ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಮುದಿಯೆಕ್ ಥಿಕ್ ಆಸ್ತಾ ತಶೆಂ ಕೊಂಕಣಿಂತ್ ಹ್ಯೊ ಕವಿತಾ!
ಹರ್‍ಯೆಕೆ ಭಾಷೆಚ್ಯಾ ಕವಿತಾ ಶೆತಾಂತ್ ಏಕ್ ಆಮ್ಕೊ ಪ್ರಕಾರ್ ಆಸಾ. ತೊ ಖಾಶೆಲೊ ತೆ ಭಾಶೆಚೊ ಆಸ್ತಾ. ಪುಣ್ ಕೊಂಕಣಿಂತ್ ತಸಲೊ ಕಸಲೊ ಪ್ರಕಾರ್ ಆಸಾ ಮ್ಹಣೊನ್ ವಿಚಾರ್‍ತಲ್ಯಾಂಕ್ ಮನೋಹರ್‌ರಾಯ್ ಸರ್ದೇಸಾಯಿಚೆಂ ಪುಸ್ತಕ್ ‘ಜಾಯೊ-ಜುಯೊ’ ದಾಕಯ್ಜಾಯ್ ಪಡ್ತಾ. ಡೊ. ಸರ್ದೇಸಾಯಿನ್ ಹ್ಯಾ ಪುಸ್ತಕಾ ಮಾರಿಫಾತ್ ಕವಿತೆಚೊ ಏಕ್ ಅಪೂರ್ವ್ ಆನಿ ಅಪ್ರೂಪ್ ಪಾಂವ್ಡೊ ನಿರ್ಮಾಣ್ ಕೆಲಾ. ಬಾಕಿಬಾಬಾನ್ ಸಾಂಗ್ಚೆ ಪ್ರಕಾರ್ ಹ್ಯೊ ಕವಿತಾ ಸುಭಾಷಿತಾಂ ಜಾಂವ್, ವೊಪಾರಿ ಜಾಂವ್, ಹೈಕು ಜಾಂವ್ ನ್ಹಯ್. ಹೆಂ ಕೊಂಕಣಿಚೆಂ ವೆಗ್ಳೆಂಚ್ ರೂಪ್. ಕಾಂಯ್ ಹಾಂಕಾಂ ‘ಥಿಕಾಂ’ ಮ್ಹಣ್ಯೆತ್ ಕೊಣ್ಣಾ.
ಅಸಲ್ಯಾ ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಜಿವಿತಾಚೆ ಮಿಸ್ತೆರ್, ಪ್ರಾಣಾಚೊ ಪ್ರತ್ಯಯ್, ಪ್ರತಿಭೆಚೊ ಪ್ರಕಾಸ್ ಆನಿ ಕಾವ್ಯಾಚೆಂ ಅಸಲ್‌ಪಣ್, ಹಾಂಚೊ ಸಗ್ಳ್ಯಾಂಚೊ ಸಾರ್ - ಎಕಾ ಲ್ಹಾನ್‌ಶ್ಯಾ ಥೆಂಬ್ಯಾದ್ವಾರಿಂ ಕವಿ ಪರ್ಗಟ್ ಕರ್‍ತಾ. ತಸಲಿಂ ಕಾಂಯ್ ಥೊಡಿಂ ಥಿಕಾಂ ಹಾಂಗಾಸರ್ ದಿಲ್ಯಾಂತ್. ಹೆಚ್ ವಾಟೆನ್ ಚಮ್ಕೊನ್ ಮಾವ್ರಿಸ್ ಶಾಂತಿಪುರಾನ್ ಸೈತ್ ಕಾಂಯ್ ವಿಜ್ಮಿತ್ಕಾಯೆಚ್ಯೊ ಕವಿತಾ ಬರವ್ನ್ ಪರ್ಗಟ್ ಕೆಲ್ಯಾತ್.
ಆಯ್ಲೆವಾರ್ ಸಾಸ್ಣಾಕ್ ಸಾಂಡುನ್ ಗೆಲ್ಲ್ಯಾ ಮನೋಹರ್‌ಬಾಬಾಚ್ಯೊ ಕವಿತಾ ಪರ್ಗಟ್ ಕರುಂಕ್ ಕಬ್ಲಾತ್ ದಿಲ್ಲ್ಯಾ ತಾಚ್ಯಾ ಪುತಾಕ್, ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಇಷ್ಟಾ ಉಮೇಶಾಕ್ ಹಾಂವ್ ಆಭಾರಿ ಉರ್‍ತಲೊಂ.
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ಜಾಯೊ-ಜುಯೊ
ಏಕ್ ಏಕ್ ಮಾಡ್ ಮೆಳುನ್
ಭಾಟ್ ಜಾತಾ
ಏಕ್ ಏಕ್ ಪಾವ್ಲ್ ಜುಳುನ್
ವಾಟ್ ಜಾತಾ
*****
ತುಂ ಆಸ್ತಾನಾ - ಜಿವಿತ್
ತುಂ ನಾಸ್ತಾನಾ - ಕವೀತ್
ಆಜ್ ಮ್ಹಜೆಂ ಸಗ್ಳೆಂ ಜಿವಿತ್
ಕವೀತ್ ಜಾಲಾಂ
*****
ಸಾನ್ ವೆಂಗೆಂತ್
ಆಂವ್ಳುಂ ಕಶಿ
ಸಂವ್ಸಾರಾಚಿ ಸುಂದರಾಯ್?
ಮಳ್ಬಾಯೆದೆ ಹಾತ್ ಜಾಯ್.
ನೆಣ್ಟೆ ಮತೀನ್
ಸಮ್ಜುಂ ಕಶಿ
ವಿಸ್ವಾಚಿ ಆಪ್ರುಪಾಯ್
ಸುರ್ಯಾಭಾಶೆನ್ ನದರ್ ಜಾಯ್.
*****
ಜಿವಿತಾ ಪಾಸಾತ್
ದುಡು ಜೊಡ್ಲೆ
ದುಡ್ವಾಪಾಸತ್
ಜಿವಿತ್ ಮೊಡ್ಲೆಂ
*****
ಸಪ್ಣಾಂತ್ ತಿಜೊ ಘೆವ್ನ್ ಉಮೊ
ಖುಶಾಲ್‌ಕಾಯೆನ್ ಬುಡ್ಲೊ ಹಾಂವ್
ಏಕ್‌ಚ್ ಮಾತ್ ಖಂತ್ ಮನಾಕ್
ವಿಚಾಲ್ಲೆಂ ನಾ
ತಿಜೆಂ ನಾಂವ್.
*****
ಅಶೆಂಚ್ ಕರೀತ್ ಆಯ್ಲೆ:
ಫಾತ್ರಾಂಚ್ಯಾ ದೆವಾಂಕ್
ರಗ್ತಾನ್ ನ್ಹಾಣಯ್ಲೆ
ರಗ್ತಾಚ್ಯಾ ಮನ್ಶಾಂಕ್
ಫಾತ್ರಾನ್ ಧಾಡಾಯ್ಲೆ
-ಮನೋಹರ್‌ರಾಯ್ ಸರ್ದೇಸಾಯಿ
संपादकीय:
मुदयेक थिक आसता तशें कोंकणींत ह्यो कविता!
हरयेके भाषेच्या कविता शेतांत एक आमको प्रकार आसा. तो खाशेलो ते भाशेचो आसता. पूण कोंकणींत तसलो कसलो प्रकार आसा म्हणून विचारतल्यांक मनोहरराय सर्देसायीचें पुस्तक ‘जायो-जुयो’ दाकयजाय पडता. डॉ. सर्देसायीन ह्या पुस्तका मारीफात कवितेचो एक अपूर्व आनी अपरूप पांवडो निर्माण केला. बाकीबाबान सांगचे प्रकार ह्यो कविता सुभाषितां जांव, वोपारी जांव, हैकू जांव न्हय. हें कोंकणिचें वेगळेंच रूप. कांय हांकां ‘थिकां’ म्हणयेत कोण्णा.
असल्या कवितेंतल्यान जिविताचे मिस्तेर, प्राणाचो प्रत्यय, प्रतिभेचो प्रकास आनी काव्याचें असलपण, हांचो सगळ्यांचो सार - एका ल्हानश्या थेंब्याद्वारीं कवी पर्गट करता. तसलीं कांय थोडीं थिकां हांगासर दिल्यांत. हेच वाटेन चमकोन मावरीस शांतीपुरान सैत कांय विज्मित्कायेच्यो कविता बरवन पर्गट केल्यात.
आयलेवार सासणाक सांडून गेल्ल्या मनोहरबाबाच्यो कविता पर्गट करुंक कबलात दिल्ल्या ताच्या पुताक, म्हज्या इष्टा उमेशाक हांव आभारी उरतलों.
-मेल्विन रोड्रीगस
कविता:
जायो-जुयो
एक एक माड मेळून
भाट जाता
एक एक पावल जुळून
वाट जाता
*****
तूं आसताना - जिवीत
तूं नासताना - कवीत
आज म्हजें सगळें जिवीत
कवीत जालां
*****
सान वेंगेंत
आंवळूं कशी
संवसाराची सुंदराय?
मळबायेदे हात जाय.
नेणटे मतीन
समजूं कशी
विस्वाची आपरुपाय
सुर्याभाशेन नदर जाय.
*****
जिविता पासत
दुडू जोडले
दुडवापासत
जिवीत मोडलें
*****
सपणांत तिजो घेवन उमो
खुशालकायेन बुडलो हांव
एकच मात खंत मनाक
विचाल्लें ना
तिजें नांव.
*****
अशेंच करीत आयले:
फातरांच्या देवांक
रगतान न्हाणयले
रगताच्या मनशांक
फातरान धाडायले
-मनोहरराय सर्देसायी