ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಅಸಲ್ಯಾ ಕಾಜಾರಾಕ್ ವೊವ್ಳಿಗ್ ಲಾಬ್ಚೆ ಪುನೆವಂತ್
ಕವಿ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾಕ್ ಮಾತ್ರ್ ಅಸಲ್ಯಾ ಕಾಜಾರಾಂಕ್ ಮಾತೆಂ ಮಾರುಂಕ್ ಜಾತಾ. ಕವಿ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾಂಕ್ ಮಾತ್ರ್ ಕಸಲೋಯ್ ಆವಾಜ್ ನಾಸ್ತಾಂ ಕಾಜಾರಾಚೊ ಸಂತೊಸ್ ಭೊಗುಂಕ್ ಜಾತಾ ಆನಿ ತೊ ಚ್ಯಾರ್ ಚವ್ಗಾಂಕ್ ವಾಂಟುಂಕ್ ಜಾತಾ. ಆನಿ ಹೊ ಸಂತೊಸ್ ವಾಂಟುಂಕ್ 'ಕಾವ್ಯದಾಸ್' ಪಯ್ಲೆ ಪಾವ್ಟಿಂ ಕವಿತಾ ಕುಳಾರಾಕ್ ಆಯ್ಲಾ. ಹೆ ಕವಿತೆಚೆ ವ್ಹಡ್ಪಣ್ ಸಾಂಗೊಂಕ್ ಮ್ಹಜೆಲಾಗಿಂ ಉತ್ರಾಂ ನಾಂತ್, ತಿಂ ಉತ್ರಾಂ ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ ಸಗ್ಳಿಂ ಕವಿನ್ ವಿಣ್ಲ್ಯಾಂತ್. ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ಲೆ ಪ್ರಾಸ್ ಸಗ್ಳೆ ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಕಾನಾಂಚೆ ಪಾಳ್ವೆಲಾಗಿಂ ಉಮ್ಕೊಳ್ ಘೆತಾನಾ ಖಂಯ್ಚ್ಯಾಕಿ ಗಾದ್ಯಾಮೆರೆರ್ ಬಸೊನ್ ಸರ್ಶಿಲ್ಯಾ ನಿತಳ್ ಉದ್ಕಾಚ್ಯಾ ವ್ಹಾಳ್ಯಾಂತ್ ಪಾಯ್ ಧಲಯಿಲ್ಲ್ಯಾಬರಿ ಜಾತಾ.
'ಕಾವ್ಯದಾಸ್' ಪಾಟ್ಲ್ಯಾ ಪನ್ನಾಸ್ ವರ್ಸಾಂ ಥಾವ್ನ್ ಕವಿತಾ ಬರವ್ನ್ ಆಯ್ಲಾ. ಏಕ್ ನ್ಹಯ್, ದೋನ್ ನ್ಹಯ್ ತೀನ್ ಹಜಾರಾಂಚ್ಯಾಕ್‌ಯ್ ಚಡಿತ್ ತಾಚ್ಯೊ ಕವಿತಾ ಪರ್ಗಟ್ ಜಾಲ್ಯಾತ್. ಮ್ಹಾಕಾ ಮಾತ್ರ್ ಖಂಡಿತ್ ದಿಸ್ತಾ, ಹ್ಯಾ ಕವಿಕ್ ತಾಕಾ ಸಹಜ್‌ಪಣಿಂ ಲಾಬಜೆ ಜಾಲ್ಲೊ ಮಾನ್ ಲಾಬೊಂಕ್ ನಾ. ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ಮಳಾರ್ ಮಾತ್ರ್ ನ್ಹಯ್, ತರ್ಜಣ್ ಸಾಹಿತ್ಯಾಂತ್ ತಾಣೆ ಕೆಲ್ಲೊ ವಾವ್ರ್ ಕೊಂಕಣಿಚೆ ಚರಿತ್ರೆಂತ್ ಬಾಳ್ವೊಂಚೆ ತಸಲೊ.
ಆಯ್ಲೆವಾರ್ ದುಬಾಯ್ ಶೆರಾಕ್ ಪಾವ್‌ಲ್ಲ್ಯಾವೆಳಾರ್ ಆಮ್ಚ್ಯಾ ಕೊಂಕಣಿ ಕವಿಂನಿ ತಾಕಾ ಚಡಾನ್‌ಚಡ್ ವೊಳ್ಕಜೆ ಮ್ಹಣೊನ್ ತಾಚೆಸಾಂಗಾತಾ ಆಮಿ ಏಕ್ ಕವಿಸಂಧಿ ಘಡವ್ನ್ ಹಾಡ್‌ಲ್ಲಿ. ಆಮ್ಚೆ ಕವಿ ಕಾವ್ಯಾದಾಸಾಚೆ ತಾಕ್ತೆಕ್ ಶೆರ್ಮೆಲ್ಲೆ. ಆಮಿ ಕವಿತಾಕುಳಾರಾಂತ್ ತಾಚೆಂ ಯೆಣೆಂ ಆಮ್ಚೆಂ ಭಾಗ್ ಮ್ಹಣ್ ಲೆಕ್ತಾಂವ್.
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ಕಣ್ಶಿಚೆಂ ಕಾಜಾರ್
ಸಗ್ಳೆಂಚ್ ಸುಂರ್ಗಾರಾಯ್ಲಾಂ ಹಾಂಗಾ, ಸಗ್ಳ್ಯಾನ್ ಆಯ್ಕಾತ್ ಹಾಸೊ
ದಿಷ್ಟಿಕ್ ಪಡ್ತಾ ಪೊಂತಾನ್ ಪೊಂತಾ ಹರ್ಯಾಳೊ ದಬಾಜೊ
ನಾಚೊಂಕ್ ಲಾಗ್ಲ್ಯಾತ್ ನಂಯೊಂ ಝರಿ, ಕೊಗುಳ್ ಗಾತಾ ಗಾಣಾಂ
ರೂಕ್ ವಾಲ್ ಝಾಡಾಂ ವ್ಹಾವವ್ನ್ ಆಯ್ಲ್ಯಾಂತ್ ಫುಲ್ ಫಳಾಂ ಪಕ್ವನಾಂ
ಕಾವ್ಳ್ಯಾನ್ ಘೆತ್ಲ್ಯಾ ಪಿರ್ಲುಕ್ ಬಾರೀಕ್, ಮಾಣ್ಕ್ಯಾನ್ ವ್ಹಡ್ಲೊ ತೊಂಬೊರ್
ಗಿರ್ಬೊಜಿಂಚ್ಯಾ ಡಿಸ್ಕೊ ನಾಚಾಕ್ ಸಂಗೀತ್ ದಿತಾತ್ ದೊಂಗೊರ್
ಅಂತ್ರಳಾಚ್ಯಾ ಊಂಚ್ ಆಕಾಸಾರ್ ಮಾಟೊವ್ ಘಾಲಾ ಸಜವ್ನ್
ಸಗ್ಳೆಂ ನಿತಳ್ ಕೆಲಾಂ ಸುಗಂಧ್ ಧೊವಾನ್ ಭಿಜವ್ನ್
ಕಾಜಾರ್ ಸೊಭಂವ್ಕ್ ಸ್ಪರ್ಧ್ಯಾಕ್ ಪಡೊನ್ ಚಂದ್ರೆಮ್ ಸುರ್ಯೊ ಆಯ್ತೆ
ಥಂಯ್ ಥಂಯ್ ಫಿಚ್ಯಾರ್ ಕೆಲ್ಯಾತ್ ಮಾಟ್ವಾಂತ್ ತಾರಾಂ ದಿವೆ ಜಾಯ್ತೆ
ವಾರ್‍ಯಾನ್ ಹಾಡ್ಲ್ಯಾ ಪಾಲ್ಕಿ, ಪಾವ್ಸಾ ಧೊಣ್ವಾನ್ ದಾಮಾಸ್ಕ್ ಸತ್ರಿ
ವ್ಹರಾಣ್ ಕಾಡುಂಕ್ ದರ್ವಡ್ ಕರ್‍ತಾತ್ ಸಯ್ರಿಂ, ದಾಯ್ಜಿ, ಗೋತ್ರಿ
ಹೊಕ್ಲೆ ಸುಂದರ್ ಕಣ್ಶಿ ಬಾಯೆ ಮಾತ್ಶಿ ಉಕಲ್ ತಕ್ಲಿ
ಸೊಭಾಯ್ ಪಳೆಂವ್ಕ್ ಆಶೆತಾ ಗಾಂವ್, ಹಜಾರಾಂತ್ ತುಂ ಎಕ್ಲಿ
-ಕಾವ್ಯದಾಸ್
संपादकीय:
असल्या काजाराक वोवळीग लाबचे पुनेवंत
कवी जाल्ल्याक मात्र असल्या काजारांक मातें मारुंक जाता. कवी जाल्ल्यांक मात्र कसलोय आवाज नासतां काजाराचो संतोस भोगुंक जाता आनी तो च्यार चवगांक वांटुंक जाता. आनी हो संतोस वांटुंक 'काव्यदास' पयले पावटीं कविता कुळाराक आयला. हे कवितेचे व्हडपण सांगोंक म्हजेलागीं उत्रां नांत, तीं उत्रां हे कवितेंत सगळीं कवीन विणल्यांत. हे कवितेंतले प्रास सगळे म्हज्या कानांचे पाळवेलागीं उमकोळ घेताना खंयच्याकी गाद्यामेरेर बसोन सर्शिल्या नितळ उदकाच्या व्हाळ्यांत पाय धलयिल्ल्याबरी जाता.
'काव्यदास' पाटल्या पन्नास वर्सां थावन कविता बरवन आयला. एक न्हय, दोन न्हय तीन हजारांच्याकय चडीत ताच्यो कविता पर्गट जाल्यात. म्हाका मात्र खंडीत दिसता, ह्या कवीक ताका सहजपणीं लाबजे जाल्लो मान लाबोंक ना. कवितेच्या मळार मात्र न्हय, तर्जण साहित्यांत ताणे केल्लो वावर कोंकणिचे चरित्रेंत बाळवोंचे तसलो.
आयलेवार दुबाय शेराक पावल्ल्यावेळार आमच्या कोंकणी कविंनी ताका चडानचड वोळकजे म्हणोन ताचेसांगाता आमी एक कविसंधी घडवन हाडल्ली. आमचे कवी काव्यादासाचे ताक्तेक शेर्मेल्ले. आमी कविताकुळारांत ताचें येणें आमचें भाग म्हण लेक्तांव.
-मेल्विन रोड्रीगस
कविता:
कणशिचें काजार
सगळेंच सुंर्गारायलां हांगा, सगळ्यान आयकात हासो
दिषटीक पडता पोंतान पोंता हऱ्याळो दबाजो
नाचोंक लागल्यात नंयों झरी, कोगूळ गाता गाणां
रूक वाल झाडां व्हाववन आयल्यांत फूल फळां पकवनां
कावळ्यान घेतल्या पिरलूक बारीक, माणक्यान व्हडलो तोंबोर
गिरबोजिंच्या डिसको नाचाक संगीत दितात दोंगोर
अंत्रळाच्या ऊंच आकासार माटोव घाला सजवन
सगळें नितळ केलां सुगंध धोवान भिजवन
काजार सोभवंक स्पर्ध्याक पडोन चंद्रेम सूऱ्यो आयते
थंय थंय फिच्यार केल्यात माटवांत तारां दिवे जायते
वारयान हाडल्या पाल्की, पावसा धोण्वान दामासक सत्री
व्हराण काडुंक दर्वड करतात सयरीं, दायजी, गोत्री
होकले सुंदर कणशी बाये मातशी उकल तकली
सोभाय पळेवंक आशेता गांव, हजारांत तूं एकली
-काव्यदास