळेकडेन दीस जालो.
पळेयतां पळेयतां
सगळेकडेन दीस जालो.
-अमेय नायक