ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಜಿಣಿಭರ್ ಕಷ್ಟೊಂಚ್ಯಾ ಭುರ್ಗ್ಯಾಚ್ಯಾ ಎಕಾ ಹಾಶಾಕ್ ಆವಯ್ಚ್ಯಾ ಕಾಳ್ಜಾಂತ್ಲೆ ಉಮಾಳೆ
ಹೆಂ ಕೊಣಾಚೆಂ ರುದಾನ್? ಹ್ಯಾ ರುಕಾವಯ್ಲಿಂ ಫುಲಾಂ ಸದಾಂ ಸಲ್ವತಾತ್ - ಪರ್ಮಳ್ ಪಸ್ರಾಂವ್ಕ್. ಹ್ಯಾ ರುಕಾವಯ್ಲೆ ಖೊಲೆ ಸದಾಂ ಝಡ್ತಾತ್ - ವಾರ್ಯಾಕ್ ಧಲೊಂಕ್ ಜಾಯ್ನಾಸ್ತಾಂ. ಇತ್ಲೆಂ ಆಸೊನಯ್ ಸುರ್ವೆಚ್ಯಾ ಬಿರ್ಬಿರ್ಯಾ ಪಾವ್ಸಾಕ್, ಸಕಾಳಿಂಚ್ಯಾ ಧೊವಾಚ್ಯಾ ಯೆಣ್ಯಾವೆಳಾರ್ ಹಿಂ ಫುಲಾಂ, ಹೆ ಖೊಲೆ ಆಪ್ಣಾಕಚ್ ವಿಸ್ರೊನ್ ನಾಚ್ತಾತ್. ಹ್ಯೆ ಘಡಿಯೆ ರುಕಾಚಿಂ ಪಾಳಾಂ ತಾಂಚ್ಯಾ ಮುಖಮಳಾವಯ್ಲಿ ಖುಶಿ ಪಾರ್ಕುನ್, ಸಂತೊಸಾಚಿಂ ದುಕಾಂ ಗಳಯ್ತಾತ್.
ಖಂಯ್ಚ್ಯಾ ನಮುನ್ಯಾಚೆಂ ರುದಾನ್ ಹೆಂ? ಕಿತ್ಯಾ ಖಾತೀರ್ ಅಶೆಂ ಜಾತಾ? ಸೊಧ್ನಾಂ ಕರಿಜಾಯ್ ಪಡ್ತಾತ್. ಕವಿ ಬೆಳಾಚೊ. ತಾಚ್ಯಾ ಕಾಸರ್ಗೋಡ್ ಜಿಲ್ಲ್ಯಾಂತ್ಲ್ಯಾ, ಪಡ್ರೆ,
संपादकीय:
जिणिभर कष्टोंच्या भुरग्यांच्या एका हाशाक आवयच्या काळजांतले उमाळे
हें कोणाचें रुदान? ह्या रुकावयलीं फुलां सदां सलवतात - पर्मळ पस्रावंक. ह्या रुकावयले खोले सदां झडतात - वार्याक धलोंक जायनासतां. इतलें आसोनय सुर्वेच्या बिरबिर्या पावसाक, सकाळिंच्या धोवाच्या येण्यावेळार हीं फुलां, हे खोले आपणाकच विसरोन नाचतात. ह्ये घडिये रुकाचीं पाळां तांच्या मुखमळावयली खुशी पारकून, संतोसाचीं दुकां गळयतात.
खंयच्या नमुन्याचें रुदान हें? कित्या खातीर अशें जाता? सोधनां करिजाय पडतात. कवी बेळाचो. ताच्या कासर्गोड जिल्ल्यांतल्या, पड्रे, पेर्ला प्रदेशांनी एंडोसल्फान दुरंताक बली जावन जल्मातानांच अपांग जावन जल्मोंच्या भुरग्यां बाळांक चिंतलें जाल्यार, हे कवितेची गंभीरता सवकासायेन तुका रेंवोड घालुंक येतलीच. तेविशीं तुकाच दाधोस्काय भोगुंक सोडतां.
"हेत्तम्मनिगे हेग्गणवू मुद्दू" म्हळ्ळी सांगणी आसा कन्नड भाषेंत. ह्यायी कवितेंत अपांग भुरग्यांनी अपरूप मुखमळार हासो फांकयताना, आवयचें काळीज कितें चिंता, म्हळ्ळें पारकुंचें प्रेतन कवीन केल्लेबरी दिसता.
-मेल्विन रोड्रीगस
कविता:
रुदान
एका दुरभागी पावसावेळार
हांवें एक रूक लायलो-
रुकार फुल्लीं फुलां
सलवोंक मात शिकलीं
पाचवे खोले
कीड पडोन झडोंक मात शिकले
तरी पावसा वेळार
या
धोवा-काळार
कितेंच नेणासले हे
सर्व विसरोन हासताले
पूण,
मातये भितर पुरोन आसलीं
पाळां मात
कोणाकच कळीत नातलेपरीं
भितरले भितर रडतालीं.
-स्टॅनी बेळा