ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಸಾದ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂನಿ ದಿಸ್ಚೆಂ ಉದಾತ್ತ್ ಕಾಳಿಜ್
“ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂತ್” ಕವಿತಾ ಸಾದ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂನಿ ವಿಣ್ಲ್ಯಾ ತಶೆಂ ದಿಸ್ತಾ ತರೀ ಉದಾತ್ತ್ ಸಂಗ್ತಿಂ ಥಂಯ್ ಕವಿಚಿ ಆಕಾಂಕ್ಶಾ ಉಟುನ್ ದಿಸ್ತಾ. ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಗಾಂವಾಚೊ ಮೋಗ್ ಕರ್‍ಚೊ ಕವಿ ಸೊಭಾಯೆಚಿಂ ಸೊದ್ನಾಂ ಕರ್ನ್ ಆಸಾ. ನಂಯೊಂ, ಬಾಂಯೊಂ, ತಳಿಂ, ಶೆತಾಂ, ಭಾಟಾಂ, ಮಾಗ್ಣೆ ರಜಾರ್, ಫುಲಾಂ ಫಳಾಂ, ಶಿಕಪ್, ಭಾಸ್, ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಸಂಭ್ರಮ್ ಸರ್ವ್ ಕವಿಕ್ ದಿಸ್ತಾ. ಹೆಂ ಸರ್ವ್ ರಚಲ್ಲ್ಯಾ ರಚ್ಣಾರಾಕ್ ತೆದ್ನಾ “ಸೊಭಿತ್” ದಿಸಲ್ಲ್ಯಾಪರಿಂ ಕವಿಕೀ ಸೊಭಿತ್ ದಿಸ್ತಾ . ಪುಣ್, ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ಹರ್ಯೆಕಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ನಿಮಾಣ್ಯಾ ಪಂಗ್ತಿಚೆ ಸುರ್ವೆರಚ್ “ಪುಣ್” ಆಸಾ ಆನಿ ನಿರಾಶಾ ಉಪ್ಯೆತಾ.
ಹೆಂ ’ಪುಣ್’ ಆಮ್ಚ್ಯಾ ಮನ್ಶಾಪಣಾಚೊ ಉಡಾಸ್ ಕರ್ನ್ ದಿತಾ. ಪರಿಪೂರ್ಣ್ ಜಾಂವ್ಚಿ ಆಶಾ ಆನಿ ತಾಚೆ ಪಾಟ್ಲೊ ದಬಾವ್ ಸಮಾಜಾಂತ್ ಏಕ್ ವ್ಹರ್‍ತಿ ಸಕತ್ ವ್ಹಯ್, ಪುಣ್, ಮನಿಸಚ್ ಅಪೂರ್ಣ್ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾನ್ ಹ್ಯಾ ವರ್ವಿಂ ನಿರಾಶಾ ಸಹಜ್. ಹ್ಯೆ ಅಪುರ್ಣಾಯೆಂತೀ ಸಂಭ್ರಮ್ ಘಡ್ತಾ, ಜಿವಿತ್ ಪಾಲೆತಾ ಆನಿ ಪ್ರವೀಣ್ ತಸಲ್ಯಾ ಕವಿಥಾವ್ನ್ ನವಿ ಕವಿತಾ ಉದೆತಾ! ಪ್ರವೀಣಾಚೆಂ ಸೊಭಿತ್ ಕಾಳಿಜ್ ಹ್ಯೆ ಕವಿತೆಂತ್ ದಿಶ್ಟಿಕ್ ಪಡ್ತಾ. ಆಪ್ಲೊ ಅನ್ಭೊಗ್ ಆಟೊವ್ನ್, ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ್ ಭಾಶೆಥಂಯ್ ಚಡ್ ಧ್ಯಾನ್ ದೀತ್ ತರ್, ಆಪ್ಲೆಂ ಸೊಭಿತ್ ಕಾಳಿಜ್ ಚಡಿತ್ ಸೊಭಾಯೆನ್ ಕಾವ್ಯಾಂತ್ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿತ್ ಕರುಂಕ್ ಸಕಾತ್ ಮ್ಹಣ್ ಹಾಂವ್ ಚಿಂತಾಂ
-ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್. ಡಿಕುನ್ಹಾ
ಕವಿತಾ:
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂತ್.....
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂತ್
ಪಾವ್ಸ್ ಆಸಾ, ರೂಕ್-ಝಾಡಾಂ ಆಸಾತ್
ನಂಯೊಂ, ಬಾಂಯೊಂ ಆಸಾತ್, ತಳಿಂ ಧಾರಾಳ್ ಆಸಾತ್
ಪುಣ್ ಗಿಮಾಂತ್ ಉದ್ಕಾಕ್ ಸುಕಿದಾಡ್ ತಶೆಂ ದಿಸ್ತಾ...
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂತ್.....
ಶೆತಾಂ ಭಾಟಾಂ ಆಸಾತ್, ಗುಡೆ ದೊಂಗೊರ್ ಆಸಾತ್
ಭಾತ್, ಬೆಳೆಂ, ಫಳಾಂ ರಾಂದ್ವಯ್ ಧಾರಾಳ್ ಪಿಕ್ತಾ
ಪುಣ್ ಶಿತಾಂತ್ ಮಾತ್ರ್ ರೆಂವೆ ಸಾಂಗಾತಾ ಫಾತೊರ್‌ಯಿ ಮೆಳ್ತಾತ್.
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂತ್....
ಮಾಗ್ಣೆಂ ಆಸಾ, ತೇರ್ಸ್ ರಜಾರ್ ಆಸಾ
ನೊವೆನಾಂ ಆಸಾತ್, ಮಿಸಾಂಯಿ ಆಸಾತ್
ಪುಣ್ ದೇವ್ ಭಕ್ತ್ ಆನಿ ದೇವ್ ಆಪೊವ್ಣಿಂ ಶೆಳೆಲ್ಲೆಪರಿಂ ದಿಸ್ತಾತ್
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂತ್.....
ಮೊಗ್ರೆ ಕಳೆ ಫುಲ್ತಾತ್, ಆಬೊಲ್ಯಾಂಚಿ ರಾಸ್
ಗುಲೊಬಾಂಚೊ ವಿಕ್ರೊ, ಶಿಂವ್ತ್ಯಾಂಚೊ ದಾಳೊ
ಪುಣ್ ಆಲ್ತಾರಿರ್ ಮಾತ್ರ್ ಚಡ್ತಾ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಫುಲಾಂಚೊ ಝೆಲೊ.
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂತ್.....
ಸಬಾರ್ ಶಿಕ್ಪಿ ಚಲೆ ಆಸಾತ್ , ಚಲಿಯೊಯಿ ಆಸಾತ್
ಗಾಂವಾಂತ್ ಜೊಡ್ತಾತ್ ಆನಿ ಹಜಾರಾಂನಿ ಮೊಡ್ತಾತ್
ಪುಣ್ ಬರೊ ಸಂಬಂದ್ ಜೊಡುಂಕ್ ವಿಪ್ರೀತ್ ದೋಸ್
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂತ್.....
ಸೊಬಿತ್ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಭಾಸ್ ಆಸಾ, ನಿತಳ್ ಸಾಹಿತ್ಯ್ ಆಸಾ
ದುದಾಳ್ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಆಸಾ, ಸಾಹಿತ್ಯಾಚೊ ಸಂಭ್ರಮ್‌ಯ್ ಆಸಾ
ಸಾಹಿತಿಂಚೊ ಎಕ್ತಾರ್ ಉಲಯ್ತಾನಾ ಉಟ್ತಾ ಲಿಪಿಚೊ ವಾದ್.
- ಪ್ರವೀಣ್ ತಾವ್ರೊ ಕುಲ್ಶೇಕರ್
संपादकीय:
साद्या उत्रांनी दिसचें उदात्त काळीज
’म्हज्या गांवांत’ कविता साद्या उत्रांनी विणल्या तशें दिसता तरी उदात्त संगतीं थंय कविची आकांक्षा उटून दिसता. आपल्या गांवाचो मोग करचो कवी सोभायेचीं सोदनां करन आसा. नंयों, बांयों, तळीं, शेतां, भाटां, मागणे रजार, फुलां फळां, शिकप, भास, संस्कृती, संभ्रम सर्व कवीक दिसता. हें सर्व रचल्ल्या रचणाराक तेदना “सोभीत” दिसल्ल्या परीं कविकय सोभीत दिसता . पूण, कवितेच्या दरेका कडव्यांत निमाण्या पंगतिचे सुर्वेरच “पूण” आसा आनी निराशा उप्येता.
हें ’पूण’ अमच्या मनशापणाचो उडास करन दिता. परिपूर्ण जांवची अशा आनी ताचे फाटलो दबाव समाजांत एक व्हरती सकत व्हय, पूण, मनीसच अपूर्ण जाल्ल्यान ह्या वर्वीं निराशा सहज. हे अपुर्णायेंती संभ्रम घडता, जिवीत पालेता आनी प्रवीण तसल्या कविथावन नवी कविता उदेता! प्रवीणाचें सोभीत काळीज हे कवितेंत दिश्टीक पडता. आपलो अनभोग आटोवन, काव्यात्मक भाशेथंय चड ध्यान दीत तर, आपलें सोभीत काळीज चडीत सोभायेन काव्यांत प्रतिबिंबीत करुंक सकात म्हण हांव चिंतां
-आंड्र्यू एल. डिकुन्हा
कविता:
म्हज्या गांवांत.....
म्हज्या गांवांत
पावस आसा, रूक-झाडां आसात
नंयों, बांयों आसात, तळीं धाराळ आसात
पूण गिमांत उदकाक सुकीदाड तशें दिसता...
म्हज्या गांवांत.....
शेतां भाटां आसात, गुडे दोंगोर आसात
भात, बेळें, फळां रांद्वय धाराळ पिकता
पूण शितांत मात्र रेंवे सांगाता फातरय मेळतात.
म्हज्या गांवांत....
मागणें आसा, तेर्स रजार आसा
नोवेनां आसात, मिसांयी आसात
पूण देव भक्त आनी देव आपोवणीं शेळेल्लेपरीं दिसतात
म्हज्या गांवांत.....
मोग्रे कळे फुलतात, आबोल्यांची रास
गुलोबांचो विकरो, शिंवत्यांचो दाळो
पूण आल्तारीर मात्र चडता प्लास्टीक फुलांचो झेलो.
म्हज्या गांवांत.....
साबार शिकपी चले आसात, चलयोय आसात
गांवांत जोडतात आनी हजारांनी मोडतात
पूण बरो संबंद जोडुंक विपरीत दोस
म्हज्या गांवांत.....
सोबीत कोंकणी भास आसा, नितळ साहित्य आसा
दुदाळ संस्कृती आसा, साहित्याचो संभ्रमय आसा
साहितींचो एकतार उलयताना उटता लिपिचो वाद.
- प्रवीण ताव्रो, कुलशेकर