ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ವಿಶೇಸ್ ಬುಧ್ವಂತ್ಕಾಯೆಚ್ಯಾ ಮನ್ಶಾಂಕ್ ಹೊ ಸಮಾಜ್ ಪಿಶೆ ಮ್ಹಣ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ವೊಲಾಯ್ತಾ?
ಹೆ ಮನೀಸ್ ಕೊಣ್ ಮುಲಾಜ್ ನಾಸ್ತಾಂ ಉಲೊಂವ್ಚೆ? ಸದಾಂಚ್ ಮುಕ್ತೆಂ ಜಿಯೆಂವ್ಚೆ ಆನಿ ಉಗ್ತೆಂ ಉಲೊಂವ್ಚೆ? ಸಮಾಜಾನ್ ಪಿಶ್ಯಾಂತ್ ದಾಖಲ್ ಕೆಲ್ಲ್ಯಾ ಮನ್ಶಾಂವಿಶಿಂ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಕವಿ ಉಲಯ್ತಾ. ತಾಂಚೊ ತಾಳೊ ಕಸೊ, ಹಿ ಕವಿತಾ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಉಲಯ್ತಾ.
ಹೆ ಮನೀಸ್ ನಿಜಾಯ್ಕಿ ಪಿಶೆ? ನ್ಹಯ್ ತರ್ ಹೊ ಸಮಾಜ್ ತಾಂಕಾಂ ಪಿಶೆ ಮ್ಹಣ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ವೊಲಾಯ್ತಾ? ಹಾಂಚಿ ವಿಶೇಸ್ ಬುಧ್ವಂತ್ಕಾಯ್ ಹ್ಯಾ ಸಮಾಜಾಕ್ ಸೊಸನಾ ಕಾಂಯ್?
ನಿಮಾಣ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ಹೊ ಪಿಶ್ಯಾಂಚೊ ಬಿಲ್ಲೊ ಜಡ್ ಜಾವ್ನ್, ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಮನ್ಶಾನ್ ‘ತುಮ್ಕಾಂಯ್ ಬೂಧ್ ಶಿಕಯ್ತಾಂ, ತುಮ್ಚೇಯ್ ದೀಸ್ ವೆಗ್ಗಿಂ ಯೆತಲೆ’ ಮ್ಹಣ್ ಸಾಂಗೊನ್ ಆಖ್ಖ್ಯಾ ಸಮಾಜಾಕ್ ಜಾಗ್ವಣಿ ದಿಲ್ಯಾ.
ಕಿಶೂ ಬಾರ್ಕೂರ್ ಸಬಾರ್ ತೆಂಪಾ ಉಪ್ರಾಂತ್ ಏಕ್ ಅವ್ವಲ್ ಕವಿತಾ ಘೆವ್ನ್ ಕವಿತಾಕುಳಾರಾಕ್ ಆಯ್ಲಾ. ತಾಕಾ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಆಶೆಂವ್ಚೊ ಸುಶೆಗ್ ಲಾಭೊಂ.
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ಆಮಿ ಆನಿ ತುಮಿ
ತುಮ್ಚೆ ಕಾಯ್ದೆ ಆಮ್ಕಾಂ ಲಾಗನಾಂತ್
ತುಮ್ಚ್ಯೊ ರೆಗ್ರೊ ರುಲಿ ಬಾಂದಿನಾಂತ್
ಆಡಾಯ್ನಾಂತ್ ಜಾತಿಕಾತಿಂಚ್ಯೊ ವೊಂಯೊ
ಆಮ್ಚೆರ್ ಉಜ್ವಾಡ್ನಾ ಬನಾವಟಿ ಸುರ್ಯೊ
ತುಮ್ಚೆ ದೇವ್ ಆಮ್ಕಾಂ ಫಟಯ್ನಾಂತ್
ತುಮ್ಚೆ ಸೈತಾನ್ ಭೆಷ್ಟಾಯ್ನಾಂತ್
ದುಡ್ವಾದವ್ಲತೆಚೊ ಢೋಂಗ್ ನಾ
ದಗಲ್ಬಾಜ್ ಮೊಸ್ರಾಚೊ ರೋಗ್ ನಾ
ಆಮ್ಕಾಂ ನಕ್ಲಿ ಮುಲಾಜ್ ನಾ
ಸಾಂಗ್ತಾಂವ್ ಉಗ್ತೆಂ ಉಗ್ತೆಂ
ಆಮ್ಕಾಂ ಕೆನ್ನಾಂಯ್ ಸುಟ್ಕಾಚ್ ಸುಟ್ಕಾ
ಸ್ವಚ್ಛಂದ್, ಮುಕ್ತೆಂ ಮುಕ್ತೆಂ
ಆಸಾಂವ್ ಆಮಿ ಥೊಡೆಚ್
ಆಮಿ ಆಮ್ಚೆಚ್ ಧನಿ
ಕಶೆ ಆಸಾಜೆ ಆಸಲ್ಲೆಂ ತಶೆಂಚ್
ಸದಾಂಯ್ ಜಿಯೆಂವ್ಚೆ ಆಮಿ
ತುಮಿ ಜಣ್ ಜಾಯ್ತೆ ದೆಕುನ್
ಆಮ್ಕಾಂ ಕೆಲಾಂ ಲಾಚಾರ್
ಪಿಶೆ ಮ್ಹಣ್ ಪಾಚಾರ್ನ್
ವಾರ್ಡಾಂನಿ ಫಿಛಾರ್
ಪೂಣ್ ಚತ್ರಾಯ್..
ತುಮಿ ಆನಿ ಹಾಸ್ಚೆಂ ನಾಕಾ
ಖಂತಿವಿಣೆಂ ಬಸ್ಚೆಂ ನಾಕಾ
ತುಮ್ಚೆ ತರಯ್ ಆವ್ತಾರ್ ಕಿತ್ಲೆ
ಕೊಣಾಕ್ ತರಯ್ ಕಳ್ತಾ?
ತುಮ್ಚೆಚ್ ಜಾಯ್ತೆ, ಆಮ್ಚೆ ಪ್ರಾಸ್ ವ್ಹಡ್ಲೆ
ದಿಸನಾತಲ್ಲ್ಯಾಂಕಯ್ ದಿಸ್ತಾ
संपादकीय:
विशेस बुधवंत्कायेच्या मनशांक हो समाज पिशे म्हण कित्याक वोलायता?
हे मनीस कोण मुलाज नासतां उलोंवचे? सदांच मुक्तें जियेंवचे आनी उगतें उलोंवचे? समाजान पिश्यांत दाखल केल्ल्या मनशांविशीं हांगासर कवी उलयता. तांचो ताळो कसो, ही कविता हांगासर उलयता.
हे मनीस निजायकी पिशे? न्हय तर हो समाज तांकां पिशे म्हण कित्याक वोलायता? हांची विशेस बुधवंत्काय ह्या समाजाक सोसना कांय?
निमाण्या कडव्यांत हो पिश्यांचो बिल्लो जड जावन, कवितेंतल्या मनशान ‘तुमकांय बूध शिकयतां, तुमचेय दीस वेग्गीं येतले’ म्हण सांगोन आख्ख्या समाजाक जागवणी दिल्या.
किशू बार्कूर सबार तेंपा उपरांत एक अव्वल कविता घेवन कविताकुळाराक आयला. ताका हांगासर आशेंवचो सुशेग लाभों.
-मेल्विन रोड्रीगस
कविता:
आमी आनी तुमी
तुमचे कायदे आमकां लागनांत
तुमच्यो रेग्रो रुली बांदिनांत
आडायनांत जातिकातिंच्यो वोंयो
आमचेर उजवाडना बनावटी सुर्यो
तुमचे देव आमकां फटयनांत
तुमचे सैतान भेष्टायनांत
दुडवा दवलतेचो ढोंग ना
दगलबाज मोस्राचो रोग ना
आमकां नकली मुलाज ना
सांगतांव उगतें उगतें
आमकां केन्नांय सुटकाच सुटका
स्वच्छंद, मुक्तें मुक्तें
आसांव आमी थोडेच
आमी आमचेच धनी
कशे आसाजे आसल्लें तशेंच
सदांय जियेंवचे आमी
तुमी जण जायते देकून
आमकां केलां लाचार
पिशे म्हण पाचार्न
वार्डांनी फिछार
पूण चत्राय..
तुमी आनी हासचें नाका
खंतिविणें बसचें नाका
तुमचे तरय आवतार कितले
कोणाक तरय कळता?
तुमचेच जायते, आमचे प्रास व्हडले
दिसनातल्ल्यांकय दिसता
कित्तून पर्यांत धांवशात?
फटीं पाटल्यान लिपशात?
दबावाक फुटनाशें उरशात?
आमचे’शीं पर्तनासतां रावशात?
तो दीस आमचो उदेताना
‘तुमी’ जातल्यांव ‘आमी’
आमी तुमचेवर्नीं चडटाना
भायर आमी, भितर तुमी
तवळ पर्यांत
जागरूत रावा आनी मागणें करा
तो दीस आनी ती घडी
कोणय नेणा!!
-किशू, बारकूर