ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಜಿವಿತಾಚ್ಯಾ ಸವಾಲಾಂಕ್ ಜಾಪಿ ಸೊಧುಂಕ್ ಆಪೊವ್ನ್ ವ್ಹರ್ಚಿ ಕವಿತಾ
ಅಸಲ್ಯೊ ಕವಿತಾ ಸರ್ವಾಂಕ್ ಬರೊಂವ್ಕ್ ಜಾಯ್ನಾಂತ್. ಮರ್ಣಾಲಾಗಿಂ ಏಕ್ ಉಲೊವ್ಣೆಂ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ ಆಸಾ. ಕಾಂಯ್ ಜಿವಿತಾಂತ್ಲೆ ಎಕೆ ಸಂಕೀರ್ಣ್ ಘಡ್ಯೆ ಕವಯಿತ್ರಿಕ್ ಮರಣ್ ಲಾಗಿಂ ಪಾವ್ಲಾಂ ಮ್ಹಳ್ಳೆಂ ಕಳ್ತಾನಾ, ಅಸಲಿಂ ಭೊಗ್ಣಾಂ ಉದೆಲಿಂ ಜಾಯ್ಜಾಯ್. ಪುಣ್, ರಾತಿಂ ಉಪ್ರಾಂತ್ ಏಕ್ ಶುಭ್ರ್, ನಿತಳ್ ಸಕಾಳ್ ಆಸ್ತಾ ಮ್ಹಳ್ಳೊ ಭರ್ವಸೊ ತಿಕಾ ಆಸ್ಚೊ, ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ನಿಮಾಣ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ವಾಚುಂಕ್ ಮೆಳ್ತಾ.
ಮರಣ್ ಕೊಣಾಯ್ ವರ್ವಿಂ ಚುಕೊಂವ್ಕ್ ಜಾಯ್ನಾತಲ್ಲೆಂ ಜಿವಿತಾಚೆಂ ಏಕ್ ಪೋಂತ್. ಹ್ಯಾ ಮರ್ಣಾಚೆರ್ ಕೊಂಕಣಿಂತ್ ಜಾಯ್ತ್ಯೊ ಕವಿತಾ ಆಯ್ಲ್ಯಾತ್. ಹ್ಯಾಚ್ ವರ್ಸಾ ಕಿಡ್ನಿಚ್ಯಾ ದುಯೆಸಾನ್ ಮರಣ್ ಪಾವಲ್ಲ್ಯಾ ನರೇಂದ್ರ ಬೊಡ್ಕೆನ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ‘ಅನಾರ್ಯ್’ ಪುಸ್ತಕಾಂತ್ ಚಡ್ತಾವ್ ಕವಿತಾ ಮರ್ಣಾಚೆರ್ ಲಿಖ್ಲ್ಯಾತ್. ಮ್ಹಜೀಯ್ ಏಕ್ ಕವಿತಾ ‘ಮರ್ಣಾಕ್ ಯೆವ್ಕಾರ್’ ತುಮಿ ವಾಚ್ಲ್ಯಾ ಆಸ್ತಲಿ.
ಇಂದು ಗೇರ್ಸೊಪ್ಪೆಚಿ ಹಿ ಕವಿತಾ, ಮರ್ಣಾವಿಶಿಂ ಸಮ್ಜೊನ್, ಜಿವಿತಾಚ್ಯಾ ಸವಾಲಾಂಕ್ ಜಾಪಿ ಸೊಧುಂಕ್ ತುಮ್ಕಾಂ ಆಪೊವ್ನ್ ವ್ಹರ್ತಲಿ ಮ್ಹಣ್ ಆಮಿ ಸಮ್ಜತಾಂವ್.
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ಯೋ
ಕೊಣ್ ತೆಂ ಬಾಗ್ಲಾ ಭಾಯ್ರ್?
ಕಾಳ್ಖಾ ಚಿಂಕಾರಾಂತು?
ಯೋ
ಭಿತರೀ ಯೋ
ಜನ್ಮಭರೀ ವಾಟ್ ಪಳಯ್ಲಿ
ಜನ್ಮಭರೀ ನಜರ್ ಭಿರಿಭಿರಿ
ತುಕಾಚಿ ಸೊದ್ತಾಲಿಂ-ರೆ ಸಖ್ಯಾ
ಆತ್ತಾಂ ಆಯ್ಲಾ-ವೆ?
ಜರ್ಜರ್ ತನ್, ಚೆಂಚೆಲೆಂ ಮನ್
ಭಯಾನೆ ತಾಳೊ ಅಡ್ಚಲಾ
ಕಾಳ್ಖಾ ಘುಟ್ಕೆ ಪೀತಾಂ ಪೀತಾಂ ಪಡ್ಲ್ಯಾಂ
ತುಂವೆ ಕಸಲೆ ಲೆಖ್ಲೆಂ?
ಕಷ್ಟ್ ದಿಲ್ಯಾರಿ, ಹಾಂವ್ ತುಕಾ ವಿಸರ್ತಲಿಂ
ಅರೆ, ಕಶ್ಶಿ ವಿಸ್ರೂಂ?
ಫಳ್-ರಸ್ಸು ವಿಂಗಡ್-ವೆ?
ಆನಿ ಕಸಲೊ ಅಂತ್ ಪಳಯ್ತಾ?
ತುಗೆಲೊ ಖೆಳು-ರೆ
ಮಗೆಲೊ ಛಳು
ಅಶಿ ನಿಪ್ಪುನು ಛಳ್ ನಾಕಾ
ಧೈರ್ ಆಸ್ಲ್ಯಾರೀ ಮುಖಾರಿ ಯೋ
ಆನಿ ತ್ಯಾ ಕಾಳ್ಯಾ ನಿಳ್ಯಾ ವಸ್ತ್ರಾಂತು
ಕಸಲೆಂ ತೆಂ ಝಗ್ಝಗ್ತಾ?
ಕಾಳೊಖ್ ಪಾಂಗ್ರೊವ್ನ್ ಕಸಲೆಂ ಹಾಡ್ಲಾಂಯ್?
ಇತ್ಲ್ಯಾ ವರ್ಸಾಂಚೆ ಭಕ್ತಿಚೆಂ ಫಳ್-ವೆ?
ಮಗೆಲೆಂ ಇನಾಮ್?
ಆತ್ತಾಂ, ಹ್ಯೆ ಘಡ್ಯೆಕ್
ಸಾಂಗಾತು ತುಗೆಲೋಚಿ ರೆ ಸಖ್ಯಾ,
ಲಾಗಿಂ ಯೋ
ಏಕ್ ಪಂತಾ ನಿಯಾಳ್ತಾಂ
ತುಗೆಲೆಂ ಮೋಹಕ್ ರೂಪ್
ಸುರ್ವೆಚೆಂ ಆನಿ ಆಖೀರ್ಚೆಂ
ಆನಿ ಕಸಲ್ಯಾಕ್ ವೇಳು?
ಕಾಡಿ ತುಗೆಲೆಂ ಖಂಜರ್
ಲಖ್ಲಖ್ ಖುಸಯ್ ಕಾಳ್ಜಾಂತು
ಹಗೂರ್ ತಿರ್ಪಿ
ಆನಿ
ತ್ಯಾ ಉತ್ಕಟ್ ಖಿಣಾಂತು
ತುಗೆಲ್ಯಾ ದೊಳ್ಯಾಂಚ್ಯಾ
ನಿಳ್ಯಾ ನಿಳ್ಯಾ ಸಾಗರಾಂತು
ಹಾಂವ್ ವಿಲೀನ್ ಜಾವೊ
ಜನ್ಮಭರೀ ಮಗೆಲೆ ಮನಾಸಾರ್ಕೆಂ ಜಾಯ್ನಿ
ರೆ ಸಖ್ಯಾ...
ತುಗೆಲೆ ಮನಾಂತ್ ಕಿತ್ ತರೀ ಜಾವೊ
ರಾತ್ತಿಂ ಕೊಣ್ ಆಯಿಲ್ಲೆಂ?
ದೊಳ್ಯಾಂ ಮುಖಾರಿ ಧುಂವರೆಲ್ಯಾ ಕಾಳ್ಖಾಂತು
ತೂಂಚಿ ವೆ ತೊ?
ತಾಪಿಲ್ಲ್ಯಾ ನಿಡ್ಳಾರಿ
ಶೀತಳ್ ಗಂಧ್ಸ್ಪರ್ಶು
ತುಗೆಲೋಚಿ ನ್ಹಯ್-ವೆ?
ತೂಂ ಆಯ್ಲೊ ರೆ ಸಖ್ಯಾ
ತುಕಾ ಶರಣ್ ವಚುಗಲಿಂ
ಆನಿ ತುಂವೆಂ ಮುಕ್ತ್ ಕೆಲೆಂ
ಮಗೆಲಿ ಅವಸ್ಥಾ ಥಾಯಿ
ಹಾಂವ್ ವಿಸೊರ್ನು ಗೆಲ್ಲಿಂ
ಪಳೆ ರಾತ್ತಿಚ್ಯಾ ಗರ್ಭಾಂತು ಫಾಲ್ಯಾಂ ಝಿಳ್ಮಿಳೂ
ಥರ್ಥರ್ ಥುಂಟಿಲ್ಲ್ಯಾ ಪಾಕ್ಕಾಂರಿ, ತಾಜೊ ಕಿಂಚಿತ್ ಪರ್ಜಳು
ಪಳೆ, ಕಿತ್ಲೆಕಿ ಸೂರ್ಯ್ ಉದೆಂತ್ ಆಸ್ತತಿ....
-ಇಂದು ಅಶೋಕ್ ಗೇರ್ಸಪ್ಪೆ
संपादकीय:
जिविताच्या सवालांक जापी सोधुंक आपोवन व्हर्ची कविता
असल्यो कविता सर्वांक बरोवंक जायनांत. मर्णालागीं एक उलोवणें हांगासर हे कवितेंत आसा. कांय जिवितांतले एके संकीर्ण घड्ये कवयित्रीक मरण लागीं पावलां म्हळ्ळें कळताना, असलीं भोगणां उदेलीं जायजाय. पूण, रातीं उपरांत एक शुभ्र, नितळ सकाळ आसता म्हळ्ळो भर्वसो तिका आसचो, हे कवितेंतल्या निमाण्या कडव्यांत वाचुंक मेळता.
मरण कोणाय वर्वीं चुकोवंक जायनातल्लें जिविताचें एक पोंत. ह्या मर्णाचेर कोंकणिंत जायत्यो कविता आयल्यात. ह्याच वर्सा किडनिच्या दुयेसान मरण पावल्ल्या नरेंद्र बोडकेन आपल्या ‘अनार्य’ पुसतकांत चडताव कविता मर्णाचेर लिखल्यात. म्हजीय एक कविता ‘मर्णाक येवकार’ तुमी वाचल्या आसतली.
इंदू गेरसोप्पेची ही कविता, मर्णाविशीं समजोन, जिविताच्या सवालांक जापी सोधुंक तुमकां आपोवन व्हर्तली म्हण आमी समजतावं.
-मेलवीन रोड्रिगस
कविता:
यो
कोण तें बागला भायर?
काळखा चिंकारांतू?
यो
भितरी यो
जन्मभरी वाट पळयली
जन्मभरी नजर भिरिभिरी
तुकाची सोदतालीं-रे सख्या
आत्तां आयला-वे?
जर्जर तन, चेंचेलें मन
भयाने ताळो अडचला
काळखा घुटके पीतां पीतां पडल्यां
तुंवे कसले लेखलें?
कषट दिल्यारी, हावं तुका विसर्तलीं
अरे, कश्शी विस्रूं?
फळ-रस्सू विंगड-वे?
आनी कसलो अंत पळयता?
तुगेलो खेळू-रे
मगेलो छळू
अशी निप्पुनू छळ नाका
धैर आसल्यारी मुखारी यो
आनी त्या काळ्या निळ्या वसत्रांतू
कसलें तें झगझग्ता?
काळोख पांग्रोवन कसलें हाडलांय?
इतल्या वर्सांचे भक्तिचें फळ-वे?
मगेलें इनाम?
आत्तां, ह्ये घड्येक
सांगातू तुगेलोची रे सख्या,
लागीं यो
एक पंता नियाळतां
तुगेलें मोहक रूप
सुर्वेचें आनी आखीर्चें
आनी कसल्याक वेळू?
काडी तुगेलें खंजर
लखलख खुसय काळजांतू
हगूर तिर्पी
आनी
त्या उत्कट खिणांतू
तुगेल्या दोळ्यांच्या
निळ्या निळ्या सागरांतू
हावं विलीन जावो
जन्मभरी मगेले मनासार्कें जायनी
रे सख्या...
तुगेले मनांत कीत तरी जावो
रात्तीं कोण आयिल्लें?
दोळ्यां मुखारी धुंवरेल्या काळखांतू
तूंची वे तो?
तापिल्ल्या निडळारी
शीतळ गंधस्पर्शू
तुगेलोची न्हय-वे?
तूं आयलो रे सख्या
तुका शरण वचुगलीं
आनी तुंवें मुक्त केलें
मगेली अवस्था थायी
हावं विसोर्नू गेल्लीं
पळे रात्तिच्या गर्भांतू फाल्यां झीळमिळू
थरथर थुंटिल्ल्या पाक्कांरी, ताजो किंचीत पर्जळू
पळे, कितलेकी सूर्य उदेंत आसतती....
-इंदू अशोक गेरसप्पे