ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಭಾಷೆಚೆ ಆವ್ತಾರ್ ಮ್ಹಣ್ಯಾಂ ಯಾ ಭಾಷೆಚಿ ಗ್ರೇಸ್ತ್‌ಕಾಯ್?
ಲಾಖೊಂ ಲೋಕ್ ಅಪ್ಲ್ಯಾ ದಿಸ್ಪಡ್ತೆ ಜಿಣ್ಯೆಂತ್ ಸದಾಂನೀತ್ ಮ್ಹಳ್ಳೆಬರಿಂ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಭಾಸ್ ವಾಪರುನ್ ಆಯ್ಲಾ ತರೀ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಭಾಷೆಚ್ಯಾ ವ್ಯಾಕರಣಾವಿಶಿಂ ತಕ್ಲಿ ಆಟಂವ್ಚೆ ಸಂದರ್ಭ್ ಚಡಾವತ್ ಕೊಣಾಕ್‌ಯ್ ಯೇಂವ್ಕ್ ನಾಂತ್ ಜಾಂವ್ಕ್ ಪುರೊ. ತಶೆಂ ತಕ್ಲಿ ಆಟಯ್ತಲ್ಯಾ ಎಕ್ಲ್ಯಾಚೆ ಹಾಲ್ ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ ಕವಿನ್ ಉಕ್ಲೊನ್ ದಾಕಯ್ಲ್ಯಾತ್.
೧೯೩೪ ಇಸ್ವೆಂತ್ ‘ದಿರ್ವೆಂ’ ಪತ್ರಾರ್ ಫಾಯ್ಸ್ ಜಾಲ್ಲಿ ಕವಿ-ಪಾದ್ರಿಬಾಬ್ ಪಿ. ಎಲ್. ಬಿ. ಚ್ಯಾ ‘ಕಾವ್ಯಾಂ ಝೆಲೊ’ ಬುಕಾಂತ್ಲಿ ಏಕ್ ವಿಂಚ್ಣಾರ್ ಕವಿತಾ ಹಾಂಗಾಸರ್ ದಿಲ್ಯಾ. ಹರ್ಯೆಕಾ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನ್ ಹ್ಯಾ ಕವಿಚ್ಯಾ ಕವಿತೆಂಚೊ ಅಧ್ಯಯನ್ ಕರುಂಕ್ ಫಾವೊ. ಸರಳ್ ಶೈಲೆನ್ ಕವಿತೆದ್ವಾರಿಂ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಕ್ ಹಾಸಂವ್ಚಿ ಕಲಾ ಜಾಣಾಸ್ಲೊ ಪಿ. ಎಲ್. ಬಿ. ಕೊಂಕ್ಣಿ ಸಾಹಿತ್ಯಾಕ್ ಲಾಬ್ಲಲೆಂ ಏಕ್ ಮೊಲಾದಿಕ್ ದಿರ್ವೆಂ.
-ರೊಬರ್ಟ್ ಫೆರ್ನಾಂಡಿಸ್, ಉದ್ಯಾವರ್
ಕವಿತಾ:
ಆಮ್ಚೆ ಭಾಷೆಚೆ ಆವ್ತಾರ್
ಧಾಕ್ಟ್ಯಾ ಪಾಡ್ಯಾಕ್ ಪಾಡ್ಕೊ ಮ್ಹೊಣ್ತಾಂವ್
ಧಾಕ್ಟ್ಯಾ ರೆಡ್ಯಾಕ್ ರೆಡ್ಕೊ;
ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಪಾಸ್ವತ್ ಧಾಕ್ಟ್ಯಾ ಮುಡ್ಯಾಕ್
ಮ್ಹೊಣೊಂಕ್ ನೊಜೊ ಮುಡ್ಕೊ?
ಪಾನ್ ಖಾ ಫೊಡ್ ಖಾ ಮ್ಹೊಳೆಂ ತರ್
ಕೊಣಿ ಜಾಯ್ನಾ ರಾಗಾರ್;
ಮೊಗಾನ್ ಇಲ್ಲೆಂ ಶಿತ್ ಖಾ ಮ್ಹೊಳ್ಯಾರ್
ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಜಾತಾತ್ ಫುಗಾರ್?
ಚೆರ್ಕ್ಯಾಕ್ ಪುತಾ, ಚೆಡ್ವಾಕ್ ಧುವೆ
ಮ್ಹೊಣ್ಚೆಂ ವಾಜ್ಬಿ ದಿಸ್ತಾ;
ಚೆಡುಂ ಸರ್ಲ್ಯಾರ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹೊಣ್ತಾತ್
ಮೆಲೈಂಮು ಗೊ ಪುತಾ?
ಜಾತಾ, ಜಾಲೊ, ನ್ಹಾತಾ, ನ್ಹಾಲೊ,
ಹಿ ಭಾಸ್ ಸಮಾ ಮ್ಹೊಣ್ತಿತ್;
ಮೊರ್ತಾ, ಮೊರ್ಲೊ, ವ್ಹೊರ್ತಾ, ವ್ಹೊರ್ಲೊ
ಮ್ಹೊಳ್ಯಾರ್ ತುಕಾ ಹಾಸ್ತಿತ್.
ಖಾಜುರ್, ಖಾಜ್ರಾ, ಖಾಜ್ರಾಕ್ ಮ್ಹೊಣ್ಯೆತ್,
ಮಾಜಾರ್, ಮಾಜ್ರಾ, ಮಾಜ್ರಾಕ್;
ಚುಕೊನ್ ಪೊಡ್ತಾಯ್, ಮ್ಹೊಣ್ಶಿ ಜಾಲ್ಯಾರ್
ಕಾಜ್ರಾಕ್, ಇಜ್ರಾಕ್, ಶೆಜ್ರಾಕ್.
ಉದಾಕ್ ಪಿಯೆಂವ್ಚೆಂ ಹಾಂವ್ ಜಾಣಾ,
ಅಪ್ರೂಪ್ ದೂದ್ ಪಿಯೆತಾಂ;
ಉದಾಕ್ ಖಾಂವ್ಚೆಂ, ಯಾ ದೂದ್ ಖಾಂವ್ಚೆಂ
ಆಯ್ಕೊನ್ ಅಜಾಪ್ ಜಾತಾಂ.
ಬಾಯ್ಲ್ಯಾ ಪಾರ್ವ್ಯಾಕ್ ತೊ ಮ್ಹೊಣ್ ಮ್ಹೊಣ್ತಾತ್
ದಾದ್ಲ್ಯಾ ಗಿರ್ಬೊಜೆಕ್ ತಿ
ದಾದ್ಲೊ ತರ್ ತಿ, ಬಾಯ್ಲಿ ತರ್ ತೊ
ಹಾಯ್ ಹಾಯ್ ಹಿ ಕಾಯ್ ಗತಿ!
ವಾಂಕ್ಣಿಂ ತಿಂಕ್ಡಿಂ, ಉತ್ರಾಂ ಅಸ್ಲಿಂ
ಆಸಾತ್ ಆನಿ ಸಬಾರ್;
ಭಿಲ್ಕುಲ್ ಮ್ಹಾಕಾ ಕಳೊಂಕ್ ಕಳ್ನಾಂತ್
ಭಾಷೆಚೆ ಹೆ ಆವ್ತಾರ್.
- ಪಿ. ಎಲ್. ಬಿ. (ಮಾ. ಬಾಪ್ ಪಾವ್ಲ್ ಲುವಿಸ್ ಬೊತೆಲ್)
संपादकीय:
भाषेचे आवतार म्हण्यां या भाषेची ग्रेस्तकाय?
लाखों लोक अपल्या दिस्पडते जिणयेंत सदांनीत म्हळ्ळेबरीं कोंकणी भास वापरून आयला तरी कोंकणी भाषेच्या व्याकरणाविशीं तकली आटंवचे संदर्भ चडावत कोणाकय येवंक नांत जावंक पुरो. तशें तकली आटयतल्या एकल्याचे हाल हे कवितेंत कवीन उकलोन दाकयल्यात.
१९३४ इस्वेंत ‘दिर्वें’ पत्रार फायस जाल्ली कवी-पाद्रीबाब पी. एल. बी. च्या ‘काव्यां झेलो’ बुकांतली एक विंचणार कविता हांगासर दिल्या. हऱ्येका कोंकणी कवितेच्या विद्यार्थीन ह्या कविच्या कवितेंचो अध्ययन करुंक फावो. सरळ शैलेन कवितेद्वारीं वाचप्याक हासंवची कला जाणासलो पी. एल. बी. कोंकणी साहित्याक लाबललें एक मोलादीक दिर्वें.
- रोबर्ट फेर्नांडीस, उद्यावर
कविता:
आमचे भाषेचे आवतार
धाकट्या पाड्याक पाडको म्होणतांव
धाकट्या रेड्याक रेडको;
कित्याक पास्वत धाकट्या मुड्याक
म्होणोंक नोजो मुडको?
पान खा फोड खा म्होळें तर
कोणी जायना रागार;
मोगान इल्लें शीत खा म्होळ्यार
कित्याक जातात फुगार?
चेरक्याक पुता, चेडवाक धुवे
म्होणचें वाजबी दिसता;
चेडूं सरल्यार कित्याक म्होणतात
मेलैंमू गो पुता?
जाता, जालो, न्हाता, न्हालो,
ही भास समा म्होणतीत;
मोर्ता, मोरलो, व्होर्ता, व्होरलो
म्होळ्यार तुका हासतीत.
खाजूर, खाज्रा, खाज्राक म्होण्येत,
माजार, माज्रा, माज्राक;
चुकोन पोडताय, म्होणशी जाल्यार
काज्राक, इज्राक, शेज्राक.
उदाक पियेंवचें हांव जाणा,
अपरूप दूद पियेतां;
उदाक खांवचें, या दूद खांवचें
आयकोन अजाप जातां.
बायल्या पारव्याक् तो म्होण म्होणतात
दादल्या गिरबोजेक ती
दादलो तर ती, बायली तर तो
हाय हाय ही काय गती!
वांकणीं तिंकडीं, उत्रां असलीं
आसात आनी सबार;
भिल्कूल म्हाका कळोंक कळनांत
भाषेचे हे आवतार.
- पी. एल. बी. (मा. बाप पावल लुवीस बोतेल)