’ಆಯ್ತಾರಾಚೆ ಸಕಾಳಿಂ’ ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಗಿರಾಯ್ಕಾಚಿ ವೊಡ್ಣಿ ವಿಶೇಸ್: ವಿಲ್ಸನ್ ಕಟೀಲ್
ಮಂಗ್ಳುರಿ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಕವಿತಾ ಶೆತ್ ಹೆರ್ ಖಂಯ್ಚ್ಯಾಯ್ ಹಾಂಗಾಚ್ಯಾ ಸಾಹಿತ್ ಪ್ರಕಾರಾಪ್ರಾಸ್ ಬಳ್ವಂತ್ ಆಸಾ ತೆಂ ಖರೋಖರ್ ಸತ್. ತೆಂ ಮಾತ್ರ್ ಪ್ರಸ್ತುತ್ ಕಾಳಾಚ್ಯಾ ಖಾಂದಾರ್ ಹಾತ್ ಘಾಲುನ್ ಚಲ್ಚೆತಿತ್ಲೆಂ ಧಯ್ರಾದೀಕ್ ಆನಿ ಸಕ್ತೆವಂತ್. ಇತ್ಲೆಂ ಮ್ಹಣ್ತಾನಾ ಪತ್ರಾಂನಿ ಆನಿ ಸಾಯ್ಟಿಂನಿ ನತಾಲ್, ಪಾಸ್ಕ್, ಮೊಂತಿ ಮ್ಹಣ್ ಫೆಸ್ತಾಂ ಯೆತಾನಾ ’ನಮೋ ನಮೋ’ ಮ್ಹಣ್ ಹಜಾರಾಂನಿ ವರ್ಸಾಂಥಾವ್ನ್ ಚಾಬೊನ್ ಚಾಬೊನ್ ಚಿಂವೊಡ್ ಜಾಲ್ಲಿಂ ಉತ್ರಾಂ ರಾಸ್ ಘಾಲ್ನ್ ಕವಿತಾ ಮ್ಹಣ್ ಬರಂವ್ಚಿಂ ಆನಿ ವೊಲಾಂವ್ಚಿಂ ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ ಬಿಲ್ಕುಲ್ ನಾಂತ್. ಆಸಾತ್ ತರ್ ಮನ್ಶಾಮತಿಚಿಂ ನವಿಂ ಸೊದ್ನಾಂ, ಸಾಮಾಜಿಕ್ ಸ್ಪಂದನ್, ಉಟ್ಚಿಂ ಸವಾಲಾಂ, ಜಿಣಿಯೆಚೆ ಆಟೆವಿಟೆ, ಜಿವೆ ಜಿವೆ ಅನ್ಭೋಗ್ ವೆಕ್ತ್ ಕರ್ಚಿಂ ಕಾಂಯ್ ಥೊಡಿಂಚ್ ಕವಿ ಆನಿ ಕವಯಿತ್ರಿ.
ಥೊಡ್ಯಾ ಕಾಳಾ ಆದಿಂ ವಿತೊರಿ ಕಾರ್ಕೊಳಾಚ್ಯಾ ಘರಾ ಕವಿತಾ ಟ್ರಸ್ಟಾನ್ ಮಾಂಡುನ್ ಹಾಡ್ಲೆಲೆ ಕವಿಗೋಶ್ಟಿಂತ್ ವಾಚುನ್, ಉಪ್ರಾಂತ್ ’ಕಿಟಾಳ್’ ಜಾಳಿಜಾಗ್ಯಾರ್ ಪರ್ಗಟ್ ಜಾಲ್ಲಿ ವಿಲ್ಸನ್ ಕಿನ್ನಿಗೋಳಿಚಿ ಮಾರ್ಮಿಕ್ ಕವಿತಾ ’ಆಯ್ತಾರಾಚೆ ಸಕಾಳಿಂ’ ವಿಶ್ಯಾಂತ್ ಬರಂವ್ಕ್ ಮನ್ ಜಾತಾ. ವಿಲ್ಸನ್ ಕಿನ್ನಿಗೋಳಿಚ್ಯಾ ಆಯ್ಲೆವಾರ‍್ಚ್ಯಾ ಕವಿತೆಂನಿ, ಚುಟುಕಾಂನಿ ಜಿಣಿಯೆಚೆಂ ಬರ್ಬಾದ್‍ಪಣ್ ಝಳ್ಕೊಂಕ್ ಲಾಗ್ಲಾಂ. ಕೋಣ್ ಹಾಕಾ ನಿರಾಸ್‍ವಾದ್ ಮ್ಹಣ್ ಬಗ್ಲೆಕ್ ಲೊಟುಂ ಆನಿ ಕೋಣ್ ’ಕವಿತಾ ಜಿಣಿಯೆಕ್ ಪೂರಕ್ ಜಾಯ್ಜೆ; ಮಾರಕ್ ಜಾಂವ್ಕ್ ನಜೊ, ಕವಿಂನಿ ಆಶಾವಾದಿ ಜಾಯ್ಜೆ’ ಮ್ಹಣ್ ವೆಕ್ತಿತ್ವ್ ವಿಕಸನಾಚಿಂ ಪೊಕೊಳ್ ತತ್ವಾಂ ಉಲಂವ್. ಪೂಣ್ ಕವಿ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾನ್ ಸಂಪೂರ್ಣ್ ನಿರಾಸ್‍ಪಣ್ ಆಪ್ಲೆಭಿತರ್ ಜಿರವ್ನ್ ಕಾಣ್ಗೆಜೆ. ತೆದಾಳಾ ಮಾತ್ರ್ ತಾಕಾ ಲೊಕಾಚೆ ಆಟೆವಿಟೆ ಸಮ್ಜಾತಾತ್ ಆನಿ ಘಡಿಯೆಚೆಂ ಸುಖ್ ವರ್ಣಿತಾನಾಂಯ್ ಜಾಗ್ರತ್ ಪ್ರಜ್ಞಾ ಕಾಮ್ ಕರ್ತಾ. ಹಿ ಪ್ರಜ್ಞಾ ನಾ ತರ್ ಮಾತ್ರ್ ಕವಿತಾ ವಾಸ್ತವ್ ಸಂಸಾರಾಥಾವ್ನ್ ಪಯ್ಸ್ ವೆತಾ ಆನಿ ಸರ್ಗಾಕ್ ಚಡೊನ್ ’ನಮೋ ನಮೋ’ ಮ್ಹಣ್ ಕಾಂತಾರಾಂ ಕರ್ತಾ ನಾ ತರ್ ಸಂಸಾರಾಂತ್ಲ್ಯಾಂಕ ದೇವ್ ಕರುನ್ ’ಬೋವ್‍ಪರಾಕ್’ ಮ್ಹಣ್ತಾ. ಹಿ ಗಜಾಲ್ ಹಾಂಗಾ ಸೊಡ್ಯಾಂ ಆನಿ ’ಆಯ್ತಾರಾಚೆ ಸಕಾಳಿಂ’ಕ್ ವೆಚೆಂ ತರ್ ತೀಯ್ ಮಿಸಾಚ್ಯಾ ಉಲ್ಲೇಖಾಥಾವ್ನ್ಚ್ ಸುರ್ವಾತ್ತಾ.
ಆಯ್ತಾರಾಚೆ ಸಕಾಳಿಂ
ಕೊಂಗ್ಲಿಷ್‌ಗಾರಾಂಚೆಂ
ಅಪುಟ್ ‘ಮಾಸ್’ ಆಯ್ಕೊನ್
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ದಿಸ್ಪಡ್ತ್ಯಾ ಕುಂಕ್ಡಾ’ಮಾಸಾ’ಖಾತಿರ್
ಸಾಂತೆಕ್ ಪಾವ್ಲೊಂ
ಮೀಸ್ ಆಯ್ಕೊನ್ ಮಾಸಾಚೆ ಆಂಗ್ಡೆಬಾಗ್ಲಾಕ್ ಪಾಂವ್ಚ್ಯಾ ಎಕಾ ಗಿರಾಯ್ಕಾಚೆ ನದ್ರೆನ್ ಆಸಾ ಹಿ ಕವಿತಾ. ಹೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ’ಕೊಂಗ್ಲಿಶ್‍ಗಾರಾಂಚೆಂ’ ಮೀಸ್ ಆಯ್ಕೊಂಕ್ ಗೆಲ್ಲೊ. ಇಂಗ್ಲೆಜಾಂತ್ ಮಿಸಾಕ್ ’ಮಾಸ್’ ಮ್ಹಣ್ತಾತ್ ನೆ! ಆನಿ ಹಿ ಸಗ್ಳಿ ಕಾಣಿ ಮಾಸಾವಿಶ್ಯಾಂತ್‍ಚ್ ಉಲಯ್ತಾ! ಕಸ್ಲಿ ತಾಳ್ ಪಡ್ಣಿ! ’ಕೊಂಗ್ಲಿಶ್‍ಗಾರಾಂಚೆಂ ಮೀಸ್’ ಮ್ಹಣ್ತಾನಾ ತೆಂ ಮೀಸ್ ಖಾಸ್ ಥರಾನ್ ಆಪ್ಣಾಕ್ ಲಾಗನಾ ಬಗಾರ್ ಕೊಣ್‍ಗೀ ಪೆಲ್ಯಾಕ್ ಸಂಬಂದ್ ಜಾಲ್ಲೆಂ ಮ್ಹಳ್ಳೊ ಅರ್ಥ್ ಯೆತಾ. ತರ್ ಹ್ಯಾ ಗಿರಾಯ್ಕಾಕ್ ಮೀಸ್ ಆಯ್ಕೊಂಕ್ ಖಂಯ್ಚೀಯ್ ಭಾಸ್ ಜಾತಾ. ತಾಕಾ ಮೀಸ್ ’ಆಯ್ಕಲ್ಯಾರ್’ ಪುರೊ ಆನಿ ಸಮ್ಜಜೆ ಮ್ಹಣ್ ನಾ. ತಾಚ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ ಆಸ್ಚೆಂ ಫಕತ್ ಆಯ್ತಾರಾಚೊ ಕಾಯ್ದೊ ಪಾಳ್ಚೊ. ಆತಾಂ ದುಸ್ರೊ ಕಡ್ವೊ-
ಮ್ಹಜ್ಯೆ ಮತಿಂತ್ ಕುಂಕ್ಡಾಚೆ
ಕಡ್ಯೆಚಿ ವೊಡ್ಣಿ ತರ್
ಆಂಗ್ಡಿ ಬಾಗ್ಲಾರ್ ಮಿಸಾಚೆಂ
ಆಕ್ರೇಚೆಂ ಕಾಂತಾರ್ ಸ್ಕಿಪ್
ಕೆಲ್ಲ್ಯಾಂಚಿ ಗಡ್ದಿ
ಇತ್ಲೆಂ ಮ್ಹಣ್ತಾನಾ ಏಕ್ ದೃಶ್ಯ್ ದೊಳ್ಯಾಂಫುಡೆ ಯೆತಾ. ಆಯ್ತಾರಾಚೆ ಸಕಾಳಿಂಚೆ ಗಡ್ದೆಚಿ ಕುಂಕ್ಡಾಮಾಸಾಚಿ ಆಂಗಡ್! ಹ್ಯಾ ಆಂಗ್ಡೆಬಾಗ್ಲಾಕ್ ಪಾವ್ಲ್ಲ್ಯಾ ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಗಿರಾಯ್ಕಾಚ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ ಫಕತ್ ಕುಂಕ್ಡಾಮಾಸಾಚೆ ಕಡಿಯೆಚಿ ಗಜಾಲ್ ಭರ್ಲ್ಯಾ. ಇಗರ್ಜೆಥಾವ್ನ್ ತೊ ಶೀದಾ ಹಾಂಗಾಚ್ ಆಯ್ಲಾ ತರೀ ತಾಚ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ ಇಗರ್ಜೆಂತ್ಲೆಂ ಕಾಂಯ್ ನಾ. ಅತ್ಮೀಕ್ ಖಾಣ್ ಪೊಟಾಚಿ ಭುಕ್ ಥಾಂಬಯ್ನಾ, ತಿ ಮಾಗ್ಣ್ಯಾಂನಿ ಮಾತ್ರ್ ಉಪ್ಕಾರ್ತಾ. ಆಸೊಂ, ಪೂಣ್ ಹೊ ಪುನೆಗೆಲ್ಲೊ ಆಂಗ್ಡಿಬಾಗ್ಲಾಕ್ ಪಾವ್ತಾನಾ ಕಿತೆಂ ಚೊಯ್ತಲೊ? ಇಗರ್ಜೆಂತ್ ಆಕ್ರೇಚೆಂ ಕಾಂತಾರಚ್ ಸ್ಕಿಪ್ ಕೆಲ್ಲ್ಯಾಂಚಿ ಗಡ್ದಿ. ಹೆಂ ಪಳವ್ನ್ ಕಾಂಯ್ ಆಜ್ಯಾಪ್ ಜಾಯ್ನಾ ತೊ ಬಗಾರ್; ಹೆಂ ಪೂರಾ ಸದಾಂಚೆಂ ಮ್ಹಳ್ಳೆಬರಿ ಶಾಂತ್ ಭಾಶೆನ್ ಸಾಂಗ್ತಾ ತೊ. ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ಲೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ಏಕ್ ಸಾಮಾಜಿಕ್ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರೆಚೊ ಕಿರಿಸ್ತಾಂವ್ ಮನಿಸ್!
ಹ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಚ್ಯಾ ತಿರ್ಲಾಕ್ ಗೆಲ್ಯಾರ್ ಕಳ್ತಾ ಕೀ ಮನ್ಶಾನ್ ಗುಮಾನ್ ದಿಂವ್ಚೊ ಆಪ್ಲಿ ಪೊಟಾಚಿ ಭುಕ್ ಥಾಂಬಂವ್ಕ್ ಮ್ಹಣ್. ದೇವ್ ಧರ್ಮ್ ಪುಜಾ ಪುರಾಯ್ ಉಪ್ರಾಂತ್ಲಿ ಗಜಾಲ್. ಹೆಂ ಏಕ್ ಗಂಬೀರ್ ಸತ್. ಪುಣ್ ಆಕೇರಿಚೆಂ ಕಾಂತಾರ್ ಸ್ಕಿಪ್ ಕೆಲ್ಲೆ ಹೆಂ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ್‌ಪಣಿ ವೊಪ್ತಾತ್‌ಗಿ? ಹ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ಹಳ್ತಾರ್ ವಿಡಂಬನ್ ಝಳ್ಕತಾ. ಧಾರ್ಮಿಕ್ ಪೊಕೊಳ್‍ಪಣ್ ಭಾಯ್ರ್ ಘಾಲುಂಕ್ ಹೆಂ ವಿಡಂಬನಾಚಿ ಸಾಯ್ ಗರ್ಜೆಚಿ ಮ್ಹಣ್ಯಾಂ. ಪುಣ್ ಹ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ಚಿಂತಿಜೆ ಜಾಲ್ಲಿ ಆನಿಯೆಕ್ ಮಹತ್ವಾಚಿ ಗಜಾಲ್ ಆಸಾ.
ಗಿರಾಯ್ಕಿ ಮಿಸಾಥಾವ್ನ್ ಮಾಸ್ ವರುಂಕ್ ಕುಂಕ್ಡಾಚ್ಯಾ ಆಂಗ್ಡಿಬಾಗ್ಲಾರ್ ಪಾವ್ಲಾ ತರೀ ತಾಣೆಂ ಯೆದೊಳ್ ’ಭುಕ್’ ಮ್ಹಳ್ಳೊ ಸಬ್ದಚ್ ವಾಪರುನಾ! ತಾಣೆಂ ವಾಪರ‍್ಲ್ಲೊ ಸಬ್ದ್ ’ವೊಡ್ಣಿ’!. ಹೊ ಸಬ್ದ್ ಕವಿತೆಕ್ ಭರ್ಪೂರ್ ವಿಸ್ತಾರಾಯ್ ಹಾಡಯ್ತಾ. ಭುಕೆಪ್ರಾಸ್ ಹಾಂಗಾ ಕುಂಕ್ಡಾಮಾಸಾಚಿ ರೂಚ್ ಪ್ರಮುಖ್ ಸ್ಥಾನ್ ಘೆತಾ. ಫಕತ್ ಭುಕ್ ತರ್ ತಿ ಪೇಜ್ ಆನಿ ಮೀಟ್‍ಮಿರ್ಸಾಂಗೆಂತೀ ಥಾಂಬವ್ಯೆತ್. ಪುಣ್ ವೊಡ್ಣಿ? ತಿ ಹಟ್ ಕರ್ತಾ. ಆಪ್ಣಾಕ್ ಥಾಂಬಂವ್ಕ್ ಫರ್ಮಾಯ್ತಾ. ವೊಡ್ಣಿ ಬಳ್ವಂತ್ ಜಾಲ್ಯಾರ್ ಮ್ಹನ್ಶಾಕಚ್ ಅಸ್ಕತ್ ಕರ್ತಾ. ಇತ್ಲೆಂ ಮ್ಹಣ್ತಾನಾ ಹೊ ಕಡ್ವೊ ಮ್ಹಜೆಭಿತರ್ ಆನಿಯೆಕ್ ಅರ್ಥಾಸಂಸಾರಾಚಿಂ ದಾರಾಂ ಠೊಕ್ತಾ-ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಹಿ ವೊಡ್ಣಿ ಲಂಯ್ಗಿಕತೆಚಿ ಜಾಂವ್ಕ್ ನಜೊ? ಕುಂಕ್ಡಾಮಾಸಾಚಿ ಆಂಗಡ್ ಆನಿ ಹೆರ್ ಗಜಾಲಿಂಕ್ ಹಾಚಿಂಚ್ ರೂಪಕಾಂ ಮ್ಹಣ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಘೆಂವ್ಕ್ ನಜೊ? ಮುಕಾರ್ ಪಳವ್ಯಾಂ-
ಎಕೆ ಘಡ್ಯೆ
‘ಮಾಸ್ ಸೊಡ್ನ್ ಶೀದಾ ಘರಾ ಯಾ’
ಮ್ಹಣ್ ಭೊಗ್ಲೆಂ ತರೀ
ಅತ್ಮೊ ತಯಾರ್ ಆಸ್ಲ್ಯಾರೀ
ಕೂಡ್ ಅಸ್ಕತ್ ಖಂಯ್
ಪಾದ್ರಿಚೊ ಶೆರ್ಮಾಂವ್ ಕಾನಾ ಫುಲಾರ್
ಅಜೂನ್ ಜಿವೊ ಆಸ್ಲೊ
‘ದೇವ್ ಬರೆಂ ಕರುಂ’ ಪಾದ್ರಾಪಾ ಮ್ಹಣೊನ್
ಮ್ಹಜ್ಯಾಯ್ ಅಸ್ಕತ್ಕಾಯೆಕ್
ಖಾಲ್ತಿಮಾನ್ ಘಾಲ್ನ್
ಕುಂಕ್ಡಾಂಚ್ಯಾ ಪಿಂಜ್ರ್ಯಾ ಪಾಟ್ಲ್ಯಾನ್
ಲಾಯ್ನಿಕ್ ರಾವ್ಲೊಂ
ಎಕೆ ಘಡಿಯೆ ಮಾಸ್ ಸೊಡ್ನ್ ಶೀದಾ ಘರಾ ಯಾ ಮ್ಹಣ್ ಭೊಗ್ತಾ ತಾಕಾ. ತರೀ ವಚನಾ ತೊ. ಬದ್ಲಾಕ್ ಕಿತೆಂ ಕರ್ತಾ? ಆಪ್ಲಿ ವೊಡ್ಣಿ ಕಶಿ ತರೀ ಥಾಂಬಂವ್ಕ್ ಏಕ್ ಸೈದ್ದಾಂತಿಕ್ ಬಳ್ ಸೊದ್ತಾ ತೊ. ಆನಿ ತೆಂ ಸೈದ್ದಾಂತಿಕ್ ಬಳ್ ತಾಕಾ ಮೆಳ್ತಾ ಸಯ್ತ್. ಪುಣ್ ಖಂಯ್ ಥಾವ್ನ್? ಪಾದ್ರ್ಯಾಬಾಚ್ಯಾ ಶೆರ್ಮಾಂವಾಥಾವ್ನ್! ಪಾದ್ರಿನ್ ಶೆರ್ಮಾಂವಾರ್ ಜಾಯ್ತಿಂ ಹೆರ್ ಉತ್ರಾಂಯ್ ಸಾಂಗ್ಲ್ಯಾಂತ್ ಆಸ್ತಲಿಂ. ಪುಣ್ ತಾಕಾ ಉಡಾಸ್ ಯೆಂವ್ಚಿಂ ಮಾತ್ರ್ ’ಅತ್ಮೊ ತಯಾರ್ ಆಸ್ಲ್ಯಾರೀ ಕೂಡ್ ಅಸ್ಕತ್’ ಮ್ಹಳ್ಳಿಂ ಉತ್ರಾಂ ಮಾತ್ರ್. . ಹ್ಯಾ ಖಾತಿರ್ ಪಾದ್ರ್ಯಾಬಾಚೊ ಉಪ್ಕಾರ್ ಬಾವುಡ್ತಾ ತೊ. ಎದೊಳ್ ನಾತ್ಲೊ ದೆವಾಚೊ ಉಡಾಸ್‍ಯಿ ಹ್ಯಾಚ್ ವೆಳಾ ಯೆತಾ ಕಿತ್ಯಾಕ್? ಆಪ್ಲೆ ವೊಡ್ಣೆಕ್ ಬಳ್ ದೀಂವ್ಕ್ ಉತ್ರಾಂ ಮೆಳ್‍ಲ್ಲಿಂ ಧಾರ್ಮಿಕ್ ಪರಿಧೆ ಭಿತರ್ ದೆಕುನ್. ಎಕಾವೆಳಾ ರಾಜಕೀಯ್ ಪರಿಧೆ ಭಿತರ್ ಅಸಲಿಂ ಉತ್ರಾಂ ಮೆಳ್‍ಲ್ಲಿಂ ತರ್ ತಾಕಾ ಫುಡಾರ‍್ಯಾಂಚೊ ಉಡಾಸ್ ಯೆತೊ ಕೊಣ್ಣಾ! ತೊ ಆಪ್ಲೆ ಅಸ್ಕತ್ಕಾಯೆಕ್ ಖಾಲ್ತಿಮಾನ್ ಘಾಲ್ತಾ. ತರ್ ತಾಚಿ ವೊಡ್ಣಿ ಬಾರಿಚ್ ಬಳ್ವಂತ್ ಆಸಾ ಮ್ಹಣ್ ಜಾಲಿ. ಖಂಯ್ಚ್ಯಾ ಖಾಸ್ತಾಚಿ ವೊಡ್ಣಿ ತಿ?
ತಿ ವೊಡ್ಣಿ ಫಕತ್ ಕುಂಕ್ಡಾಮಾಸಾನ್ ಭುಜಯ್ಜೆ ಜಾಲ್ಲಿ ಭುಕ್ ಮಾತ್ರ್ ಜಾವ್ನ್ ಆಸ್ಚಿನಾ ಮ್ಹಳ್ಳೊ ದುಬಾವ್ ಮ್ಹಜೊ ಘಟ್ ಜಾತಾ ಹಾಂಗಾ. ’ಭುಕ್’ ಮ್ಹಳ್ಳೊ ಸಬ್ದಾಚೊ ಉಲ್ಲೇಕ್ ನಾ ಮ್ಹಣ್ ಎದೊಳ್‍ಚ್ ಸಾಂಗ್ಲೆಂ ಹಾಂವೆಂ. ಪುಣ್ ಹ್ಯಾ ಗಿರಾಯ್ಕಾಕ್ ಎಕೆ ಘಡ್ಯೆ ಮಾಸ್ ಸೊಡ್ನ್ ಶೀದಾ ಘರಾ ಯಾ ಮ್ಹಣ್ ಭೊಗ್ಲೆಂ ಕಿತ್ಯಾಕ್? ವೇಶ್ಯವಾಟಿಕೆಚೆ ಗಲ್ಲೆಕ್ ಗೆಲ್ಲೆಬರಿ ಹಾಕಾ ಘರ್ಚೊ ಉಡಾಸ್ ಆನಿ ಕೊಶೆಡ್ಡ್ ಧೊಸ್ಲೆಂ ಕಿತ್ಯಾಕ್? ಅತ್ಮ್ಯಾಚೊ ಉಲ್ಲೇಕ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಆಯ್ಲೊ? ತೆ ವೊಡ್ಣೆಚೊ ಪೋಸ್ ಕರುಂಕ್ ಏಕ್ ಸೈದ್ದಾಂತಿಕ್ ಕಾರಣ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಜಾಯ್ ಪಡ್ಲೆಂ? ಹಾಕಾಯ್ ಜಾಪ್ ಆಸಾ. ಕಾಂಯ್ ಚೂಕ್ ಕರ್ತಾನಾ ಅತ್ಮ್ಯಾಸಾಕ್ಸ್ ಧೊಸ್ಚಿ ಆಸ್ತಾ. ತರ್ ತೊ ಗೆಲ್ಲೊ ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಚಿ ಗಲ್ಲಿಚ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಜಾಂವ್ಕ್ ನಜೊ? ದೆಕುನ್ ತಾಕಾಯ್ ಅತ್ಮ್ಯಾಸಾಕ್ಸ್ ಧೊಸ್ತಾ. ಆನಿ ಹೆ ಕಾಂತವ್ಣೆಥಾವ್ನ್ ಸುಟ್ಕಾ ಜೊಡ್ಚ್ಯಾಕ್ ತೊ ’ಕೂಡ್ ಅಸ್ಕತ್’ ಮ್ಹಳ್ಳ್ಯಾ ಶೆರ್ಮಾಂವಾಚಿಂ ಉತ್ರಾಂ ಉಲ್ಲೇಕ್ ಕರ್ತಾ.
ಆಸೊಂ, ಕಡ್ವ್ಯಾಚೆ ಆಕ್ರೇಕ್ ತೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ಆಪ್ಲೆ ಅಸ್ಕತ್ಕಾಯೆಕ್ ಖಾಲ್ತಿಮಾನ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಆಪ್ಲೆ ವೊಡ್ಣೆಕ್ ಖಾಲ್ತಿಮಾನ್ ಘಾಲುನ್, ಕುಂಕ್ಡಾಚ್ಯಾ ಪಿಂಜ್ರ್ಯಾ ಪಾಟ್ಲ್ಯಾನ್ ರಾವ್ತಾ. ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ತಾಚ್ಯಾ ದೊಳ್ಯಾಂಫುಡೆ ಆತಾಂ ಕುಂಕ್ಡಾಚೆ ಪಿಂಜ್ರೆ-
ಕುಂಕ್ಡಾ ಪಿಂಜ್ರ್ಯಾಚಿಂ
ತೀನ್ ಅಂಕಣಾಂ
ಜಡಾಯೆರ್ ವಾಂಟೆ ಕೆಲ್ಲೆಂ ತರೀ
ತಾಂಚ್ಯಾ ಆಕ್ಲಾಸಾಚೆಯ್ ವಾಂಟೆ ಜಾಲ್ಲೆ
ಕವಿತಾ ಸುರ್ವಾತ್ತಾನಾ, ಪಯ್ಲ್ಯಾ ದೋನ್ ಕಡ್ವ್ಯಾಂನಿ ಭಾಯ್ಲೆಂ ಚಿತ್ರಣ್ ಆಸ್ಲೆಂ ತರ್, ತಿಸ್ರ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತಯ್ ಆಪ್ಣಾಭಿತರ್ಲೊಚ್ ಸಂವಾದ್ ಅಬಿವೆಕ್ತ್ ಜಾಲ್ಲೊ ದಿಸ್ತಾ. ಆಕ್ರೇಕ್ ತರಿ ಜಿಕ್‍ಲ್ಲಿ ಆಪ್ಲಿ ವೊಡ್ಣಿ ಘೆವ್ನ್ ಪಿಂಜ್ರಾಪಾಟ್ಲ್ಯಾನ್ ರಾವ್ತಾನಾ ತಾಚಿ ಪಾರ್ಕವ್ಣಿ ಪರತ್ ಭಾಯ್ಲ್ಯಾ ಸಂಸಾರಾಕ್ ಯೆತಾ ಆನಿ ವಾಂಟೆ ಕೆಲ್ಲ್ಯಾ ಕುಂಕ್ಡಾಪಿಂಜ್ರ್ಯಾಂವಿಶಿಂ ಏಕ್ ಜೆರಾಲ್ ಚಿತ್ರಣ್ ದಿತಾ. ಫುಡೆ ಹರ್ಯೆಕಾ ಪಿಂಜ್ರ್ಯಾಭಿತರ್ ತಿಳ್ತಾ ತೊ ಆನಿ ಮ್ಹಣ್ತಾ-
ದೇಡ್ ಕಿಲ್ಯಾ ಭಿತರ್ಲ್ಯಾಂಚ್ಯೊ ವಯ್ಲ್ಯಾ ಅಂಕಣಾಂತ್
ಹಳ್ತಾರ್ ಪಾಸಾಯೊ ಚಲ್ತಾಲ್ಯೊ
ಸಕಯ್ಲ್ಯಾ ಅಂಕಣಾಂತ್ಲೆ ತೀನಾ ವಯ್ಲೆ
ಕೊಂಬೆ ಕೊಂಬ್ಯೊಯ್ ಮಾತ್ಶೆಂ relaxed!
ಜಡಾಯೆಚೆಂ ತರ್ನಾಟ್ಪಣ್ ಮಾತ್ರ್
ಮದೆಂಚ್ ಫಿಚಾರ್ ಜಾಲ್ಲೆಂ
ಘುವೊಂಕ್ ಸಯ್ತ್ ಅವ್ಕಾಸ್ ನಾಸ್ತಾಂ
ದೇಡ್ ಕಿಲ್ಯಾ ಭಿತರ್ಲ್ಯಾಂಚೆಂ ಅಂಕಣ್ ಆನಿ ತಿನಾವಯ್ಲ್ಯಾಂಚೆಂ ಅಂಕಣಾಚೆಂ ಚಿತ್ರಣ್ ಎಕಾಚ್ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ದಿಲಾಂ. ತೇಂಯ್ ಏಕ್ ಸಾದೆಂ ಚಿತ್ರಣ್. ವಾಪಾರ್ಲೆಲೆ ಸಬ್ದ್ ಪಳಯಾ-’ಹಳ್ತಾರ್ ಪಾಸಾಯೊ’, ’ರಿಲ್ಯಾಕ್ಸಡ್’. ಭಾಶೆಂತ್‍ಯಿ ಕಾಂಯ್ ಉದ್ವೇಗ್ ನಾ. ಪುರಾಯ್ ಸಮಾ ಆಸಾ ಮ್ಹಳ್ಳೆಬರಿ. ಪುಣ್ ಮದ್ಲ್ಯಾ ಅಂಕಣಾವಿಶಿಂ ಸಾಂಗೊಂಕ್ ಮಾತ್ರ್ ಕವಿನ್ ಅತ್ವೊಚ್ ಕಡ್ವೊ ವಿಂಚ್ಲಾ. ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಕವಿಕ್ ಹಾಂಗಾ ಬೋಟ್ ದಾಕಂವ್ಕ್ ಆಸ್ಚಿ ಗಜಾಲ್ ವಯ್ಲ್ಯಾ ಆನಿ ಸಕಯ್ಲ್ಯಾ ಅಂಕಣಾಚಿ ನ್ಹಯ್ ಬಗರ್ ಮದೆಂಚ್ ಫಿಚಾರ್ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾ ತರ್ನಾಟ್ಪಣಾಚಿ! ಫಕತ್ ಕುಂಕ್ಡಾಚ್ಯಾ ಅಂಕಣಾಚೆರ್ ಮಾತ್ರ್ ಹೆ ಕಡ್ವೆ ಉಲಯ್ತಾತ್ ಜಾಲ್ಯಾರ್ ಹಾಂತುಂ ಕಾಂಯ್ ವಿಶೇಸ್ ನಾ. ಹ್ಯಾ ದೋನ್ ಕಡ್ವ್ಯಾಂನಿ ಅಬಿವೆಕ್ತ್ ಜಾಲ್ಲಿಂ ತೀನ್ ಅಂಕಣಾಂ ಮ್ಹನ್ಶಾಂಚೆ ಪಿರಾಯೆಚೆ ತೀನ್ ಪಾಂವ್ಡೆ ಅಶೆಂ ಮತಿಂ ಘೆತ್ಲ್ಯಾರ್?
ವಯ್ಲೆಂ ಅಂಕಣ್ ಲ್ಹಾನಾಂಚೆಂ. ತಿಂ ಹಳ್ತಾರ್ ಪಾಸಾಯೊ ಮಾರ್ತಾತ್. ಸಕಯ್ಲೆಂ ಅಂಕಣ್ ಮ್ಹಾಲ್ಗಡಿಂ ಪಿರಾಯೆಚಿಂ. ತಿ ಕೆನ್ನಾಂಯ್ ನಿದ್‍ಲ್ಲೆಕಡೆಚ್-ರಿಲ್ಯಾಕ್ಸಡ್. ಪುಣ್ ಮದ್ಲೆಂ ತರ್ನಾಟ್ಪಣ್ ಮಾತ್ರ್ ಅಡ್ಚಣೆಚೆಂ. ಲಂಯ್ಗಿಕತಾಯ್ ಸುಡ್ಸುಡಾಯೆನ್ ಆಸ್ಚಿ ಹ್ಯಾಚ್ ಕಾಳಾರ್. ತರ್ ಖಂಡಿತ್ ಹಿ ಕವಿತಾ ಲಂಯ್ಗಿಕತೆವಿಶಿಂಯ್ ಉಲಯ್ತಾ. ಮದೆಂಚ್ ಫಿಚಾರ್ ಜಾಂವ್ಚೆಂ ತರ್ನಾಟ್ಪಣ್ - ಹ್ಯಾ ಉತ್ರಾಪ್ರಯೋಗಾಂತ್ ಲಂಯ್ಗಿಕತೆಚೊಚ್ ಆವಾಜ್ ಆಯ್ಕತಾ-ತೋಯ್ ಗುಪಿತ್‍ಪಣಿ. ಫುಡೆಂ ಯಾ-
ಮಿನುಟಾಕ್ ಏಕ್ ಹಾಂತ್ಲೆಂ ಭಾಯ್ರ್ ಸರ್ತಾಲೆಂ
ಪಾಕಾಟ್ಯಾಂಕ್ ಗಾಂಟಾವ್ನ್ ತಾಕ್ಡೆಂತ್ ತುಕ್ತಾಲೆಂ
ಉಪ್ರಾಂತ್ ಮಾಯಾಗ್!
ಆವಾಜ್ ಮಾತ್ರ್, ಬಾಲ್ದೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಹುಳ್ವುಳ್ಯಾಂಚೊ
ಫಾಶಿ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾ ಕಯ್ದ್ಯಾಜಶೆಂ
ಆಕ್ಲಾಸಾಚೆಂ ವೊಜೆಂ ಘೆವ್ನ್
ದಿಶ್ಟಿ ತಾಂಚ್ಯೊ ಮೊಳ್ಬಾಕ್ ತೆಂಕ್ತಾಲ್ಯೊ
ಬೊಂಚಿ ಮಾತ್ರ್ ಥೆಂಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಕ್ತಾಲ್ಯೊ
ಗೊಮ್ಟೆ ಫೊಂಡ್ವ್ಯಾರ್ ಜಾಂವ್ಚ್ಯೊ
ಆಕ್ಲಾಸಾಚ್ಯೊ ಉಡಿ
ಘಡ್ಯೆಕ್ ಮ್ಹಜೆ ರಾಂದ್ಣಿರ್ ದವರ್ಲೆಲ್ಯಾ
ಆಳೆನಾಚ್ಯಾ ಖತ್ಕತ್ಯಾಂಕ್ ಸಯ್ತ್
ಲಜೆಕ್ ಘಾಲುಂಕ್ ಪಾವ್ಲ್ಯೊ.
ಕವಿತೆಚೊ ಬೋವ್ ಪ್ರಮುಕ್ ವಾಂಟೊ ಹೊ. ಮಾಸಾಂ ಶಿಂದುನ್ ಆಸ್ಡೆಂಕ್‍ಚ್ ಉಮ್ಕಳಾಯಿಲ್ಲೆಬರಿ ಜಿವಿಂ ಜಿವಿಂ ಚಿತ್ರಣಾಂ ಬೋವ್ ಮಾರ್ಮಿಕ್ ಥರಾನ್ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಪಿಂತ್ರಾಯಿಲ್ಲಿಂ ದಿಸ್ತಾತ್. ಕುಂಕ್ಡಾಂಕ್ ತುಕ್ತಾನಾ ಪಾಕಟೆ ಗಾಂಟಾಂವ್ಚೆ, ಬಾಲ್ದೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಹುಳ್ವುಳ್ಯಾಂಚೊ ಆವಾಜ್, ಥೆಂಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಕ್ಚ್ಯೊ ಬೊಂಚಿ, ಗೊಮ್ಟೆಫೊಂಡ್ವ್ಯಾರ್ ಆಕ್ಲಾಸಾಚಿ ಉಡಿ-ಹ್ಯೊ ಸರ್ವ್ ಪಾರ್ಕವ್ಣ್ಯೊ ಆಪುರ್ಬಾಯೆಚ್ಯೊ ಆನಿ ಪ್ರಭಾವಿಕ್ ಜಾವ್ನ್ ಅಭಿವೆಕ್ತಿ ಜಾಲ್ಯಾತ್ ಹಾಂಗಾಸರ್. ಹ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂಚಿ ತಾಂಕ್ ಎಕಾಚ್ಚಾಣೆ ಧರ್ನ್ ಹಾಲಯ್ತಾ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಂಕ್. ಕುಂಕ್ಡಾ ಆಂಗ್ಡಿ ಭೊಂವ್ತಿಲೆ ಪುರಾಯ್ ಆಟೆವಿಟ್ಯಾಂಕ್ ಉತ್ರಾಂ ಲಾಬ್ಲ್ಯಾಂತ್.
ತರ್ ಯೆದೊಳ್ ಪರ್ಯಾಂತ್ ಹಾಂವೆಂ ಮಾಂಡುನ್ ಹಾಡ್‍ಲ್ಲೊ ಲಂಯ್ಗಿಕತೆಚೊ ವಾದ್ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಸಲ್ವತಾ? ಬಿಲ್ಕುಲ್ ನಾ. ಪರತ್ ಪರತ್ ಹೆ ಕಡ್ವೆ ವಾಚ್ತಾನಾ ಬಲಾತ್ಕಾರಾಚೆ ಲಂಯ್ಗಿಕ್ ಕರ್ನೆಚಿ ಪಿಂತ್ರಾವ್ಣಿಚ್ ಮ್ಹಳ್ಳೆಬರಿ ದಿಸ್ತಾತ್. ತಾಕ್ಡೆಂತ್ ತುಕ್ಚೆಂ, ಹುಳ್ವುಳ್ಚೊ ಆವಾಜ್, ದಿಶ್ಟಿ ಮೊಳ್ಬಾಕ್ ತೆಂಕ್ಚ್ಯೊ, ಬೊಂಚಿ ಥೆಂಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಕ್ಚ್ಯೊ, ಗೊಮ್ಟೆವಯ್ಲೆ ಫೊಂಡ್ಕುಲೆ.... ಅಸಲ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂನಿ ಸುಪ್ತ್ ಜಾವ್ನ್ ಲಂಯ್ಗಿಕ್ ಕರ್ನೆಂತ್ ವೆಸ್ತ್ ಜಾಲ್ಲ್ಯೊ ಕುಡಿ ಆನಿ ಆಟೆವಿಟೆಯ್ ಆಟಾಪ್ಲ್ಯಾತ್ ತಶೆಂ ದಿಸ್ತಾ. ಪುಣ್ ಉಗ್ತ್ಯಾನ್ ದಿಸನಾಂತ್.
ಇತ್ಲೆಂ ಮ್ಹಣ್ತಾನಾ ಕೊಣಾಚ್ಯಾಯ್ ಮನಾಂತ್ ಸವಾಲ್ ಉಟೊಂಕ್ ಪುರೊ ಕಿ- ಏಕ್ ಕುಂಕ್ಡಾ ಆಂಗ್ಡಿಚ್ಯಾ ಆಸ್‍ಪಾಸ್ ಪಾಸಾಯೊ ಮಾರ್ಚ್ಯಾ ಹೆ ಕವಿತೆಕ್ ವೇಶ್ಯೆಂಚ್ಯಾ ಘರಾಂಕ್ ಆಪೊವ್ನ್ ವ್ಹರುನ್ ವಿಪ್ರೀತ್ ಅರ್ಥ್ ಲಾಯ್ಲಾ ಮ್ಹಣ್. ಆಸೊಂ, ಅಶೆಂ ಕೊಣಾಕೀ ಭೊಗ್ತಾ ತರ್ ತಾಕಾ ಹಾಂವ್ ಜವಾಬ್ದಾರ್ ನ್ಹಯ್. ತಿ ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂಚಿ ವೆವೆಗ್ಳಿ ಅರ್ಥ್ - ಸಾಧ್ಯತಾ ಮ್ಹಣ್ ತಾಂಣಿ ಸಮ್ಜೊನ್ ಘೆಂವ್ಚಿ. ಮ್ಹಜ್ಯಾ ವಾದಾಕ್ ಜಾಯ್ ಆಸ್ಚ್ಯೊ ಸಾಕ್ಶಿ ಹಾಂವ್ ದೀವ್ನಚ್ ಆಯ್ಲಾಂ. ಕಾಂಯ್ ಥೊಡೆಕಡೆ ಆಪ್ವಾದ್ ಆಸತ್. ಫಕತ್ ಇತ್ಲ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹಜೆಭಿತರ್ ಹೆ ಕವಿತೆನ್ ಉಬ್ಜಯಿಲ್ಲ್ಯಾ ಚಿಂತ್ಪಾಂಚೊ ಗಳೊ ಕಾಪುಂಕ್ ಜಾತಾ? ಬಿಲ್ಕುಲ್ ನಾ. ಕವಿತಾ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ತಶಿಚ್. ತಿ ಎಕಾ ಥೆಂಬ್ಯಾಂ ವಿಶ್ಯಾಂತ್ ಉಲಯ್ತಾ ಮ್ಹಣ್ ತಾಂತ್ಲ್ಯಾ ಅರ್ಥಾಂಕ್ ತಾನೆವ್ನ್ ಗೆಲ್ಯಾರ್ ಪಾವ್ಸಾಚೊಚ್ ಆನ್ಭೋಗ್ ದೀತ್. ಹಿ ಕವಿತೆಚಿ ತಾಂಕ್. ಫಕತ್ ಎಕಾ ಚಿಂತ್ಪಾಕ್ ಏಕ್ ರೂಪಕ್ ದೀವ್ನ್ ತೆ ಬುನ್ಯಾದಿಚೆರ್ ಸಾಂಗೊನ್‍ಚ್ ಗೆಲ್ಯಾರ್ ತಿ ಕವಿತಾ ಜಾಯ್ನಾ. a= b; b= c; ದೆಕುನ್ a=c ಮ್ಹಣೊಂಕ್ ಕವಿತಾ ಕಾಂಯ್ ಮ್ಯಾತೆಮೇಟಿಕ್ಸ್ ನ್ಹಯ್. ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂಕ್ ಆಸ್ಚ್ಯಾ ವೆವೆಗ್ಳ್ಯಾ ಅರ್ಥ್-ಆವ್ಕಾಸಾವಿಶೀಂಯ್ ಚಿಂತಿಜೆ ಪಡ್ತಾ ದೆಕುನ್ ಕವಿತಾ ಥೊಡೆಪಾವ್ಟಿಂ ವಾದಾಕ್ ಶಿರ್ಕನಾತ್ಲಿಂಯ್ ಭೊಗ್ಣಾಂ, ಚಿಂತ್ಪಾಂ ಚಾಳಯ್ತಾ. ಆನಿ ಲಿಕ್‍ಲ್ಲ್ಯಾ ಕವಿಥಾವ್ನ್ ಸಯ್ತ್ ಲಿಪಯಿಲ್ಲಿಂ ಸತಾಂ ಭಾಯ್ರ್ ಘಾಲುನ್ ವಿಜ್ಮಿತ್ ಪಾವಯ್ತಾ! ಹಾಕಾ ಹಾಂವ್ ’ಕವಿತೆಚೆಂ ಅನಯ್ತಿಕ್ ನಾತೆಂ’ ಮ್ಹಣ್ ವೊಲಾಯ್ತಾಂ. ಆನಿ ಹೆಂ ಅನಯ್ತಿಕ್ ಸುಖ್ ಭೊಗುಂಕ್ ಕವಿತೆಚಿ ಸಗ್ಳಿ ಕೂಡ್ ಆನಿ ಅತ್ಮ್ಯಾಚಿ ಗರ್ಜ್ ನಾ. ಫಕತ್ ಥೊಡ್ಯೊ ವೊಳಿ ಪುರೊ. ವಯ್ರ್ ಉಲ್ಲೇಕ್ ಕೆಲ್ಲೆ ತೀನ್ ಕಡ್ವೆ ತಸಲ್ಯಾಚ್ ತಾಂಕಿಚೆ. ತಾಂಚೆಪಾಟ್ಲ್ಯಾನ್ ದಿಸ್ಚಿಂ ಪಿಂತುರಾಂ ಏಕ್-ದೋನ್ ನ್ಹಯ್!
ವಯ್ರ್ ಕಾಣ್ಶಿಲ್ಲ್ಯಾ ತಿಸ್ರ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ಗೊಮ್ಟೆವಯ್ಲ್ಯಾ ಆಕ್ಲಾಸಾಚ್ಯಾ ಉಡಿಯಾಂಕ್ ರಾಂದ್ಣಿವಯ್ಲ್ಯಾ ಆಳೆನಾಚ್ಯಾ ಖತ್ಕತ್ಯಾಂಕ್ ಸರ್ ಕೆಲ್ಲೆಂ ಆಪುರ್ಬಾಯ್. ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್- ಕಾಂಯ್ ಚಡ್ ಧೊಸ್ ದಿಲ್ಯಾರ್ ಥೊಡ್ಯಾಂನಿ ಸಾಂಗ್ಚೆಂ ಆಸ್ತಾ ’ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹಜಿಂ ಮಾಸಾಂ ಖಾತಾಯ್?’. ಮಾಸ್ ಖಾಯ್ಜೆ ತರ್ ತೆಂ ಉಕ್ಡಜೆ; ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಆಳೆನಾಕ್ ಖತ್ಕತೊ ಯೆಜೆ. ವೊಡ್ಣಿ ಪೆಟ್ತಾನಾ ಆಂಗ್‍ಯಿ ಹಳೂ ಶಿಜ್ತಾ. ಹೆಂ ಪೂರಾ ಚಿಂತಾನಾ ಅಳೆನಾಚ್ಯಾ ಖತ್ಕತ್ಯಾಂಕ್ ಸರ್ ಕೆಲ್ಲ್ಯಾಂತ್ ಆಸ್ಚಿ ವಿಸ್ತಾರಾಯ್ ವಿಶೇಸ್ ಭೊಗ್ತಾ.
ಗೊಮ್ಟೆಫೊಂಡ್ವ್ಯಾವಯ್ಲ್ಯಾ ಆಕ್ಲಾಸಾಂಚ್ಯೊ ಉಡಿಯೊ ಆಳೆನಾಚ್ಯಾ ಖತ್ಕತ್ಯಾಂಕ್ ಲೆಜೆರ್ ಘಾಲುಂಕ್ ಪಾವ್ಲೆ-ಅಶೆಂ ಮ್ಹಳಾಂ ತ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್. ಹ್ಯಾ ವಿಶಿಂ ಕವಿ ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸಾನ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಕಮೆಂಟಾಂತ್ - "‘ಆಕ್ಲಾಸಾಚ್ಯೊ ಉಡಿ ಆಳೆನಾಚ್ಯಾ ಖತ್ಕತ್ಯಾಂಕ್ ಲಜೆಕ್ ಘಾಲ್ಚೆಂ’ ಹ್ಯಾ ವಾಕ್ಯಾಂತ್ ‘ಲಜೆಕ್ ಘಾಲ್ಚೆಂ’ ಸಬ್ದಾಂ ಬದ್ಲಾಕ್ ದುಸ್ರ್ಯಾ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಸಬ್ದಾಂಚೊ ಉಪೇಗ್ ಜಾಯ್ಜಾಯ್ ಆಸಲ್ಲೊ. ತರೀ ಸಗ್ಳೆ ಕವಿತೆಚೊ ಪರಿಣಾಮ್ ಉಣೊ ಜಾಂವ್ಕ್ ನಾ"-ಅಶೆಂ ಮ್ಹಳಾಂ. ಮ್ಹಾಕಾಯ್ ಹೆಂ ಉತರ್ ಸಾರ್ಕೆಂಚ್ ಮ್ಹಣ್ ಭೊಗ್ಲೆಂ. ಪೂಣ್ ಲಂಯ್ಗಿಕತೆವಿಶಿಂ ಕವಿತಾ ಝಳಕ್ ದಿತಾ ಮ್ಹಣ್ ಧರ್ಲ್ಯಾರ್ ’ಲಜ್’ ಮ್ಹಳ್ಳ್ಯಾ ಉತ್ರಾಚೊ ಉಲ್ಲೇಕ್ ಸಾರ್ಕೊ ಮ್ಹಣ್ ದಿಸ್ತಾ. ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ಲೊ ಗಿರಾಕಿ ಆಪ್ಲೆ ಅಸ್ಕತ್ಕಾಯೆಕ್ ಖಾಲ್ ಜಾವ್ನ್ ವೊಡ್ಣಿ ಭುಜೊಂವ್ಕ್ ಆಯಿಲ್ಲೊ ಶಿವಾಯ್ ಹೆ ಆಟೆವಿಟೆ ಪಳವ್ನ್, ಅತ್ಮ್ಯಾಸಾಕ್ಶೆಕ್ ಕಾನ್ ದೀವ್ನ್ ಮನ್ ಬದ್ಲುನ್ ಪಾಟಿಂ ವೆಚೊ ನ್ಹಯ್. ಕವಿತಾಯ್ ತೆಚ್ ನದ್ರೆನ್ ಆಸಾ ದೆಕುನ್ ಬೋವ್ಶ್ಯಾ ತ್ಯಾ ಮಾರ್ಮಿಕ್ ವರ್ಣನೆಂತಯ್ ’ಲಜ್’ ಮ್ಹಳ್ಳೊ ರಮ್ಯ್ ಸಬ್ದ್ ಘುಸ್ಲಾ ಮ್ಹಣ್ಯೆತ್ ಕೊಣ್ಣಾ. ಫುಡೆ-
ತೆದ್ನಾಂಚ್ ದೀಷ್ಟ್ ಗೆಲಿ
ಮೆಜಾವಯ್ಲ್ಯಾ ದಿಸಾಳ್ಯಾರ್
ಸಾಂಜೆಚೆಂ ತರೀ ಸಕಾಳಿಂಚ್ಯಾ ‘ಧಾ’ಂಕ್‌ಚ್
ಪಾವ್ಲ್ಲ್ಯಾ ದಿಸಾಳ್ಯಾರ್, ರಗ್ತಾ ವ್ಹಾಳ್ಯಾಚಿ ತಸ್ವೀರ್
ಹಾಂಗಾಸರ್ ದೆಖ್ಚೆ ದಿಶ್ಟಿಂತ್ ಮಾತ್ಶಿ ಬದ್ಲಾವಣ್. ಗಿರಾಯ್ಕಾಚಿ ದೀಶ್ಟ್ ಸಾಂಜೆಪತ್ರಾರ್ ವೆತಾ. ತರ್ ಸಾಂಜೆಪತ್ರ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಪಾವ್ತೆಂ ನೆ... ’ಸಕಾಳಿಂಚ್ಯಾ ಧಾಂಕ್‍ಚ್ ಪಾವ್‍ಲ್ಲೆಂ ದಿಸಾಳೆಂ" ಮ್ಹಣ್ ತ್ಯಾ ಸಾಂಜೆಪತ್ರಾಕ್ ವಿಶೇಶಣ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್? ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ನಾಂವಾಂತ್ ಸಕಾಳ್ ಆಸಾ. ಸಕಾಳಿಂ ಮಾಸಾಕ್ ಗೆಲ್ಲ್ಯಾಚೆಂ ಚಿತ್ರಣ್ ಆಸಾ. ಅಶೆಂ ಆಸ್ತಾಂ ಸಾಂಜೆಪತ್ರ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಗೊಂದೊಳ್ ಜಾತಾ. ಹೊ ಗೊಂದೊಳ್ ಆಡಾಂವ್ಕ್ ತೆಂ ವಿಶೇಶಣ್ ಗರ್ಜೆಚೆಂ. ಆನಿ ಆಮ್ಚ್ಯಾ ಗಾಂವಾಂನಿ ಸಾಂಜೆಪತ್ರಾಂ ಯೆಂವ್ಚಿಂ ಜಾಲ್ಯಾರೀ ಸುರ್ಯೊ ಝೂನ್ ಜಾಂವ್ಚೆ ಆದಿಂಚ್. ಹ್ಯೊ ತಾಂತ್ರಿಕ್ ಗಜಾಲಿ. ತರ್ ಸಕಾಳಿಂಚೆಂ ದಿಸಾಳೆಂ ಮ್ಹಣ್ಯೆತ್ ನೆ? ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಸಾಂಜೆಪತ್ರ್ ಜಾಯ್? ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ರಗ್ತಾ-ಮಾಸಾಚ್ಯೊ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಖುನ್, ಅತ್ಯಾಚ್ಯಾರ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಖಬ್ರೊ ತಸ್ವೀರೆಸಮೇತ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ತೋಂಡ್‍ಪಾನಾರ್ ಘೆವ್ನ್ ಯೆಂವ್ಚೆಂ ಸಾಂಜೆಪತ್ರಾಂನಿ ಮಾತ್ರ್. ದೆಕುನ್ ಹ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂಚೊ ವಾಪರ್ ಜೊಕ್ತೊ. ಮುಕ್ಲೊ ಕಡ್ವೊ-
ಕೋಣ್ ದಿವ್ಳಾ ದೊರ್ಯಾರ್
ಮುತ್ಲೊ ಖಂಯ್
ಕೊಣೆಂ ಪಳ್ಳೆ ಆಂಗ್ಣಾಂತ್
ಥುಕ್ಲೆಂ ಖಂಯ್
ತಿಸ್ರ್ಯಾಚ್ ಎಕ್ಲ್ಯಾಚಿ ಗೊಮ್ಟಿ ಕಾಪ್‌ಲ್ಲಿ
ರಾಜ್ ರಸ್ತ್ಯಾರ್
ಥಂಯ್ಸರೀ ಗಡ್ದಿ ಆಸ್ಲಿ
ಮನ್ಶಾಮೊಲಾಂಚೆ ಸುರ್ವಿಲೆ ಶೃಂಗಾರ್
ಸ್ಕಿಪ್ ಕೆಲ್ಲ್ಯಾ ಮನಾಂಚಿ!
ಇತ್ಲೆಂ ವಾಚ್ತಾನಾ ಗಮ್ತಾ ಕೀ ಹೊ ಮಾಸಾಚೊ ಗಿರಾಕಿ ಸಾಂಜೆಪತ್ರ್ ಫಕತ್ ವಯ್ಲ್ಯಾಬಾರ್ ಪಳಯ್ತಾ ಮಾತ್ರ್, ಪಾರ್ಕಿನಾ ಮ್ಹಣ್. ಪಾರ್ಕಿಲೆಂ ತರ್ ಕಳ್ತೆಂ ತಾಕಾ ದಿವ್ಳಾ ದೊರ್ಯಾರ್ ಮುತ್‍ಲ್ಲೊ ಕೋಣ್, ಪಳ್ಳೆ ಆಂಗ್ಣಾಂತ್ ಥುಕ್‍ಲ್ಲೊ ಕೋಣ್, ಗಳೊ ಕಾಪ್‍ಲ್ಲೊ ಕೋಣ್ ಆನಿ ಖಂಯ್ಚೊ ಗಾಂವ್ ಮ್ಹಣ್. ಪೂಣ್ ಹ್ಯಾ ಗಿರಾಯ್ಕಾಕ್ ತಿ ಖಬ್ರೆವಿಶಿಂ ಪಡೊನ್ ಗೆಲ್ಲೆಂ ನಾ. ದೆಕುನ್ ತಾಕಾ ಪಳ್ಳಿ, ದೀವ್ಳ್ ಮ್ಹೆಳೆ ಕೆಲ್ಲೆ ’ಕೋಣ್", ’ಕೋಣ್" ಜಾವ್ನ್ ಉರ್ತಾತ್ ಆನಿ ಗಳೊ ಕಾಪ್‍ಲ್ಲೊ ಫಕತ್ ’ತಿಸ್ರೊ’ ಜಾವ್ನ್ ಸರ್ತಾ. ಆಪ್ಣಾಕ್ ಲಗ್ತಿ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾ ಅಂಕಣಾಂತ್ಲ್ಯಾ ಕುಂಕ್ಡಾಂಕ್ ಬೋವ್‍ಚ್ ಸೂಕ್ಶಿಮಾಯೆನ್ ಪಾರ್ಕಿಲ್ಲೊ ಹೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ಗಳೊ ಕಾಪ್‍ಲ್ಲ್ಯಾಚ್ಯಾ ದುಕಿಕ್ ವಾ ತ್ಯಾ ಸಾಮಾಜಿಕ್ ಗಜಾಲಿಕ್ ಸ್ಪಂದನ್ ಕರಿನಾಶೆಂ ’ಲಾಯ್ನಿರ್’ ರಾವ್ತಾ. ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಸ್ಪಂದನ್ ಕರಿನಾ? ಕಾರಣ್ ಸೊಂಪೆಂ- ತ್ಯಾ ಖಬ್ರೆಂತ್ ಆಸ್ಚೆಂ ಫಕತ್ ದೀವ್ಳ್ ಆನಿ ಪಳ್ಳಿ ಶಿವಾಯ್ ಇಗರ್ಜ್ ನ್ಹಂಯ್. ಪೂಣ್ ಹೊ ಇಗರ್ಜೆಚೊ ಮ್ಹನಿಸ್! ಎಕಾ ನದ್ರೆನ್ ಪಳಯ್ಲ್ಯಾರ್ ಇಗರ್ಜ್ ಮ್ಹಳ್ಳ್ಯಾ ಕುತ್ತರೆಭಿತರ್ ನಾಂವಾತೆಕಿದ್ ಆಸೊನ್ ಖಂಯ್ಚ್ಯಾಯ್ ಸಾಮಾಜಿಕ್ ಅವ್ಗಡಾಂಕ್ ಸ್ಪಂದನ್ ಕರಿನಾತ್ಲ್ಯಾ ಥೊಡ್ಯಾ ಕಿರಿಸ್ತಾಂವಾಚ್ಯಾ ಮತಿಧರ್ಮಾಕ್ ಕವಿತಾ ಆರ್ಸೊ ಧರ್ತಾ.
ಆನಿ ಗಳೊ ಕಾಪ್‍ಲ್ಲೊ ’ತಿಸ್ರೊ’ ಕಿರಿಸ್ತಾಂವ್ ಜಾಲ್ಲೊ ತರೀ ಹೊ ಕಾಂಯ್ ತಕ್ಲಿ ಹುನ್ ಕರ್ಚೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ನ್ಹಂಯ್. ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ತೊ ಬಳ್ವಂತ್ ವೊಡ್ಣೆಕ್ ಖಾಲ್ ಜಾವ್ನ್ ಲಾಯ್ನಿರ್ ರಾವ್ಲಾ. ವೊಡ್ನಿ ಪೆಟ್ತಾನಾ ತಿ ಥಾಂಬ್ತಾ ಪರ್ಯಾಂತ್ ಸುರ್ಯೊಯ್ ದಿಸ್ಚೊನಾ!
ಆತಾಂ ಕವಿತೆಚಿ ಅಖೇರ್-
ಸುರಿಯೆಕ್ ಲಾಗ್ಲ್ಲೆಂ
ರಗತ್ ಪುಸುನ್
ಆಂಗ್ಡಿವಾಲ್ಯಾನ್ ವಿಚಾರ್ಲೆಂ
"ಧನ್ಯಾ, ಕಿತ್ಲೆಂ"?
ದಿಸಾಳೆಂ ಧಾಂಪುನ್
ಹಾಂವೆಂ ಮ್ಹಳೆಂ-
"ದೋನ್ ಕಿಲೋ, ಸ್ಕಿನ್ ಔಟ್!"
ಆಂಗ್ಡಿವಾಲೊ ಆಪಯ್ತಾನಾ ಹೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ದಿಸಾಳೆಂ ತಕ್ಶಣ್ ಧಾಂಪ್ತಾ. ತರ್ ತಾಣೆಂ ದಿಸಾಳೆಂ ’ಪಳಯಿಲ್ಲೆಂ’ ಮೀಸ್ ’ಆಯ್ಕಲ್ಲೆ’ ಬರಿಚ್. ಮೀಸ್ ಕಾಯ್ದೊ ಪಾಳುಂಕ್ ಆನಿ ದಿಸಾಳೆಂ ವೇಳ್ ಪಾಶಾರ್ ಕರುಂಕ್. ತರ್ ತಾಚೆಂ ಗುಮಾನ್ ಆಸ್ಚೆಂ ಫಕತ್ ಮಾಸ್ ಆಪ್ಣಾಂವ್ಕ್. ಆಂಗ್ಡಿವಾಲ್ಯಾನ್ ವಿಸಾರ‍್ಲ್ಲ್ಯಾ ಖಿಣಾ ತೊ ಓರ್ಡರ್ ದಿತಾ ಆನಿ ಕವಿತಾ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಸಂಪ್ತಾ. ಪೂಣ್ ಹೆ ಕವಿತೆನ್ ಉಟಯಿಲ್ಲಿಂ ಸವಾಲಾಂ ಆನಿ ಖದ್ವಳಾಯಿಲ್ಲಿಂ ಚಿಂತ್ಪಾಂ ಸಂಪನಾಂತ್ ಜಶೆಂ ಓರ್ಡರ್ ದಿಲ್ಲ್ಯಾ ಕೂಡ್ಲೆ ಗಿರಾಯ್ಕಾಂಚಿ ಭುಕ್ ವಾ ವೊಡ್ಣಿ ಥಾಂಬನಾ. ’ಆಯ್ತಾರಾಚೆ ಸಕಾಳಿಂ’ ಮ್ಹಣ್ ವೊಲಾಯಿಲ್ಲ್ಯಾ ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ ಆಯ್ತಾರ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಫಕತ್ ಮಿಸಾಚೊ ಮಾತ್ರ್ ನ್ಹಯ್ ಬಗರ್ ರಜೆಚೊ, ವಿಶೆವಾಚೊ ದೀಸ್ ಮ್ಹಣ್‍ಯಿ ಮಾಂದ್ಯೆತ್. ತರ್ ರಜೆಚ್ಯಾ ದಿಸಾಂನಿ ಕಾಂಯ್ ತರೀ ಮಜಾ ಭೊಗ್ಚಿ ಸಹಜ್ ನೆ? ಹ್ಯಾ ಗಿರಾಯ್ಕಾಚಿ ಮಜಾ ವಾ ವೊಡ್ಣಿ ಫಕತ್ ದೋನ್ ಕಿಲೊ ಮಾಸಾಂತ್ ಥಾಂಬತ್? ಸಾದ್ಯಾ ಗಿರಾಂಯ್ಕಾಂಚಿ ಭುಕ್ ಇತ್ಲ್ಯಾರ್ ಥಾಂಬತ್ ಕೊಣ್ಣಾ. ಪುಣ್ ಹೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ಸಾದೊ ನ್ಹಯ್. ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಹೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ಕವಿತೆಂತ್ಲೊ ನಾಯಕ್!
ತರ್ ಹಾಂವ್ ಯೆದೊಳ್ ಪರ್ಯಾಂತ್ ಉಲವ್ನ್ ಆಯಿಲ್ಲೊ, ಕವಿತೆಂತ್ ಸುಪ್ತ್ ಜಾವ್ನ್ ದಿಸೊನ್ ಆಯಿಲ್ಲೊ ಲಂಯ್ಗಿಕ್ ವಿಚಾರ್ ಖಂಯ್ ಗೆಲೊ? ತೋಯ್ ಆಸಾ. ದೊಗಾಂಪಯ್ಕಿ ಎಕ್ಲ್ಯಾಕ್ ಮನ್ ನಾ ತರ್ ಲಂಯ್ಗಿಕತಾಯ್ ಹಿಂಸಾಚ್. ತರ್ ಸುರಿಯೆಕ್ ಲಾಗ್ಲ್ಲೆಂ ರಗತ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಕಿತೆಂ? ಅಧಿಕಾರ್ ವಾ ಹೆರ್ ಕಸ್ಲೇಂಯ್ ಹಾತೆರ್ ವಾಪರುನ್ ದೆಸ್ವಾಟ್ ಕೆಲ್ಲೆ ಪರ್ಕಿ ಜಿಣಿಯೆಚಿಂ ಖತಾಂ? ತರ್ ಆಂಗ್ಡಿವಾಲೊ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಕೋಣ್? ಕೊಣಾಕೊಣಾಚ್ಯೊ ಕುಡಿ ಕೊಣಾಕೊಣಾಕ್ ವಿಕ್ಚೆ ಬ್ರೋಕರ್? ದಿಸಾಳೆಂ ಧಾಂಪುನ್ ಮಾಸ್ ಓರ್ಡರ್ ದಿಂವ್ಚೊ ಗಿರಾಯ್ಕಿ ಕೋಣ್? ಖಬರ್ ಲಿಪವ್ನ್ ವೊಡ್ಣಿ ಥಾಂಬಂವ್ಚೊ ಕಸ್ಟಮರ್? ’ಸ್ಕಿನ್ ಔಟ್’ ಮ್ಹಳ್ಳಿಂ ಉತ್ರಾಂ ಅಸ್ಪಶ್ಟ್ ಜಾವ್ನ್ ಲಂಯ್ಗಿಕ್ ಕರ್ನಿ ಸಂಪ್‍ಲ್ಲಿ ಕುರು ದಿತಾತ್? ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಜಾಂವ್ಕ್ ನಜೊ?
ಆತಾಂಚ್ಯಾ ಜರ್ನಲಿಸಮಾಚೆ ಭಾಶೆಂತ್ ವೇಶ್ಯೆಂಚ್ಯಾ ಘರಾಂಕೀ ’ಮಾಸಾಚ್ಯೊ ಆಂಗ್ಡ್ಯೊ’ ಮ್ಹಣ್‍ಚ್ ವೊಲಾಯ್ತಾತ್!
- ವಿಲ್ಸನ್ ಕಟೀಲ್
’आयताराचे सकाळीं’ कवितेंतल्या गिरायकाची वोडणी विशेस: विल्सन कटील
मंगळुरी कोंकणी कविता शेत हेर खंयच्याय हांगाच्या साहीत प्रकारापरास बळवंत आसा तें खरोखर सत. तें मात्र प्रसतूत काळाच्या खांदार हात घालून चल्चेतितलें धयरादीक आनी सक्तेवंत. इतलें म्हणताना पत्रांनी आनी सायटिंनी नताल, पासक, मोंती म्हण फेसतां येताना ’नमो नमो’ म्हण हजारांनी वर्सांथावन चाबोन चाबोन चिंवोड जाल्लीं उत्रां रास घालन कविता म्हण बरंवचीं आनी वोलांवचीं म्हज्या मनांत बिल्कूल नांत. आसात तर मनशामतिचीं नवीं सोदनां, सामाजीक स्पंदन, उटचीं सवालां, जिणियेचे आटेविटे, जिवे जिवे अनभोग वेक्त कर्चीं कांय थोडिंच कवी आनी कवयित्री.
थोड्या काळा आदीं वितोरी कार्कोळाच्या घरा कविता ट्रसटान मांडून हाडलेले कविगोश्टिंत वाचून, उपरांत ’किटाळ’ जाळिजाग्यार पर्गट जाल्ली विल्सन किन्निगोळिची मार्मीक कविता ’आयताराचे सकाळीं’ विश्यांत बरवंक मन जाता. विल्सन किन्निगोळिच्या आयलेवार्च्या कवितेंनी, चुटुकांनी जिणियेचें बरबादपण झळकोंक लागलां. कोण हाका निरासवाद म्हण बगलेक लोटूं आनी कोण ’कविता जिणियेक पूरक जायजे; मारक जावंक नजो, कविंनी आशावादी जायजे’ म्हण वेक्तित्व विकसनाचीं पोकोळ तत्वां उलंव. पूण कवी जाल्ल्यान संपूर्ण निरासपण आपलेभितर जिरवन काणगेजे. तेदाळा मात्र ताका लोकाचे आटेविटे समजातात आनी घडियेचें सूख वर्णितानांय जाग्रत प्रज्ञा काम कर्ता. ही प्रज्ञा ना तर मात्र कविता वासतव संसाराथावन पयस वेता आनी सर्गाक चडोन ’नमो नमो’ म्हण कांतारां कर्ता ना तर संसारांतल्यांक देव करून ’बोवपराक’ म्हणता. ही गजाल हांगा सोड्यां आनी ’आयताराचे सकाळीं’क वेचें तर तीय मिसाच्या उल्लेखाथावन्च सुर्वात्ता.
आयताराचे सकाळीं
कोंगलीषगारांचें
अपूट ‘मास’ आयकोन
म्हज्या दिस्पडत्या कुंकडा’मासा’खातीर
सांतेक पावलों
मीस आयकोन मासाचे आंगडेबागलाक पांवच्या एका गिरायकाचे नद्रेन आसा ही कविता. हो गिरायकी ’कोंगलीशगारांचें’ मीस आयकोंक गेल्लो. इंगलेजांत मिसाक ’मास’ म्हणतात ने! आनी ही सगळी काणी मासाविश्यांतच उलयता! कसली ताळ पडणी! ’कोंगलीशगारांचें मीस’ म्हणताना तें मीस खास थरान आपणाक लागना बगार कोणगी पेल्याक संबंद जाल्लें म्हळ्ळो अर्थ येता. तर ह्या गिरायकाक मीस आयकोंक खंयचीय भास जाता. ताका मीस ’आयकल्यार’ पुरो आनी समजजे म्हण ना. ताच्या मनांत आसचें फकत आयताराचो कायदो पाळचो. आतां दुस्रो कडवो-
म्हज्ये मतिंत कुंकडाचे
कड्येची वोडणी तर
आंगडी बागलार मिसाचें
आक्रेचें कांतार स्कीप
केल्ल्यांची गडदी
इतलें म्हणताना एक दृश्य दोळ्यांफुडे येता. आयताराचे सकाळिंचे गडदेची कुंकडामासाची आंगड! ह्या आंगडेबागलाक पावल्ल्या कवितेंतल्या गिरायकाच्या मनांत फकत कुंकडामासाचे कडियेची गजाल भरल्या. इगर्जेथावन तो शीदा हांगाच आयला तरी ताच्या मनांत इगर्जेंतलें कांय ना. अत्मीक खाण पोटाची भूक थांबयना, ती मागण्यांनी मात्र उपकार्ता. आसों, पूण हो पुनेगेल्लो आंगडिबागलाक पावताना कितें चोयतलो? इगर्जेंत आक्रेचें कांतारच स्कीप केल्ल्यांची गडदी. हें पळवन कांय आज्याप जायना तो बगार; हें पूरा सदांचें म्हळ्ळेबरी शांत भाशेन सांग्ता तो. हे कवितेंतलो गिरायकी एक सामाजीक बेजवाब्दारेचो किरिसतांव मनीस!
ह्या कडव्याच्या तिरलाक गेल्यार कळता की मनशान गुमान दिंवचो आपली पोटाची भूक थांबवंक म्हण. देव धर्म पुजा पुराय उपरांतली गजाल. हें एक गंबीर सत. पूण आकेरिचें कांतार स्कीप केल्ले हें प्रामाणीकपणी वोप्तातगी? ह्या कडव्यांत हळतार विडंबन झळकता. धार्मीक पोकोळपण भायर घालुंक हें विडंबनाची साय गर्जेची म्हण्यां. पूण ह्या कडव्यांत चिंतिजे जाल्ली आनियेक महत्वाची गजाल आसा.
गिरायकी मिसाथावन मास वरुंक कुंकडाच्या आंगडिबागलार पावला तरी ताणें येदोळ ’भूक’ म्हळ्ळो सब्दच वापरुना! ताणें वापर्ल्लो सब्द ’वोडणी’!. हो सब्द कवितेक भर्पूर विसताराय हाडयता. भुकेपरास हांगा कुंकडामासाची रूच प्रमूख स्थान घेता. फकत भूक तर ती पेज आनी मीटमिर्सांगेंती थांबव्येत. पूण वोडणी? ती हट कर्ता. आपणाक थांबवंक फर्मायता. वोडणी बळवंत जाल्यार म्हनशाकच असकत कर्ता. इतलें म्हणताना हो कडवो म्हजेभितर आनियेक अर्थासंसाराचीं दारां ठोक्ता-कित्याक ही वोडणी लंयगिकतेची जावंक नजो? कुंकडामासाची आंगड आनी हेर गजालिंक हाचिंच रूपकां म्हण कित्याक घेवंक नजो? मुकार पळव्यां-
एके घड्ये
‘मास सोडन शीदा घरा या’
म्हण भोगलें तरी
अत्मो तयार आसल्यारी
कूड असकत खंय
पाद्रिचो शेर्मांव काना फुलार
अजून जिवो आसलो
‘देव बरें करूं’ पाद्रापा म्हणोन
म्हज्याय असकत्कायेक
खाल्तिमान घालन
कुंकडांच्या पिंजऱ्या पाटल्यान
लायनीक रावलों
एके घडिये मास सोडन शीदा घरा या म्हण भोग्ता ताका. तरी वचना तो. बदलाक कितें कर्ता? आपली वोडणी कशी तरी थांबवंक एक सैद्दांतीक बळ सोदता तो. आनी तें सैद्दांतीक बळ ताका मेळता सयत. पूण खंय थावन? पादऱ्याबाच्या शेर्मांवाथावन! पाद्रीन शेर्मांवार जायतीं हेर उत्रांय सांगल्यांत आसतलीं. पूण ताका उडास येंवचीं मात्र ’अत्मो तयार आसल्यारी कूड असकत’ म्हळ्ळीं उत्रां मात्र. . ह्या खातीर पादऱ्याबाचो उपकार बावुडता तो. एदोळ नातलो देवाचो उडासयी ह्याच वेळा येता कित्याक? आपले वोडणेक बळ दीवंक उत्रां मेळल्लीं धार्मीक परिधे भितर देकून. एकावेळा राजकीय परिधे भितर असलीं उत्रां मेळल्लीं तर ताका फुडार्यांचो उडास येतो कोण्णा! तो आपले असकत्कायेक खाल्तिमान घाल्ता. तर ताची वोडणी बारीच बळवंत आसा म्हण जाली. खंयच्या खासताची वोडणी ती?
ती वोडणी फकत कुंकडामासान भुजयजे जाल्ली भूक मात्र जावन आसचिना म्हळ्ळो दुबाव म्हजो घट जाता हांगा. ’भूक’ म्हळ्ळो सब्दाचो उल्लेक ना म्हण एदोळच सांगलें हांवें. पूण ह्या गिरायकाक एके घड्ये मास सोडन शीदा घरा या म्हण भोगलें कित्याक? वेश्यवाटिकेचे गल्लेक गेल्लेबरी हाका घर्चो उडास आनी कोशेड्ड धोसलें कित्याक? अत्म्याचो उल्लेक कित्याक आयलो? ते वोडणेचो पोस करुंक एक सैद्दांतीक कारण कित्याक जाय पडलें? हाकाय जाप आसा. कांय चूक कर्ताना अत्म्यासाक्स धोसची आसता. तर तो गेल्लो वेश्यावाटिकेची गल्लीच कित्याक जावंक नजो? देकून ताकाय अत्म्यासाक्स धोसता. आनी हे कांतवणेथावन सुटका जोडच्याक तो ’कूड असकत’ म्हळ्ळ्या शेर्मांवाचीं उत्रां उल्लेक कर्ता.
आसों, कडव्याचे आक्रेक तो गिरायकी आपले असकत्कायेक खाल्तिमान म्हळ्यार आपले वोडणेक खाल्तिमान घालून, कुंकडाच्या पिंजऱ्या पाटल्यान रावता. म्हळ्यार ताच्या दोळ्यांफुडे आतां कुंकडाचे पिंज्रे-
कुंकडा पिंजऱ्याचीं
तीन अंकणां
जडायेर वांटे केल्लें तरी
तांच्या आकलासाचेय वांटे जाल्ले
कविता सुर्वात्ताना, पयल्या दोन कडव्यांनी भायलें चित्रण आसलें तर, तीसऱ्या कडव्यांतय आपणाभितरलोच संवाद अबिवेक्त जाल्लो दिसता. आक्रेक तरी जीकल्ली आपली वोडणी घेवन पिंज्रापाटल्यान रावताना ताची पार्कवणी परत भायल्या संसाराक येता आनी वांटे केल्ल्या कुंकडापिंजऱ्यांविशीं एक जेराल चित्रण दिता. फुडे हऱ्येका पिंजऱ्याभितर तिळता तो आनी म्हणता-
देड किल्या भितरल्यांच्यो वयल्या अंकणांत
हळतार पासायो चल्ताल्यो
सकयल्या अंकणांतले तीना वयले
कोंबे कोंब्योय मातशें relaxed!
जडायेचें तर्नाटपण मात्र
मदेंच फिचार जाल्लें
घुवोंक सयत अवकास नासतां
देड किल्या भितरल्यांचें अंकण आनी तिनावयल्यांचें अंकणाचें चित्रण एकाच कडव्यांत दिलां. तेंय एक सादें चित्रण. वापारलेले सब्द पळया-’हळतार पासायो’, ’रिल्याक्सड’. भाशेंतयी कांय उद्वेग ना. पुराय समा आसा म्हळ्ळेबरी. पूण मदल्या अंकणाविशीं सांगोंक मात्र कवीन अत्वोच कडवो विंचला. म्हळ्यार कवीक हांगा बोट दाकवंक आसची गजाल वयल्या आनी सकयल्या अंकणाची न्हय बगर मदेंच फिचार जाल्ल्या तर्नाटपणाची! फकत कुंकडाच्या अंकणाचेर मात्र हे कडवे उलयतात जाल्यार हांतूं कांय विशेस ना. ह्या दोन कडव्यांनी अबिवेक्त जाल्लीं तीन अंकणां म्हनशांचे पिरायेचे तीन पांवडे अशें मतीं घेतल्यार?
वयलें अंकण ल्हानांचें. तीं हळतार पासायो मार्तात. सकयलें अंकण म्हाल्गडीं पिरायेचीं. ती केन्नांय नीदल्लेकडेच-रिल्याक्सड. पूण मदलें तर्नाटपण मात्र अडचणेचें. लंयगिकताय सुडसुडायेन आसची ह्याच काळार. तर खंडीत ही कविता लंयगिकतेविशिंय उलयता. मदेंच फिचार जांवचें तर्नाटपण - ह्या उत्रापरयोगांत लंयगिकतेचोच आवाज आयकता-तोय गुपीतपणी. फुडें या-
मिनुटाक एक हांतलें भायर सर्तालें
पाकाट्यांक गांटावन ताकडेंत तुक्तालें
उपरांत मायाग!
आवाज मात्र, बाल्देंतल्या हुळवुळ्यांचो
फाशी जाल्ल्या कयद्याजशें
आकलासाचें वोजें घेवन
दिश्टी तांच्यो मोळबाक तेंक्ताल्यो
बोंची मात्र थेंब्यांक राक्ताल्यो
गोमटे फोंडव्यार जांवच्यो
आकलासाच्यो उडी
घड्येक म्हजे रांदणीर दवरलेल्या
आळेनाच्या खत्कत्यांक सयत
लजेक घालुंक पावल्यो.
कवितेचो बोव प्रमूक वांटो हो. मासां शिंदून आस्डेंकच उमकळायिल्लेबरी जिवीं जिवीं चित्रणां बोव मार्मीक थरान हांगासर पिंत्रायिल्लीं दिसतात. कुंकडांक तुक्ताना पाकटे गांटांवचे, बाल्देंतल्या हुळवुळ्यांचो आवाज, थेंब्यांक राकच्यो बोंची, गोमटेफोंडव्यार आकलासाची उडी-ह्यो सर्व पार्कवण्यो आपुरबायेच्यो आनी प्रभावीक जावन अभिवेक्ती जाल्यात हांगासर. ह्या उत्रांची तांक एकाच्चाणे धर्न हालयता वाचप्यांक. कुंकडा आंगडी भोंवतिले पुराय आटेविट्यांक उत्रां लाबल्यांत.
तर येदोळ पऱ्यांत हांवें मांडून हाडल्लो लंयगिकतेचो वाद हांगासर सलवता? बिल्कूल ना. परत परत हे कडवे वाचताना बलात्काराचे लंयगीक कर्नेची पिंत्रावणीच म्हळ्ळेबरी दिसतात. ताकडेंत तुकचें, हुळवुळचो आवाज, दिश्टी मोळबाक तेंकच्यो, बोंची थेंब्यांक राकच्यो, गोमटेवयले फोंडकुले.... असल्या उत्रांनी सुप्त जावन लंयगीक कर्नेंत वेसत जाल्ल्यो कुडी आनी आटेविटेय आटापल्यात तशें दिसता. पूण उग्त्यान दिसनांत.
इतलें म्हणताना कोणाच्याय मनांत सवाल उटोंक पुरो की- एक कुंकडा आंगडिच्या आसपास पासायो मार्च्या हे कवितेक वेश्येंच्या घरांक आपोवन व्हरून विपरीत अर्थ लायला म्हण. आसों, अशें कोणाकी भोग्ता तर ताका हांव जवाब्दार न्हय. ती कवितेंतल्या उत्रांची वेवेगळी अर्थ - साध्यता म्हण तांणी समजोन घेंवची. म्हज्या वादाक जाय आसच्यो साक्षी हांव दीवनच आयलां. कांय थोडेकडे आपवाद आसत. फकत इतल्याक म्हजेभितर हे कवितेन उबजयिल्ल्या चिंत्पांचो गळो कापुंक जाता? बिल्कूल ना. कविता म्हळ्यार तशीच. ती एका थेंब्यां विश्यांत उलयता म्हण तांतल्या अर्थांक तानेवन गेल्यार पावसाचोच आनभोग दीत. ही कवितेची तांक. फकत एका चिंत्पाक एक रूपक दीवन ते बुन्यादिचेर सांगोनच गेल्यार ती कविता जायना. a= b; b= c; देकून a=c म्हणोंक कविता कांय म्यातेमेटिक्स न्हय. कवितेंतल्या उत्रांक आसच्या वेवेगळ्या अर्थ-आवकासाविशींय चिंतिजे पडता देकून कविता थोडेपावटीं वादाक शिर्कनातलिंय भोगणां, चिंत्पां चाळयता. आनी लीकल्ल्या कविथावन सयत लिपयिल्लीं सतां भायर घालून विज्मीत पावयता! हाका हांव ’कवितेचें अनयतीक नातें’ म्हण वोलायतां. आनी हें अनयतीक सूख भोगुंक कवितेची सगळी कूड आनी अत्म्याची गर्ज ना. फकत थोड्यो वोळी पुरो. वयर उल्लेक केल्ले तीन कडवे तसल्याच तांकिचे. तांचेपाटल्यान दिसचीं पिंतुरां एक-दोन न्हय!
वयर काणशिल्ल्या तीसऱ्या कडव्यांत गोमटेवयल्या आकलासाच्या उडियांक रांदणिवयल्या आळेनाच्या खत्कत्यांक सर केल्लें आपुरबाय. कित्याक म्हळ्यार- कांय चड धोस दिल्यार थोड्यांनी सांगचें आसता ’कित्याक म्हजीं मासां खाताय?’. मास खायजे तर तें उकडजे; म्हळ्यार आळेनाक खत्कतो येजे. वोडणी पेटताना आंगयी हळू शिजता. हें पूरा चिंताना अळेनाच्या खत्कत्यांक सर केल्ल्यांत आसची विसताराय विशेस भोग्ता.
गोमटेफोंडव्यावयल्या आकलासांच्यो उडियो आळेनाच्या खत्कत्यांक लेजेर घालुंक पावले-अशें म्हळां त्या कडव्यांत. ह्या विशीं कवी मेलवीन रोड्रिगसान आपल्या कमेंटांत - "‘आकलासाच्यो उडी आळेनाच्या खत्कत्यांक लजेक घाल्चें’ ह्या वाक्यांत ‘लजेक घाल्चें’ सब्दां बदलाक दूसऱ्या परिणामकारी सब्दांचो उपेग जायजाय आसल्लो. तरी सगळे कवितेचो परिणाम उणो जावंक ना"-अशें म्हळां. म्हाकाय हें उतर सार्केंच म्हण भोगलें. पूण लंयगिकतेविशीं कविता झळक दिता म्हण धरल्यार ’लज’ म्हळ्ळ्या उत्राचो उल्लेक सार्को म्हण दिसता. कित्याक म्हळ्यार हे कवितेंतलो गिराकी आपले असकत्कायेक खाल जावन वोडणी भुजोवंक आयिल्लो शिवाय हे आटेविटे पळवन, अत्म्यासाक्षेक कान दीवन मन बदलून पाटीं वेचो न्हय. कविताय तेच नद्रेन आसा देकून बोवश्या त्या मार्मीक वर्णनेंतय ’लज’ म्हळ्ळो रम्य सब्द घुसला म्हण्येत कोण्णा. फुडे-
तेदनांच दीषट गेली
मेजावयल्या दिसाळ्यार
सांजेचें तरी सकाळिंच्या ‘धा’ंकच
पावल्ल्या दिसाळ्यार, रग्ता व्हाळ्याची तस्वीर
हांगासर देखचे दिश्टिंत मातशी बदलावण. गिरायकाची दीश्ट सांजेपत्रार वेता. तर सांजेपत्र म्हळ्यार पावतें ने... ’सकाळिंच्या धांकच पावल्लें दिसाळें” म्हण त्या सांजेपत्राक विशेशण कित्याक? कित्याक म्हळ्यार कवितेच्या नांवांत सकाळ आसा. सकाळीं मासाक गेल्ल्याचें चित्रण आसा. अशें आसतां सांजेपत्र म्हळ्यार गोंदोळ जाता. हो गोंदोळ आडावंक तें विशेशण गर्जेचें. आनी आमच्या गांवांनी सांजेपत्रां येंवचीं जाल्यारी सूऱ्यो झून जांवचे आदिंच. ह्यो तांत्रीक गजाली. तर सकाळिंचें दिसाळें म्हण्येत ने? कित्याक सांजेपत्र जाय? कित्याक म्हळ्यार रग्ता-मासाच्यो म्हळ्यार खून, अत्याच्यार इत्यादी खबरो तस्वीरेसमेत आपल्या तोंडपानार घेवन येंवचें सांजेपत्रांनी मात्र. देकून ह्या उत्रांचो वापर जोक्तो. मुकलो कडवो-
कोण दिवळा दोर्यार
मुतलो खंय
कोणें पळ्ळे आंगणांत
थुकलें खंय
तीसऱ्याच एकल्याची गोमटी कापल्ली
राज रसत्यार
थंयसरी गडदी आसली
मनशामोलांचे सुर्विले शृंगार
स्कीप केल्ल्या मनांची!
इतलें वाचताना गमता की हो मासाचो गिराकी सांजेपत्र फकत वयल्याबार पळयता मात्र, पार्किना म्हण. पार्किलें तर कळतें ताका दिवळा दोऱ्यार मूतल्लो कोण, पळ्ळे आंगणांत थूकल्लो कोण, गळो कापल्लो कोण आनी खंयचो गांव म्हण. पूण ह्या गिरायकाक ती खबरेविशीं पडोन गेल्लें ना. देकून ताका पळ्ळी, दीवळ म्हेळे केल्ले ’कोण”, ’कोण” जावन उर्तात आनी गळो कापल्लो फकत ’तिस्रो’ जावन सर्ता. आपणाक लग्ती जाल्ल्या अंकणांतल्या कुंकडांक बोवच सूक्षिमायेन पार्किल्लो हो गिरायकी गळो कापल्ल्याच्या दुकीक वा त्या सामाजीक गजालीक स्पंदन करिनाशें ’लायनीर’ रावता. कित्याक स्पंदन करिना? कारण सोंपें- त्या खबरेंत आसचें फकत दीवळ आनी पळ्ळी शिवाय इगर्ज न्हंय. पूण हो इगर्जेचो म्हनीस! एका नद्रेन पळयल्यार इगर्ज म्हळ्ळ्या कुत्तरेभितर नांवातेकीद आसोन खंयच्याय सामाजीक अवगडांक स्पंदन करिनातल्या थोड्या किरिसतांवाच्या मतिधर्माक कविता आर्सो धर्ता.
आनी गळो कापल्लो ’तिस्रो’ किरिसतांव जाल्लो तरी हो कांय तकली हून कर्चो गिरायकी न्हंय. कित्याक म्हळ्यार तो बळवंत वोडणेक खाल जावन लायनीर रावला. वोडनी पेटताना ती थांबता पऱ्यांत सूऱ्योय दिसचोना!
आतां कवितेची अखेर-
सुरियेक लागल्लें
रगत पुसून
आंगडिवाल्यान विचारलें
“धन्या, कितलें”?
दिसाळें धांपून
हांवें म्हळें-
“दोन किलो, स्कीन औट!”
आंगडिवालो आपयताना हो गिरायकी दिसाळें तक्षण धांप्ता. तर ताणें दिसाळें ’पळयिल्लें’ मीस ’आयकल्ले’ बरीच. मीस कायदो पाळुंक आनी दिसाळें वेळ पाशार करुंक. तर ताचें गुमान आसचें फकत मास आपणावंक. आंगडिवाल्यान विसार्ल्ल्या खिणा तो ओर्डर दिता आनी कविता हांगासर संप्ता. पूण हे कवितेन उटयिल्लीं सवालां आनी खद्वळायिल्लीं चिंत्पां संपनांत जशें ओर्डर दिल्ल्या कूडले गिरायकांची भूक वा वोडणी थांबना. ’आयताराचे सकाळीं’ म्हण वोलायिल्ल्या हे कवितेंत आयतार म्हळ्यार फकत मिसाचो मात्र न्हय बगर रजेचो, विशेवाचो दीस म्हणयी मांद्येत. तर रजेच्या दिसांनी कांय तरी मजा भोगची सहज ने? ह्या गिरायकाची मजा वा वोडणी फकत दोन किलो मासांत थांबत? साद्या गिरांयकांची भूक इतल्यार थांबत कोण्णा. पूण हो गिरायकी सादो न्हय. कित्याक म्हळ्यार हो गिरायकी कवितेंतलो नायक!
तर हांव येदोळ पऱ्यांत उलवन आयिल्लो, कवितेंत सुप्त जावन दिसोन आयिल्लो लंयगीक विचार खंय गेलो? तोय आसा. दोगांपयकी एकल्याक मन ना तर लंयगिकताय हिंसाच. तर सुरियेक लागल्लें रगत म्हळ्यार कितें? अधिकार वा हेर कसलेंय हातेर वापरून देस्वाट केल्ले पर्की जिणियेचीं खतां? तर आंगडिवालो म्हळ्यार कोण? कोणाकोणाच्यो कुडी कोणाकोणाक विकचे ब्रोकर? दिसाळें धांपून मास ओर्डर दिंवचो गिरायकी कोण? खबर लिपवन वोडणी थांबंवचो कसटमर? ’स्कीन औट’ म्हळ्ळीं उत्रां अस्पश्ट जावन लंयगीक कर्नी संपल्ली कुरू दितात? कित्याक जावंक नजो?
आतांच्या जर्नलिसमाचे भाशेंत वेश्येंच्या घरांकी ’मासाच्यो आंगड्यो’ म्हणच वोलायतात!
-विल्सन कटील