ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ತಿಣೆಂ ಸಂಸಾರಾಂತಚ್ ಆಸುಂಕ್ ಜಾಯ್!
ಎಕ್ಯೆ ಆವಯ್ಚ್ಯಾ ಮೊಗಾಚಿ ಗುಂಡಾಯ್ ಆನಿ ಉಂಚಾಯ್ ಮೆಜ್ಚ್ಯಾ ತಸಲಿ ನ್ಹಯ್. ತಿಚೊ ಮೋಗ್ ಆನಿ ತ್ಯಾಗ್ ವರ್ಣುಂಕ್ ಸಬ್ದ್ ಪಾವನಾಂತ್. ತರೀ ಕವಿ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಪ್ರತಿಮಾ ರೂಪಕಾಂ ಮುಖಾಂತ್ರ್ ಆಪ್ಲ್ಯೆ ಆವಯ್ಚ್ಯಾ ಮೊಗಾಚೆಂ ವ್ಹರ್‍ತೆಪಣ್ ವರ್ಣಿತಾತ್. ಆವಯಾಂಚ್ಯಾ ದಿಸಾಚೆಂ ಆಚರಣ್ ಆಪ್ಲ್ಯೆ ಆವಯ್ ವಿಶಿಂ ಭೊಗ್ಣಾಂ ಆನಿ ಸಿಂತಿಮೆಂತಾಂ ಪ್ರಕಟುಂಕ್ ಏಕ್ ಆವ್ಕಾಸ್ ಮ್ಹಣ್ಯೆತ್.
ಆಮ್ಚೊ ಕವಿ ಜೆರಿ ರಾಸ್ಕಿಂಞ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಭೊಗ್ಣಾಂಕ್ ನಾಜೂಕ್ ಉತ್ರಾಂನಿ ಗುಂತುನ್ ಆವಯ್ಚ್ಯಾ ಮೊಗಾಚೆಂ ವರ್ಣನ್ ಕರ್‍ತಾ. ತಿಕಾ ಉಜ್ವಾಡ್ ದೀವ್ನ್ ಕಡಲ್ಲಿ ವಾತ್ ಮ್ಹಣ್ತಾ. ಆಪ್ಲಿ ಆವಯ್ ಸರ್ಗಾರ್ ಆಸಾ ಮ್ಹಣ್ ಖರೆಂಚ್ ಭರ್ವಸ್ಲ್ಯಾರೀ ಭುರ್ಗ್ಯಾಂಚೆಂ ಬರೆಂ ಜಾತಾನಾ, ತ್ಯಾ ದಿಸನಾತಲ್ಲ್ಯಾ ಸರ್ಗಾ ಬದ್ಲಾಕ್ ಸಂಸಾರಾಂತಚ್ "ತಿಣೆಂ ಆಸಜೆ ಆಸಲ್ಲೆಂ" ಮ್ಹಣ್ ಕಾಳ್ಜಾ ಗುಂಡಾಯೆ ಥಾವ್ನ್ ಲಾಲೆತಾ. ವ್ಹಯ್! ಆವಯ್ಚೊ ಮೋಗ್ ಸರ್ಗಿಂಚೆಂ ರಾಜ್ ಸಂಸಾರಾಂತಚ್ ಉಗಡುಂಕ್ ಸಕ್ಚ್ಯಾ ತಸಲೊ! ಪುಣ್ ಹೊ ಸರ್ಗ್ ಆಸಾ ಕರುಂಕ್ ತಿಚ್ಯಾ ಭುರ್ಗ್ಯಾಂನಿ ಸದಾಂಕಾಳ್, ಪ್ರತ್ಯೇಕ್ ಜಾವ್ನ್ ಆವಯ್ಚ್ಯೆ ಉತರ್ ಪ್ರಾಯೆರ್ ತಸಲೊಚ್ ಮೋಗ್ ತ್ಯಾಗ್ ಕರ್‍ಚಿ ಗರ್ಜ್ ಅಸಾ. ಹಿ ಆಶಾ ಕವಿಚ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ ಸ್ವಶ್ಟ್ ದಿಸ್ತಾ.
-ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್ ಡಿಕುನ್ಹಾ
ಕವಿತಾ:
ಮಾಂಯ್
ಹರ್‍ಯೆಕೆ ಸಕಾಳಿಂಕ್ ಏಕ್ ಸಾಂಜ್ ಆಸಾ
ದಿಸಾಕ್ ಆಸಾಚ್ ರಾತ್
ನೋವ್ ಮ್ಹಯ್ನೆ ವ್ಹಾವಯಿಲ್ಲಿ ಆವಯ್
ಉಜ್ವಾಡ್ ದೀವ್ನ್ ಕಡಲ್ಲಿ ವಾತ್!
ಸೊಡ್ಲೆನಾ ದೊಳೆ ಜಾಂವ್ಕ್ ವೊಲೆ
ಗಾವುನ್ ಸುಂದರ್ ಗಾಣಾಂ
ವಾಗಯಿಲ್ಲೆ ದೀಸ್ ಪಾನೊ ದಿವುನ್
ಸಾಕ್ರಿಫಿಸ್ ತಿಚೆ ದೇವುಚ್ ಜಾಣಾ!
ಘಾಮ್ ಪಿಳುನ್ ದೀಸ್ ರಾತ್
ಕೊಕೊ ಮೆಮೆಂ ದಿಲೆಂ
ಪುಸುನ್ ಕಾಡುನ್ ಸಗ್ಳೆಂ ಮ್ಹೆಳೆಂ
ರಾತಿಕ್ ದೀಸ್ ಕೆಲೆಂ!
ದುಕಾಂ ವ್ಹಾಳೆ ವ್ಹಾಳ್ಳೆ ತರೀ
ಹಾಸುನಚ್ ಮ್ಹಾಕಾ ವಾಗಯ್ಲೆಂ
'ಎಕಾ ಗಾಂವಾಂತ್ ಏಕ್ ರಾಯ್ ಆಸಲ್ಲೊ'
ಕಾಣಿ ಸಾಂಗುನ್ ನಿದಾಯ್ಲೆಂ!
ಆಜ್ ಮಾಂಯ್ ಸರ್ಗಾರ್ ಆಸಾ
ನಶೀಬ್‍ಯ್ ತರೀ ಕಸಲೆಂ?
ತಿಚ್ಯಾ ಭುರ್ಗ್ಯಾಂನಿ ಬರೆಂ ಜಾತಾನಾ
ತಿಣೇಂಯ್ ಆಸಜೆ ಆಸಲ್ಲೆಂ!
- ಜೆರಿ ರಾಸ್ಕಿಂಞ್, ಆಂಜೆಲೊರ್
संपादकीय:
तिणें संसारांतच आसुंक जाय!
एक्ये आवयच्या मोगाची गुंडाय आनी उंचाय मेजच्या तसली न्हय. तिचो मोग आनी त्याग वर्णुंक सब्द पावनांत. तरी कवी आपल्या प्रतिमा रूपकां मुखांत्र आपल्ये आवयच्या मोगाचें व्हरतेपण वर्णितात. आवयांच्या दिसाचें आचरण आपल्ये आवय विशीं भोगणां आनी सिंतिमेंतां प्रकटुंक एक आवकास म्हण्येत.
आमचो कवी जेरी रास्कींञ आपल्या भोगणांक नाजूक उत्रांनी गुंतून आवयच्या मोगाचें वर्णन करता. तिका उज्वाड दीवन कडल्ली वात म्हणता. आपली आवय सर्गार आसा म्हण खरेंच भर्वसल्यारी भुरग्यांचें बरें जाताना, त्या दिसनातल्ल्या सर्गा बदलाक संसारांतच "तिणें आसजे आसल्लें" म्हण काळजा गुंडाये थावन लालेता. व्हय! आवयचो मोग सर्गिंचें राज संसारांतच उगडुंक सकच्या तसलो! पूण हो सर्ग आसा करुंक तिच्या भुरग्यांनी सदांकाळ, प्रत्येक जावन आवयच्ये उतर प्रायेर तसलोच मोग त्याग करची गर्ज असा. ही आशा कविच्या मनांत स्वश्ट दिसता.
-आंडऱ्यू एल डिकुन्हा
कविता:
मांय
हरयेके सकाळिंक एक सांज आसा
दिसाक आसाच रात
नोव म्हयने व्हावयिल्ली आवय
उज्वाड दीवन कडल्ली वात!
सोडलेना दोळे जावंक वोले
गावून सुंदर गाणां
वागयिल्ले दीस पानो दिवून
साक्रिफीस तिचे देवूच जाणा!
घाम पिळून दीस रात
कोको मेमें दिलें
पुसून काडून सगळें म्हेळें
रातीक दीस केलें!
दुकां व्हाळे व्हाळ्ळे तरी
हासुनच म्हाका वागयलें
'एका गांवांत एक राय आसल्लो'
काणी सांगून निदायलें!
आज मांय सर्गार आसा
नशीबय तरी कसलें?
तिच्या भुरग्यांनी बरें जाताना
तिणेंय आसजे आसल्लें!
- जेरी रास्कींञ, आंजेलोर