ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಝೆಂಜ್ರಲ್ಲೆಂ ಕಾಳೀಜ್ ವಿಕ್ರಾಪಾಕ್ ಘಾಲಾಂ
ಏಕ್ ಕಾಳೀಜ್ ಝೆಂಜ್ರಲಾಂ. ಜಿವಿತಾಚೆ ಪಾಯ್-ವಾಟೆರ್ ಕಾಂಟ್ಯಾಖುಂಟ್ಯಾಂನಿ ಪಾಫ್ಸುನ್ ಗೆಲಾಂ. ಸಂಸಾರಾಚೆಂ ಸುಖ್ ಸರ್ವಸ್ರ್ವ್ ಚಿಂತ್ಚ್ಯಾ ಮನ್ಶಾಂಚ್ಯಾ ಧಖ್ಯಾ ಮುಕಾರ್ ಹೆಂ ಕಾಳೀಜ್ ಚಿಡ್ಡಲಾಂ. ಆತಾಂ ಕಾಂಯ್ ಉಪ್ಕಾರಾಕ್ ಪಡ್ಚೆಂ ನ್ಹಯ್ ಹೆಂ ಕಾಳೀಜ್. ಹ್ಯಾ ಕಾಳ್ಜಾಚ್ಯಾ ವಾರೆಸ್ದಾರಾನ್ ಘಟ್ ಮನ್ ಕೆಲಾಂ ಹೆಂ ಕಾಳೀಜ್ ವಿಕುನ್ ಸೊಡುಂಕ್.
ಆಯ್ಚ್ಯಾ ದಿಸಾ ಒನ್ಲಾಯ್ನ್ ಜಾಳಿಜಾಗ್ಯಾಂನಿ ಖಂಯ್ಚೇಂಯ್ ಸಂಕ್ಪಾಶಾಣ್ ಲೆಗುನ್ ವಿಕುನ್ ವೆಚ್ಯಾ ಕಾಳಾರ್, ಹೆಂ ಕಾಳೀಜ್ ಲೆಗುನ್ ವಿಕುನ್ ವಚತ್. ತುಮ್ಕಾಂ ಜಾಯ್ ತರ್, ಮನ್ ಕರಾ. ಮನ್ ಕರ್ಚ್ಯಾ ಪಯ್ಲೆಂ ಥೊಡೆಂ ತರೀ ಕಾಳ್ಜಾಚೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿವಿಶಿಂ ಪಾರ್ಕುಂಕ್ ವಚಾ.
ಹೆ ಪಾರ್ಕಣೆಂತ್ ಕವಿತಾ ತುಮ್ಕಾಂ ಸುಂದರ್ ದಿಸ್ತಲಿ.
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ಕಾಳೀಜ್ ವಿಕ್ರಾಪಾಕ್ ಪಡ್ಲಾಂ
ನಯನಾ, ಆಜ್ ಮೊಗಾಕ್ ಚಿಂತುನ್ ಆಶ್ರು ವ್ಹಾಳೊಂಕ್ ಲಾಗ್ಲೆ
ಕಾಳೀಜ್ ತೆಂ ಭೆಕೂಫ್, ಮೌನ್ ರಾವೊಂಕ್ ನೆಣಾಂ.
ಬುದ್ದು ನಯನಾಕ್, ಫಕತ್ ಭಾಯ್ಲೊ ಸಂಸಾರ್ ದಿಸ್ತಾ,
ಹಾಂವ್ ತೊ ಪ್ರೇಮಿ, ದುಕಾಂನಿ ಕಾಳೀಜ್ ಮುಡ್ಡುನ್ ರಡ್ತಾಂ.
ಕಿತ್ಯಾಕ್ ದೆವಾ? ಮ್ಹಾಕಾ ಅಸ್ಲೆಂ ಕಾಳೀಜ್ ದಿಲೆಂಯ್?
ರಗ್ತಾಂತ್ ಭಿಜೊವ್ನ್, ಉದ್ಕಾನ್ ರಡ್ಚೆಂ !?
ಭೊಗ್ಣಾಂ-ಚಿಂತ್ನಾಂಚಿ ವಾಟ್ ಲಾವುನ್ ಸದಾಂ,
ಮತಿಂತ್ ಸದಾಂ ಶಿಜೊವ್ನ್, ಉಜ್ಯಾಂತ್ ಭಾಜ್ಚೆಂ!?
ಕಾಳೀಜ್ ತರ್ ಲೊಂಕ್ಡಾ-ಆಯ್ದಾನ್ ದಿಲ್ಲೆಂಯ್,
ಸದಾಂ ತೇಜ್ ಕರುಂಕ್, ಫಾತ್ರಾಕ್ ಸಾಣ್ಯಾಕ್ ಧರ್ತೊಂ.
ಭಿವ್ಕುರ್ಯಾ ಕಾಳ್ಜಾಕ್ ಘೆವ್ನ್ ಕಿತೆಂ ಕೆಲೆಂಯ್?
ಯೆಮ್ಕುಳೊ ಮೋಗ್ ಕರುಂಕ್, ಆಂಕ್ವಾರ್ ಉರ್ತೊಂ.
ಧಖ್ಯಾ ಕಾಳೀಜ್, ಆಜ್ ಮ್ಹಜೆಂ ವಿಕ್ರಾಪಾಕ್ ಪಡ್ಲಾಂ
ಆಮ್ಚ್ಯಾ ಸಮಾಜಾಂತ್ ಮೊಗಾಕ್, ಹುಂಗ್ತೆಲ್ಯಾಚಿ ಆಜ್ ಗತ್ ನಾ
ಮತ್ಲಾಬಿ ಮನ್ಶಾಂನಿ, ಸ್ವಾರ್ಥಾಚ್ಯಾ ಆಬ್ಲೆಶಾನ್ ದುಕೊಳ್ ಹಾಡ್ಲಾ
ಅರ್ಗಾಂ ದೆವಾಕ್, ಸಂಸಾರಿ ಬಾಜಾರಾಂತ್ ಖಂಯ್ಚೀಯ್ ಜಾತ್ ನಾ
ಜಿಯೆ ಆನಿ ಆಮಿ ಜಿಯೆಂವ್ಕ್ ಸೊಡ್ಯಾಂ
ಕೊಣ್ಯ್ ಜಾಯ್, ತಾಂಕಾಂ ಮೊಗಾನ್ ವಿಂಚ್ಯಾಂ
ಸಂಸಾರಿ ರಿವಾಜಿಂಕ್ ದೊಳೆ ಧಾಂಪುನ್ ಸೊಡ್ಯಾಂ
ಮೊಗಾಂತ್ ಪಾಸ್ಳೆಂತ್ ಎಕ್ಲ್ಯಾಕ್ ಜಿವಿತ್ ದಿವ್ಯಾಂ.
-ಲ್ಯಾನ್ಸಿ ಪಿಂಟೊ ನಾಯಕ್, ಕುಲ್ಶೇಕರ್.
संपादकीय:
झेंज्रल्लें काळीज विक्रापाक घालां
एक काळीज झेंज्रलां. जिविताचे पाय-वाटेर कांट्याखुंट्यांनी पाफसून गेलां. संसाराचें सूख सर्वस्व चिंतच्या मनशांच्या धख्या मुकार हें काळीज चिड्डलां. आतां कांय उपकाराक पडचें न्हय हें काळीज. ह्या काळजाच्या वारेस्दारान घट मन केलां हें काळीज विकून सोडुंक.
आयच्या दिसा ऑनलाय्न जाळीजाग्यांनी खंयचेंय संकपाशाण लेगून विकून वेच्या काळार, हें काळीज लेगून विकून वचत. तुमकां जाय तर, मन करा. मन कर्च्या पयलें थोडें तरी काळजाचे परिस्थितिविशीं पार्कुंक वचा.
हे पार्कणेंत कविता तुमकां सुंदर दिसतली.
-मेल्विन रोड्रीगस
कविता:
काळीज विक्रापाक पडलां
नयना, आज मोगाक चिंतून आश्रू व्हाळोंक लागले
काळीज तें भेकूफ, मौन रावोंक नेणां.
बुद्दू नयनाक, फकत भायलो संसार दिसता,
हांव तो प्रेमी, दुकांनी काळीज मुड्डून रडतां.
कित्याक देवा? म्हाका असलें काळीज दिलेंय?
रग्तांत भिजोवन, उदकान रडचें !?
भोगणां-चिंत्नांची वाट लावून सदां,
मतिंत सदां शिजोवन, उज्यांत भाजचें!?
काळीज तर लोंकडा-आयदान दिल्लेंय,
सदां तेज करुंक, फात्राक साण्याक धर्तों.
भिवकूर्या काळजाक घेवन कितें केलेंय?
येमकुळो मोग करुंक, आंकवार ऊर्तों.
धख्या काळीज, आज म्हजें विक्रापाक पडलां
आमच्या समाजांत मोगाक, हुंग्तेल्याची आज गत ना
मतलाबी मनशांनी, स्वार्थाच्या आबलेशान दुकोळ हाडला
अर्गां देवाक, संसारी बाजारांत खंयचीय जात ना
जिये आनी आमी जियेवंक सोड्यां
कोणय जाय, तांकां मोगान विंच्यां
संसारी रिवाजिंक दोळे धांपून सोड्यां
मोगांत पासळेंत एकल्याक जिवीत दिव्यां.
-लॅन्सी पिंटो नायक, कुलशेकर.