ಆಟ್ವೊ ಸುರ್

ಸಂಪಾದಕೀಯ್:

ಕುಟ್ಮಾಕ್ ಧಲಯ್ಲಲೆಂ ರೆಬೆಕ್

ಕವಿ ಉತ್ರಾಂನಿ ಜಾದು ನಿರ್ಮಾಣ್ ಕರ್‍ತಾ. ವಾಚ್ಪ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ಸುಪ್ತ್ ಮತಿಂತ್ಲೆ ಗುಂಡಾಯೆಂತ್ ಪುರುನ್ ಗೆಲ್ಲ್ಯೊ ಯಾದಿ ಜಿವ್ಯೊ ಕರ್ನ್ ವಿಜ್ಮಿತ್ ಕರ್‍ತಾ. ಕವಿನ್ ವಿಂಚುನ್ ಕಾಡಲ್ಲ್ಯಾ ಸಬ್ದಾಂನಿ ಮಾಸ್, ರಗತ್ ಆನಿ ಜೀವ್ ಆಸ್ತಾ. ಸಲೊಮಿನ್ ಹಾಂಗಾ ಸರಳ್ ಉತ್ರಾಂನಿ ಅಸಲೊಚ್ ಏಕ್ ಜಾದು ಕೆಲಾ. ತಾಣೆಂ ವಿಂಚಲ್ಲೊ ಸಬ್ದ್ ’ರೆಬೆಕ್’ ಎಕಾ ಸಂಗೀತ್ ವ್ಹಾಜಂತ್ರಾಚೆಂ ನಾಂವ್ ತರೀ ಕವಿಚ್ಯಾ ಸ್ಪರ್ಶ್ಯಾನ್ ತೊ ಸಬ್ದ್ ಕವಿಚ್ಯಾ ಪಪ್ಪಾ ಆನಿ ಮಾಮ್ಮಿಚ್ಯಾ ಆತ್ಮ್ಯಾಲಾಗಿಂ ಜೊಡ್ತಾ. ಪಪ್ಪಾ ರೆಬೆಕ್ ಫುಂಕ್ತಾನಾ ಮಾಮ್ಮಿ ಗಾಯ್ತಾ. ರೆಬೆಕಾಚ್ಯಾ ಸುರಾಕ್ ಸಂತೊಸಾನ್ ಧಲ್ಚ್ಯಾ ಕುಟ್ಮಾಚೆಂ ಸೊಭಿತ್ ಸುಂದರ್ ದೃಶ್ಯ್, ತೊ ಪವಿತ್ರ್ ಭೂತ್‌ಕಾಳ್ ಸಲೊಮಿ ಸಾದ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂನಿ ಉಕ್ತಾಯ್ತಾ. ವಾಚ್ಪ್ಯಾಂ ಭಿತರೀ ಹೆಂ ಪೊರ‍್ನೆಂ ವಾದ್ಯ್, ಬಾಬಾನ್, ಮಾಯ್ನ್ ಭಾವಾನ್, ಭಯ್ಣಿನ್ ವರ್ಸಾಂ ವರ್ಸಾಂ ಹಾತಿಂ ಧರುನ್ ದಾಗ್ ಪಡ್ಲೆಲೆಂ ತೆ ಪೊರ‍್ನೆಂ ರೆಬೆಕ್ ಪರತ್ ದಿಶ್ಟಿಕ್ ಪಡ್ತೆಲೆಂ. ಭುರ್ಗ್ಯಾಪಣಾರ್ ರೆಬೆಕಾನ್ ಘಡುನ್ ಹಾಡಲ್ಲ್ಯಾ ಕುಟ್ಮಾಚ್ಯಾ ಖುಶಾಲಿ ಗಾಯನ್ ಮಂಡಳಿಚ್ಯೊ ಉಡಾಸ್ ಉಮಾಳ್ತಲೊ. ಮನಾಂತ್ ತಾಂತ್ಲೆಂ ನೆಣ್ತೆಂ ಸಂಗೀತ್ ವ್ಹಾಳ್ತಲೆಂ. ರೆಬೆಕಾಂತ್ ತೋಂಡ್ ಲಿಪಯ್ಲ್ಯಾರಿ ವೊಂಟಾಂ ಭಿತರ್ ಹಾಸ್ಚೊ ಆಜೊ ದಿಸ್ತಲೊ. ರೆಬೆಕಾಚೆರ್ ವೋಂಟ್ ಧಾಂವ್ತಾನಾ ಪ್ರತಿಸಾದ್ ಜಾವ್ನ್ ಪಾಯ್, ಪೆಂಕಟ್ ಹಾಲೊಂವ್ಚಿ ಆಜಿ ದಿಸ್ತಲಿ. ತ್ಯಾ ಪವಿತ್ರ್ ಭೂತ್‌ಕಾಳಾಚೆ ಪಡ್‌ಸಾದ್ ಕಾಳ್ಜಾಂತ್ ಸಾದ್ತಲೆ.

ಸಲೊಮಿ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಕವಿತಾ ಶೆತಾಂತ್ ಕ್ರಿಯಾಳ್ ಆಸ್ಚೆಂ ದಿಸ್ತಾ. ಆಪ್ಲ್ಯಾ ’ಆಟ್ವೊ ಸುರ್’ ಕಾವ್ಯಾ ಘೊಸಾಕ್ 2023 ವರ್ಸಾಚಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಾಹಿತ್ಯ್ ಅಕಾಡೆಮಿಚಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ತಾಣೆಂ ಆಪ್ಣ್ಯಾಯ್ಲ್ಯಾ. ಕವಿತಾ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಹ್ಯಾ ಸಾಧನಾಕ್ ಸಂತೊಸ್ ಪಾವೊನ್ ತಿಕಾ ಬರೆಂ ಮಾಗ್ತಾ.

- ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್ ಡಿ ಕೂನ್ಹಾ

ಕವಿತಾ:

ಆಟ್ವೊ ಸುರ್

ಏಕ್ ದೀಸ್ ಪಪ್ಪಾನ್ ಮ್ಹಜ್ಯಾ
ಜಾತ್ರ್ಯಾ ಥಾವ್ನ್ ಸೊಭಿತ್ ಏಕ್ ರೆಬೆಕ್ ಹಾಡ್‌ಲ್ಲೆಂ
ಆಮ್ಚೆ ಮಧೆಂ ಝಗ್ಡೆಂ ನಾಕಾ ಮ್ಹಣುನ್ ತಾಣೆಂ
ಭಾವಾಂಕ್ ಸಯ್ತ್ ಎಕೇಕ್ ದಿಲೆಲೆಂ
ಪ್ರಾಯೆ ತೆಕಿದ್ ಆಮ್ಕಾಂ ತಾಣೆಂ
ಗಾತ್ರಾ ಪ್ರಕಾರ್ ವಾಂಟುನ್ ದಿಲೆಲೆಂ

ಸಾನ್ ತರೀ ಸೊಭೀತ್ ರೆಬೆಕ್
ಮ್ಹಜಾ ವಾಂಟ್ಯಾಕ್ ಲಾಭ್‌ಲ್ಲೆಂ
ಸ್ಟೀಲ್ ಆನಿ ರುಕಾಡಾನ್
ವಿವಿಧ್ ರಂಗಾನ್ ನಾಜೂಕಾಯೆನ್ ತೆಂ ವಿಣ್ಲೆಲೆಂ
ವಯ್ರ್ ಪಂದಾ ಘುಂವ್ಡಾವ್ನ್ ಹಾಂವ್ ಸೊಭಾಯ್ ದೆಕ್ತಾನಾ
ಪಪ್ಪಾ ಮ್ಹಜೊ ಹಾಸ್ತಾಲೊ
"ಪಪ್ಪಾ, ತುಂಚ್ ಏಕ್ ಪಾವ್ಟಿಂ ಫುಂಕುನ್ ದಾಕಯ್..
ಫುಂಕ್ಚೆಂ ಕಶೆಂ ತೆಂ ಮ್ಹಾಕಾಯ್ ಶಿಕಯ್"

ಮಾಮ್ಮಿ ಮ್ಹಜಿ ಕುಜ್ನಾ ಥಾವುನ್
ಭಾಯ್ರ್ ಯೆವುನ್
ಕೊಗುಳೆ ತಾಳೊ ಘೆವುನ್
ಗಾವುಂಕ್ ಲಾಗ್ಲಿ...
"ಬಣ್ಣದ ತಗಡಿನ ತುತ್ತೂರಿ..."
ಪಪ್ಪಾನ್ ತಿಕಾ ಸಾಂಗಾತ್ ದಿಲೊ
ತೆಂಚ್ ಪದ್ ರೆಬೆಕ್ ಘೆವ್ನ್ ಗಾಯ್ತಾನಾ
ಪಪ್ಪಾಭಿತರ್, ದಾವಿದ್ ರಾಯ್ ಲಿಪ್ಲಾ ಚಿಂತುನ್
ಖುಶೇನ್ ನಾಚ್ಲಿಂ, ಹಾಂವ್‌ಯ್ ಶಿಕ್ಲಿಂ
ಸಾತ್ ಸುರ್ ಎದೆಶಾ ರೆಬೆಕಾಂತ್ ಆಸಲ್ಲೆ ಪಳೆವ್ನ್ ವಿಜ್ಮಿತ್ ಜಾಲಿಂ
ಮೊನೆಂ ಜಾವ್ನ್ ಕೊನ್ಶಾಂತ್ ಆಸ್‌ಲ್ಲ್ಯಾ
ಸೊಭಿತ್ ರಂಗಾಳ್ ರೆಬೆಕಾಕ್ ಮ್ಹಜ್ಯಾ
ಪಪ್ಪಾನ್ ತಾಚೊ ಉಸ್ವಾಸ್ ದಿವುನ್ ಜೀವ್ ಭರ್‌ಲ್ಲೊ!

ಆತಾಂ ಸಾತ್ ಸುರಾಂಚೆಂ ರೆಬೆಕ್ ತೆಂ
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಹಾತಿಂ ನಾ ತರೀ
ತಾಂಚೆ ಖಾತಿರ್
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಕಾಳ್ಜಾ ಉಡಿಯೆಂಚಿ ಹಿ ಏಕ್ ಕವಿತಾ ಆಸಾ..
ಹಿಚ್ ತಾಂಕಾಂ ಭೆಟಯ್ತಾಂ

- ಸಲೊಮಿ, ಮಿಯಾಪದವ್

संपादकीय:

कुटमाक धलयललें रेबेक

कवी उत्रांनी जादू निर्माण कर‍ता. वाचप्यांच्या सुप्त मतींतले गुंडायेंत पुरून गेल्ल्यो यादी जिव्यो करन विज्मीत कर‍ता. कवीन विंचून काडल्ल्या सब्दांनी मास, रगत आनी जीव आसता. सलोमीन हांगा सरळ उत्रांनी असलोच एक जादू केला. ताणें विंचल्लो सब्द ’रेबेक’ एका संगीत व्हाजंत्राचें नांव तरी कविच्या स्पर्श्यान तो सब्द कविच्या पप्पा आनी माम्मिच्या आत्म्यालागीं जोडता. पप्पा रेबेक फुंकताना मम्मी गायता. रेबेकाच्या सुराक संतोसान धलच्या कुटमाचें सोभीत सुंदर दृश्य, तो पवित्र भूत‌काळ सलोमी साद्या उत्रांनी उगतायता. वाचप्यां भितरी हें पोरनें वाद्य, बाबान, मायन, भावान, भयणीन वर्सां वर्सां हातीं धरून दाग पडलेलें ते पोरनें रेबेक परत दिश्टीक पडतेलें. भुरग्यापणार रेबेकान घडून हाडल्ल्या कुटमाच्या खुशाली गायन मंडळीचो उडास उमाळतलो. मनांत तांतलें नेणतें संगीत व्हाळतलें. रेबेकांत तोंड लिपयल्यारी वोंटां भितर हासचो आजो दिसतलो. रेबेकाचेर वोंट धांवताना प्रतीसाद जावन पाय, पेंकट हालोंवची आजी दिसतली. त्या पवित्र भूत‌काळाचे पड‌साद काळजांत सादतले.

सलोमी कोंकणी कविता शेतांत क्रियाळ आसचें दिसता. आपल्या ’आटवो सूर’ काव्या घोसाक 2023 वर्साची कर्नाटक साहित्य अकाडेमिची प्रशस्ती ताणें आपणायल्या. कविता ट्रस्ट ह्या साधनाक संतोस पावोन तिका बरें मागता.

- आंड्र्यू एल. डीकून्हा

कविता:

आटवो सूर

एक दीस पप्पान म्हज्या
जात्र्या थावन सोभीत एक रेबेक हाड‌ल्लें
आमचे मधें झगडें नाका म्हणून ताणें
भावांक सयत एकेक दिलेलें
प्राये तेकीद आमकां ताणें
गात्रा प्रकार वांटून दिलेलें

सान तरी सोभीत रेबेक
म्हजा वांट्याक लाभ‌ल्लें
स्टील आनी रुकाडान
विवीध रंगान नाजूकायेन तें विणलेलें
वयर पोंदा घुंवडावन हांव सोभाय देखताना
पप्पा म्हजो हासतालो
"पप्पा, तुंच एक फावटीं फुंकून दाकय..
फुंकचें कशें तें म्हाकाय शिकय"

माम्मी म्हजी कुजना थावून
भायर येवून
कोगुळे ताळो घेवून
गावुंक लागली...
"बण्णद तगडिना तुत्तूरी..."
पप्पान तिका सांगात दिलो
तेंच पद रेबेक घेवन गायताना
पप्पाभितर, दावीद राय लिपला चिंतून
खुशेन नाचलीं, हांव‌य शिकलीं
सात सूर एदेशा रेबेकांत आसल्ले पळेवन विज्मीत जालीं
मोनें जावन कोनशांत आस‌ल्ल्या
सोभीत रंगाळ रेबेकाक म्हज्या
पप्पान ताचो उसवास दिवून जीव भर‌ल्लो!

आतां सात सुरांचें रेबेक तें
म्हज्या हातीं ना तरी
तांचे खातीर
म्हज्या काळजा उडियेंची ही एक कविता आसा..
हीच तांकां भेटयतां

- सलोमी, मियापदवु