ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಕವಿತಾ ಘಡಜಾಯ್ ಜಾಲ್ಯಾರ್ ಮನಾಚ್ಯಾ ಭೊಗ್ಣಾಂಚೊ ಕಾಟ್ ತುಟಜಾಯ್ ಪಡ್ತಾ
ಕವಿತಾ ಕಶಿ ಜಾತಾ? ಸಾಂಗೊಂಕ್ ತಿತ್ಲೆಂ ಸಲೀಸ್ ನಾ. ಮನಾಭಿತರ್ ಕುಕ್ಕರಾಂತ್ ತಾಂದುಳ್ ಶಿಜಲ್ಲೆಬರಿ, ಭೊಗ್ಣಾಂ ಶಿಜ್ತಾನಾ, ತಿಂ ಭೊಗ್ಣಾಂ ಅರ್ಥಾಭರೀತ್ ಉತ್ರಾಂಕ್ ಆಶೆವ್ನ್ ಹೆಣೆಂ ತೆಣೆಂ ಧಾಂವೊನ್ ಆಸ್ತಾನಾ, ಕವಿತಾ ಘಡ್ತಾ.
ಹಾಂಗಾಸರ್ ಕವಿನ್ ಕವಿತಾ ಘಡ್ಚೆ ಘಡಿಯೆಕ್ ಕಾಟ್ ತುಟ್ಚ್ಯಾ ವೆಳಾಕ್ ಸರ್ ಕೆಲಾಂ. ಮಾಗೀರ್ ಜಾಯ್ಪುರ‍್ತಿಂ ರೂಪಕಾಂ ವಾಪರುನ್ ತಾಣೆಂ ಸಾಂಗೊಂಕ್ ಆಸ್ಚೆಂ ಬೋವ್ ಸುಂದರ್ ರಿತಿನ್ ಸಾಂಗ್ಲಾಂ.
ಎಂಟನಿ ಬಾರ್ಕೂರಾಚ್ಯಾ ಕಾಟ್ ತುಟ್ಚೊ ವೇಳ್ ಪುಸ್ತಕಾಂತ್ಲಿ ಹಿ ವಿಂಚವ್ಣ್. ಹ್ಯಾ ಪುಸ್ತಕಾ ಖಾತೀರ್ ಕರ್ನಾಟಕ ಕೊಂಕಣಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿಚೊ ಬಹುಮಾನ್ ಎಂಟನಿಕ್ ಫಾವೊ ಜಾಲಾಂ.
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ಕಾಟ್ ತುಟ್ಚೊ ವೇಳ್
ಧಡಲ್ ಬ-ಬಡಲ್ ಘಡ್ಘಡೊ ಜಗ್ಲಾಣೆಂ
ಚಿಂತ್ನಾಂಚೊ ರೆವೊಡ್, ಘುಂವಲ್ಲೆಶೆಂ ಘಾಣೆಂ
ಝಗಡ್ತಾತ್ ಮತಿಂತ್ ಭೊಗ್ಣಾಂಚೆ ಸಾಗೊರ್
ಆಸ್ಡ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ಪಡ್ದ್ಯಾರ್ ಇಮಾಜ್ಯೊ ಹಜಾರ್
ಶಿಜೊನ್ ಶಿಜೊನ್ ಪರ‍್ತಲ್ಲೆಶೆಂ ಮೇಲ್
ರಗಡ್ನ್ ರಗಡ್ನ್ ದೆಂವಲ್ಲೆಶೆಂ ತೇಲ್
ಹರ್ ಉಸ್ವಾಸಾಂತ್ ಭರತ್ ಯೆತಾ ಜೀವ್
ಏಕ್ ಏಕ್ ಅನ್ಭೋಗ್ ಗಿಳ್ಯಾಂ ತಿತ್ಲಿ ದಾವ್
ಮಂದ್ ಆವಾಜ್ ಉಟಯ್ತಾಶೆಂ ಲಿಪಲ್ಲಿ ಘುಗ್
ಸುರ್ ಪಡಲ್ಲ್ಯಾ ಪಿಟಾಕ್ ಆಯಿಲ್ಲಿಶಿ ಫುಗ್
ಲ್ಹಾರಾ ಉಟವ್ನ್ ಹಾಸ್ತಾತ್ ಶೆಳೆಲ್ಲಿಂ ತಳಿಂ
ಉದರಾಚ್ಯಾ ಭುಂಯಾರಾಂತ್ ಉಬ್ತಾತ್ ಪಿಸೊಳಿಂ
ಧಾಂಪಲ್ಲೆ ದಿಷ್ಟಿಂತ್ ಸಂಸಾರಾಕ್ ವಿಸರ‍್ತಾಂ
ಅವ್ಯಕ್ತ್ ಆನಂದಾಂತ್ ಅನಂತಾಕ್ ನಿಸರ‍್ತಾಂ
ಮಧುರ್ ಸಿಂತಿಮೆಂತಾಂ, ಮಾತೆಂ ಸಮೇತ್ ಬುಡ್ತಾಂ
ಥಳಾಕ್ ಪಾವ್ತಾಂ, ದುಸ್ರ್ಯಾಚ್ ಸಂಸಾರಾಂತ್ ಉಟ್ತಾಂ
ನಿಮಾಣೆಂ ಭೊಗ್ಣಾಚೊ ತುಟ್ತಾನಾ ಕಾಟ್
ಆಂಗಾಂತ್ ಶಿರ‍್ಶಿರೊ, ಲ್ಹೊಂವಾಂ ಸರ್ವ್ ನೀಟ್
ಕಲ್ಪನಾ ದೆಖೊನ್ ಆಸ್ತಾನಾ ಅಶೆಂಚ್ ಜಾತಾ
ಶೆಕಿಂ ಲಿಖ್ಣೆಂತ್ ದೆಂವೊನ್ ಯೆತಾ ಜಿವಿ ಕವಿತಾ
-ಎಂಟನಿ ಬಾರ್ಕೂರ್
संपादकीय:
कविता घडजाय जाल्यार मनाच्या भोगणांचो काट तुटजाय पडता
कविता कशी जाता? सांगोंक तितलें सलीस ना. मनाभितर कुक्करांत तांदूळ शिजल्लेबरी, भोगणां शिजताना, तीं भोगणां अर्थाभरीत उत्रांक आशेवन हेणें तेणें धांवोन आसताना, कविता घडता.
हांगासर कवीन कविता घडचे घडियेक काट तुटच्या वेळाक सर केलां. मागीर जायपूर्तीं रूपकां वापरून ताणें सांगोंक आसचें बोव सुंदर रितीन सांगलां.
एंटनी बार्कूराच्या काट तुटचो वेळ पुसतकांतली ही विंचवण. ह्या पुसतका खातीर कर्नाटक कोंकणी साहित्य अकाडेमिचो बहुमान एंटनीक फावो जालां.
-मेलवीन रोड्रिगस
कविता:
काट तुटचो वेळ
धडल ब-बडल घडघडो जगलाणें
चिंत्नांचो रेवोड, घुंवल्लेशें घाणें
झगडतात मतिंत भोगणांचे सागोर
आस्ड्यांच्या पडद्यार इमाज्यो हजार
शिजोन शिजोन पर्तल्लेशें मेल
रगडन रगडन देंवल्लेशें तेल
हर उस्वासांत भरत येता जीव
एक एक अनभोग गिळ्यां तितली दाव
मंद आवाज उटयताशें लिपल्ली घूग
सूर पडल्ल्या पिटाक आयिल्लिशी फूग
ल्हारा उटवन हासतात शेळेल्लीं तळीं
उदराच्या भुंयारांत उबतात पिसोळीं
धांपल्ले दिषटिंत संसाराक विसर्तां
अव्यक्त आनंदांत अनंताक निसर्तां
मधूर सिंतिमेंतां, मातें समेत बुडतां
थळाक पावतां, दूसऱ्याच संसारांत उटतां
निमाणें भोगणाचो तुटताना काट
आंगांत शीर्शिरो, ल्होंवां सर्व नीट
कल्पना देखोन आसताना अशेंच जाता
शेकीं लिखणेंत देंवोन येता जिवी कविता
-एंटनी बार्कूर