ಜಿವಿತಾಚೊ ನಾರೊ: ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್

-ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್ ಡಿ ಕುನ್ಹಾ

ಹ್ಯಾ ಡಿಸೆಂಬರಾಂತ್ ಮೆಲ್ವಿನಾಚಿ ’ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್’ ಕವಿತಾ ಜಲ್ಮ್ ಘೆವ್ನ್ ಧಾ ವರ್ಸಾಂ ಜಾತಾತ್ ತರೀ ಹರ‍್ಯೆಕ್ ಪಾವ್ಟಿಂ ಹಿ ಕವಿತಾ ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ ಜಾಗ್ತಾ ತೆದ್ನಾಂ ತಿ ಮ್ಹಜೆಚ್ ಖಾತಿರ್ ಆಜ್‌ಚ್ ಆತಾಂಚ್ ಬರಯ್ಲ್ಯಾ ಅಶೆಂ ಭೊಗ್ತಾ. ಕವಿಚೊ ಖಾಸ್ ಮಿತ್ರ್ ಕಲಾಕಾರ್ ಜಗತ್ ಹಾಚ್ಯಾ ಮರ್ಣಾಚ್ಯಾ ಖತ್ಕತ್ಯಾ ಭೊಗ್ಣಾಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಕಿರ್ಲಲ್ಲಿ ಕವಿತಾ ಹಿ. ಹಿ ಕವಿತಾ ಪಯ್ಲೆ ಪಾವ್ಟಿಂ ವಾಚ್ಲ್ಯಾ ಉಪ್ರಾಂತ್, ಕೆದ್ನಾಂ ಹಾಂವ್ ಧುಳ್ ಆನಿ ಮಾತ್ಯೆಚ್ಯಾ ಚಿಂತ್ಪಾಂತ್ ಪವಿತ್ರ್ ತಂಬಾಚೆ ಸುವಾತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಸಮಾಧಿಂ ಮದ್ಲ್ಯಾ ಅಶೀರ್ ಮಾರ್ಬಲ್ ವೊಳಿಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಪಾಶಾರ್ ಜಾತಾಂ, ತೆದ್ನಾ ಮೆಲ್ವಿನಾಚೆ ಕವಿತೆಂತ್ಲೊ “ಜುಗು ಜುಗು” ಆವಾಜ್ ಕಾಳ್ಜಾಂ ಉಡಿಯಾಂಕ್ ಸಾಂಗಾತ್ ದಿತಾ ಆನಿ ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಭಿತರ‍್ಲ್ಯಾ ಆವಾಜಾಸಂಗಿಂ ಸಂಬಂಧ್ ಜೊಡ್ತಾ. ಸಗ್ಳಿ ಕವಿತಾ ಮ್ಹಜೆಲಾಗಿಂ ಸಂವಾದ್ ಕರುಂಕ್ ಲಾಗ್ತಾನಾ, ಹಾಂವ್ ಪಾಂಯಾಂಕ್ ಆಡ್ಕಳ್ಚ್ಯಾ ವೊಳಿಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಸುಟುನ್ ಅಂತ್ರಾಳಾಚೆ ಅನಂತಾಯೆಕ್ ಉಬುನ್ ನಪಂಯ್ಚ್ ಜಾಂವ್ಚ್ಯಾ ಸುಕ್ಣಾಂಕ್ ಪಳೆತಾಂ ಆನಿ ಜಿವಿತಾಚ್ಯಾ ಸತಾಂಕಡೆ ಲಾಗಿಂ ಜಾತಾಂ. ಮಾಗೀರ್ ಘರಾ ಪಾವೊನ್ ಕವಿ ಮೆಲ್ವಿನಾಚೊ “ದೇವಿ ನಿನ್ಕಾಸಿ” ಕಾವ್ಯ ಪುಂಜೊ ಉಗ್ತೊ ಕರ್ನ್ ತಾಂತ್ಲಿ ಪಯ್ಲಿ ಕವಿತಾ’ ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್’ ಪರತ್ ವಾಚ್ತಾಂ. ಕಿತ್ಲೆ ಪಾವ್ಟಿಂ ವಾಚ್ತಾ ತಿತ್ಲೆಂ ಪಾವ್ಟಿಂ ಹಿ ಕವಿತಾ ಆಪ್ಲೆಂ ತಾಜೆಪಣ್ ಸಾಂಡಿನಾಸ್ತಾಂ ಕಾವ್ಯನಮನಾಕ್ ತಯಾರ್ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾ ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಮನಾ ಭಿತರ್ ನವ್ಯಾನ್ ಉಜ್ವಾಡ್ತಾ. ಮೆಲ್ವಿನಾಚಿಂ ಕವಿತಾಂ ಉತ್ರಾಂಚೆಂ ಸಂಗೀತ್. ಸೊಭಾಯ್, ಸತ್ ಆನಿ ಮೋಗ್ ಸಗ್ಳೆಂ ಎಕಾಂತಚ್ ಗುಟ್ಲಾವ್ನ್, “ರಂಗಾಳ್ ಪಿಂತಾಂ”ನಿ ನಾಜೂಕಾಯೆನ್ ಸಜೊವ್ನ್ ಕಾವ್ಯರಸಿಕಾಂಕ್ ತಾಣೆಂ ದಿಂವ್ಚೆಂ ಆಮೊಲಿಕ್ ದಿರ್ವೆಂ.

ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸಾಚ್ಯಾ ಪುಸ್ತಕಾಂಕ್ ಜಗದೀಶ್ ಅಮ್ಮುಂಜೆಚಿಂ ಫೊರ್-ಚಿತ್ರಾಂ

’ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್’ ಕವಿತೆಕ್ ಅನಿ ಮೆಲ್ವಿನ್ ಸುಮಾರ್ ವೀಸ್ ವರ್ಸಾಂ ಪಯ್ಲೆಂ ಬರಯಿಲ್ಲ್ಯಾ”ಘೆಟೆ ಜಾಲ್ಲೆಂ ಜೋಗ್ ಫಾಲ್ಸ್ (2002) ಆನಿ “ವೆಳೆಕ್ ಪಾವಲ್ಲಿಂ ಲ್ಹಾರಾಂ.(2003)” ಕವಿತೆಂಕ್ ಥೊಡೆಂ ಸಾಮ್ಯ್ ಆಸಾ. (ಹಿಂ ದೊನೀ ಕವಿತಾಂ ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸಾಚ್ಯಾ “ವಾಟ್” ಪುಸ್ತಕಾಂತ್ಲಿಂ ಆನಿ ಹ್ಯಾ ’ವಾಟ್’ ಪುಸ್ತಕಾಚ್ಯಾ ಫೊರಾಚೆಂ ವಿನ್ಯಾಸ್ ಜಗತ್ -ಜಗದೀಶ್ ಅಮ್ಮುಂಜೆ ಹಾಣೆಂಚ್ ಕೆಲ್ಲೆಂ. ಮೆಲ್ವಿನಾಚ್ಯಾ ಸುರ್ವಿಲೆ ಹೆರ್ ದೋನ್ ಕಾವ್ಯಾ ಘೊಸ್ ’ಮೊಗಾ ಪೆಳೊ’ ಆನಿ ’ಫಿಂತಾಂ’ ಪುಸ್ತಕಾಂಚೆಂ ಫೊರ್ ಚಿತ್ರ್ ಸಜಯಿಲ್ಲೆಂ ಜಗತಾನಚ್ . “ಘೆಟೆ ಜಾಲ್ಲೆಂ ಜೋಗ್‌ಫಾಲ್ಸ್” ಕವಿತಾಚಿ ಪಯ್ಲಿ ವೊಳ್ ಅಸಾ. ’ಆನ್ಯೇಕ್ ರಾತ್ ಉದೆಲ್ಯಾ’. ತಿ ರಾತಿಚೆ ಭಿರಾಂತೆನ್ ಸುರ್ವಾತ್ತಾ. ಜಿವಿತಾಚ್ಯಾ ಫುಡ್ಲದ್ ಪಾಂವ್ಡ್ಯಾಂಚೆರ್ ಆಪ್ಣಾಕ್ ನ್ಹಾಣಯಿಲ್ಯಾ ’ರಾಜಾ’ ರಾಣಿ’ ಅನಿ ’ರೊಕೆಟಾ’ಕ್ ಪುಸುನ್ ಸೊಡಲ್ಲ್ಯಾ ರಾತಿಂಚೊ ಉಡಾಸ್ ಕಾಡ್ನ್ ಕವಿ ಕುಲ್ಕುಲ್ತಾ. ಹೆ ಭಿರಾಂತೆನ್ ಜಿವಿತಾಂತ್ ಮ್ಹೊವಾಳ್ ವೇಂಗ್ ದಿಲ್ಲ್ಯಾ, "ರೋರರಾ"ಕ್ ಘೆಟೊ ಜಾಂವ್ಕ್ ಸೊಡಿನಾಸೆಂ ಕವಿ ಕುಲ್ಕುಲ್ಯಾಂತೀ ಸುಶೆಗಾತ್ ನ್ಹಾತಾ! “ವೆಳೆಕ್ ಪಾವ್‍ಲ್ಲಿಂ ಲ್ಹಾರಾಂ” ಕವಿತಾ ’ಮರಣ್ ಪಯ್ಸ್ ಪಾತಳ್ಳಾಂ’ ವೊಳಿ ಥಾವ್ವ್ನ್ ಸುರ್ವಾತುನ್ ಆನಿ ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ನಿಮಾಣೆಂ ತ್ಯಾ ಪಾತಳ್ಳಲೆ ವೆಳೆನ್ ಬಾವ್ಳೆ ವಿಸ್ತಾರಾವ್ನ್ “ಯೆಯಾ ಲಾಗಿಂ ಯೆಯಾ” ಮ್ಹಣ್ ಆಪೊಂವ್ಚ್ಯಾ ಮಾರ್ಮಿಕ್ ಚಿತ್ರಣಾಂತ್ ಸೊಂಪ್ತಾ. . “ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್” ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಪಯ್ಲ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ “ಸ್ವಾಸ್ ಸಂಸ್ರಾಕ್ ಹಾರ‍್ಲೊ” ವೊಳಿನ್ ಮರ್ಣಾಚೆಂ ದರ್ಶನ್ ದಿಲಾಂ ತರ್, ದುಸ್ರ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ಲೆಂ ಪಾಕಾ ಪಿಟೊ ಜಾಲ್ಲೆಂ ಪಿಸೊಳೆಂ ಘಡ್ಯೆನ್ ಮೊಡುನ್ ಪಡ್ಚ್ಯಾ ಜಿವಿತಾಚೆಂ ಚಿತ್ರಣ್ ದಿತಾ. ಪುಣ್ ನಿಮಾಣೆಂ ಉದೆಲ್ಲ್ಯಾ ಕೆಂಳ್ಬ್ಯಾ ವಯ್ಲ್ಯಾ “ಪಾಣಿಂ ಕೆಳ್ಯಾಂನಿ” ಸಗ್ಳೆಂ ಸೆಟ್ಟಿಂಗ್ ಬದ್ಲುನ್ ರಂಗಯ್ಲಾಂ. ಪ್ರಕೃತೆಚ್ಯಾ ಸಕ್ತೆ ಸಕ್ತೆಕ್ ಕವಿನ್ ಮನ್ಶಾ ಆತ್ಮ್ಯಾಚೆಂ ಸ್ಪರ್ಶ್ ದಿಲಾಂ ಆನಿ ಸಾಮಾನ್ಯ್ ದೊಳ್ಯಾಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಲಿಪೊನ್ ವೆಚ್ಯಾ ಸತಾಚೆಂ ಅನಾವರಣ್ ಜಾಲಾಂ.

’ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್’ ಕವಿತೆಂತ್ಲ್ಯಾ ಪಯ್ಲ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ಕವಿ ಜುಗು ಜುಗು ಆವಾಜಾಚ್ಯಾ ಪುನರಾವೃತ್ತಿಂತ್ಲ್ಯಾನ್, ರೈಲ್ ಗಾಡಿ ಪಾಶಾರ್ ಜಾಂವ್ಚೊ ಆವಾಜ್ ಕವಿತೆಂತ್ ಉಬ್ಜಾಯ್ತಾ ಆನಿ ಅಶೆಂ ಕವಿತಾ ಕಿರ್ಲಲ್ಲ್ಲ್ಯಾ ಭೊಂವಾರಾಚೆಂ ಅರ್ಥಾಭರಿತ್ ಚಿತ್ರಣ್ ಕರ‍್ತಾ. ಚಡ್ ಗುಂಡಾಯೆಂತ್ ಉಗ್ತೆಂ ಕರುಂಕ್ ಸೊದ್ಚೆ ಆಪ್ಲೆ ವಿಚಾರ್ ಆನಿ ಭಾವನಾಂಚೆರ್ ಭರ್ ಘಾಲ್ನ್ ತಾಳ್ ನಿರ್ಮಾಣ್ ಕರ‍್ಚ್ಯಾಕ್ ಹ್ಯಾ ಅಪ್ರೂಪ್ ಕಾವ್ಯ್ ತಂತ್ರಾಚೊ ವಾಪರ್ ಕವಿನ್ ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ ಕೆಲಾ. ಚಡಾವತ್ ಪದಾಂ/ಗೀತಾಂನಿ ಉತ್ರಾಂಚೆಂ ಆನಿ ಪದ್‍ಬಂದಾಚೆಂ ಪುನಾರಾವೃತ್ತಿ ವಾಪರ‍್ಚೆಂ ಆಸ್ತಾ. ಪದಾಂಚೊ ತಾಳೊ ಆನಿ ಸಂದೇಶ್ ಘರಾ ವ್ಹರುಂಕ್ ಸಲೀಸ್ ಜಾತಾ. ಕವಿ ಮೆಲ್ವಿನ್ ಏಕ್ ಶ್ಟೇಷ್ಟ್ ಕವಿ ಮಾತ್ರ್ ನ್ಹಯ್ ಏಕ್ ಉಂಚ್ಲೊ ಗೀತ್‍ಕಾರ್ ಜಾವ್ನಾಸಲ್ಲ್ಯಾನ್ ಹೆ ಕವಿತೆಂತ್ ಪುನರಾವೃತ್ತಿ ಸಹಜ್‍ಪಣಿ ಆಯ್ಲ್ಯಾ ತಶೆಂ ಭೊಗ್ತಾ. ತಾಚೆ ಭಾಶೆಚ್ಯಾ ಗಿನ್ಯಾನಾಕ್ ಮಾನ್ವೊನ್ ಭಾಸ್ ತಾಕಾ ಖಾಲ್ ಜಾತಾ ಆನಿ ಅಶೆಂ ಸಾದ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂನಿ ಸೊಭಿತ್, ಉಂಚ್ಲೆ ವಿಚಾರ್ ಆನಿ ಪ್ರತಿಮಾ ತೊ ತಯಾರ್ ಕರ‍್ತಾ. ಹಾಂಗಾ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಇಶ್ಟಾಚ್ಯಾ ಮರ್ಣಾಕ್ ಏಕ್ ಶಾಂತ್ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಾ ಮ್ಹಳ್ಳೆಪರಿಂ ಆಪ್ಲೆ ಸಗ್ಳೆಂ ದೂಕ್ ಕವಿನ್ ರೈಲ್ ಗಾಡಿಯೆಚ್ಯಾ ಜುಗು ಜುಗು ಆವಾಜಾಂತ್ ಮಿಸ್ಳಾಯ್ಲಾಂ. ಜುಗು ಜುಗು ಆವಾಜ್, ರೈಲ್ ಗಾಡಿ ಪಾಶಾರ್ ಜಾಲ್ಯಾ ಉಪ್ರಾಂತೀ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ಕಾಳ್ಜಾಂತ್ ಸಾದ್ತಾನಾ ಕವಿಚೆಂ ದೂಕ್ ಖಾಸ್ಗಿ ಜಾವ್ನ್ ಉರನಾಸ್ತಾಂ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ್ ವ್ಹಾಳೊ ಜಾತಾ. ಹಿ ಕವಿತಾ ವ್ಹಡ್ಲ್ಯಾನ್ ವಾಚುನ್ ಜುಗು ಜುಗು ಆವಾಜಾಕ್ ಕಾನ್ ದಿಲ್ಯಾರ್, ಕವಿನ್ ರಚಲ್ಲ್ಯಾ ಭೊಂವಾರಾಂತ್ ರಿಗುನ್ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಕ್ ಚಡಿತ್ ಮಾಪಾನ್ ಹೆ ಕವಿತೆಚೆಂ ಆಸ್ವಾದನ್ ಕರುಂಕ್ ಸಾದ್ಯ್ ಜಾತಲೆಂ.

ಖಂಯ್ಚ್ಯಾಯ್ ಸಬ್ದಾಕ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾಚ್‍ಸ್ತಕಿಂ ಕಾವ್ಯಾಳ್ ಗೂಂಡ್ ಅರ್ಥ್ ನಾ. ವೆಳಾ ಸಂದರ್ಬ್ ಆನಿ ಹೆರ್ ಸಬ್ದಾಂ ಕಡೆನ್ ತಾಚೊ ಸಂಬಂಧ್ ತಾಕಾ ಅರ್ಥಾಂಚೊ ವಯ್ಭವ್ ದಿತಾ. ಹಾಂವ್ ಚಿಂತಾಂ, ’ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್’ ಹೆ ತೀನ್ ಸಬ್ದ್ ಎಕಾ ದಯ್ವಿಕ್ ಪ್ರೇರಣಾನ್ ಎಕಾಮೆಕಾ ಸಂಬಂಧ್ ಜೊಡುಂಕ್ ಪಾವ್ಲ್ಯಾತ್ ಆನಿ ಬರ್ಪೂರ್ ಕಾವ್ಯಸಕ್ತೆನ್ ಭರಲ್ಲ್ಯಾ ಕವಿಚ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ ದೆಂವುನ್ ಆಯ್ಲ್ಯಾತ್. ಹ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂಚ್ಯಾ ಯೆಣ್ಯಾನ್ ಕವಿ ಕಿತ್ಲ್ಯಾ ಆನಂದಾನ್ ಭರಲ್ಲೊ ತೆಂ, ಸ್ವತಾ ಹಾಂವ್ ಏಕ್ ಕವಿ ತರಿ, ಮ್ಹಜ್ಯಾನ್ ವರ್ಣುಂಕ್ ಸಾಧ್ಯ್ ನಾ. ಸಹಜ್ಪಣಿ ಕಾವ್ಯಾಳ್ ಅನ್ಭೊಗಾಚ್ಯಾ ಸುಖಾಳ್ ಶಿಖರಾಕ್ ಪಾವಲ್ಲೊ ಕವಿ ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್ ಆವಾಜಾಕ್ ಏಕ್ ರೂಪಕ್ ಕರ್ನ್ನ್ ಉಂಚಾಯೆಕ್ ಉಬಾರ‍್ತಾ ಆನಿ ಏಕ್ ಕಾವ್ಯಾಳ್ ಜಿಣ್ಯೆಚೊ ನಾರೊ ಜಾವ್ನ್ ಬದ್ಲಿತಾ. ತ್ಯಾ ಶಿಖರಾ ಥಾವ್ನ್ ಕಾವ್ಯಾಚಿ ಝರ್ ಉಬ್ಜುನ್ ಏಕ್ ವ್ಹಾಳೊ ಜಾವ್ನ್ ಜುಗು ಜುಗು ಆವಾಜಾಂತ್ ದೆಂವುನ್ ವ್ಹಾಂವ್ತಾ.

ಜುಗು ಜುಗು ಆವಾಜ್ ಕಸೊ ಉಬ್ಜಾತಾ? ಜೀವ್ ಝೆಂಜ್ರುನ್ ಝರ‍್ತಾನಾ ಉಟ್ಚೊ ಅವಾಜ್ ಹೊ. ಇಂಜಿನಾಚಿಂ ರೊದಾಂ ರಯ್ಲ್ಯಾ ಪಾಟ್ಯಾಚ್ಯಾ ಸಂದಾಂಕ್ ಮಾರ್ನ್ ಘಶ್ಟುನ್ ಮುಖಾರ್ ವೆತಾತ್. ಜೀವ್ ಝರ‍್ಲ್ಯಾ ಶಿವಾಯ್ ಜಿವಿತ್ ಫುಡೆಂ ವಚನಾ.

“ಜೀವ್ ಝೆಂಜ್ರುನ್ ಝರ‍್ಲೊ
ಸ್ವಾಸ್ ಸಂಸ್ರಾಕ್ ಹಾರ‍್ಲೊ
ವಚುಂಕ್ ಜಾಲೊ ವಗತ್”

“ವಗತ್” ಸಬ್ದ್ ಕವಿತೆಕ್ ಅಂತ್ಯ್ ಪ್ರಾಸಾಚಿ ಸೊಭಾಯ್ ದಿತಾ ವ್ಹಯ್ ತಶೆಂಚ್ ಮನ್ಶಾಚ್ಯಾ ಅಂತ್ಯ್ ಘಡ್ಯೆಚಿ ಝಳಕ್‍ಯ್ ದಿತಾ. ಖಾಸ್ ಮನ್ಶಾಂಚ್ಯಾ ಅಂತ್ಯ್ ಘಡ್ಯೆಚೊ ಖರೊ ಅನ್ಭೊಗ್ ಅಸಲ್ಲ್ಯಾಂಕ್ ಕವಿನ್ ಭೊಗ್ಣಾಂಚ್ಯಾ ಉಜ್ಯಾಂತ್ ಪೆಟಯಿಲ್ಲಿಂ ಉತ್ರಾಂ ಕಾಳ್ಜಾ ಶಿರೊ ಕಾಂಪಯ್ತಿತ್. ಮನಿಸ್ ಕಿತ್ಲೊಯ್ ಆವಾಜ್ ಕರುಂ, ತಾಚೊ ನಿಮಾಣೊ ಸ್ವಾಸ್ “ವಗತ್” ವೆತಾ.

ಕಾವ್ಯ್ ಪ್ರತಿಭಾ ಶೂನ್ಯಾ ಥಾವ್ನ್ ಸಂಸಾರಾಂತ್ ಕಿತೆಂಚ್ ನವೆಂ ರಚಿನಾ. ಹಾಂಗಾಸರ್ ಪಯ್ಲೆಂಚ್ ರಚ್ನಾರಾನ್ ರಚಲ್ಲ್ಯೊ ಸಂಗ್ತ್ಯೊ ಆನಿ ಸಕ್ತ್ಯೊ ತೊ ವಾಪರ್ತಾ ಆನಿ ನಿರ್ದೇಶಿತ್ ಕರ‍್ತಾ. ಸುಪ್ತ್ ಪಡಲ್ಲ್ಯಾ ಸಕ್ತೆಂಕ್ ಚಾಲನ್ ದಿತಾ. ಹೆ ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ದುಸ್ರ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ಲೆಂ ಪಿಸೊಳೆಂ ಕವಿಚ್ಯಾ ಅನ್ಭೊಗಾಚ್ಯಾ ಜಾಣ್ವಾಯೆನ್ ಭರಲ್ಲ್ಯಾ ಅಂತರ್‌ಮತಿಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಉಬುನ್ ಆಯಿಲ್ಲ್ಯಾಪರಿಂ ಭೊಗ್ತಾ.

ಪಾಕಟ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ಪೊಕೊಳ್ ಧೈರಾ
ಕೂಡ್ ಉಬುನ್ ಆಸ್ತಾ
ಪಿಟೊ ಜಾಲ್ಯಾರ್ ಸುಕಿಂ ಪಾಕಾಂ
ಜೀವ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಫಕತ್?

ನಾ ಮನ್ಶಾಕ್ ಬಳ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಮರ‍್ಣಾ ಘಡ್ಯೆಚೆರ್! ಮರ್ಣಾ ಉಪ್ರಾಂತ್ಲೆಂ ಸಹಜ್ ಚಿಂತಪ್ ಹೆಂ. ಪಿಸೊಳ್ಯಾಚಿಂ ಪಾಕಾಂ ಜಿಣ್ಯೆಚ್ಯಾ ನಾಜೂಕ್ ಆನಿ ಕ್ಷಣಿಕ್ ಸ್ವಭಾವಾಚೆಂ ಪ್ರತೀಕ್. ಮನಿಸ್ ಮೊಡ್ತಾನಾ, ಮೊಡುನ್ ಪಡಲ್ಲ್ಯಾ ಪಿಸೊಳ್ಯಾಚೆ ಸ್ಥಿತೆಕ್ ಪಾವ್ತಾತ್. ಪಿಸೊಳ್ಯಾಚ್ಯಾ ಪಿಟೊ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾ ಪಾಕಾಂನಿ ಕವಿನ್ ಜಿಣ್ಯೆಚಿ ಅಪೂರ್ಣತಾ ಆನಿ ಅವಲಂಬನ್ ಪಿಂತ್ರಾಯ್ಲಾಂ. ಕವಿಚ್ಯಾ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಾಚೆಂ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ್ ಹಾಂಗಾ ಝಳ್ಕೆಕ್ ಪಡ್ತಾ. ಪಿಸೊಳೆಂ ಏಕ್ ಸಾಮಾನ್ಯ್ ರೂಪಕ್. ಪುಣ್ ಸಗ್ಳ್ಯಾ ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ಠರಾವಣೆಚ್ಯಾ ಉಜ್ವಾಡಾಂತ್ ಪಳೆಯ್ಲ್ಯಾರ್, ಪಾಕಾಂ ಪಿಟೊ ಜಾಲ್ಲೊ ಪಿಸೊಳ್ಯಾಚೊ ಜೀವ್ ಕವಿ ಭಿತರ್ಲ್ಯಾ ತೀವ್ರ್ ವಾಸ್ತವಾಚೆಂ ಪ್ರತೀಕ್ ತಶೆಂ ದಿಸ್ತಾ. ಸ್ವತಾಚ್ಯಾ ಅನ್ಭೊಗಾಚಿ ಸ್ವಶ್ಟ್ ಸಮ್ಜಣಿ ಜೋಡ್ನ್ ಘೆತಲ್ಲೊ ಕವಿ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಕ್ ಪ್ರೇರಕ್ ಆನಿ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕ್ ಜಾಲಾ.ಹ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ಕವಿನ್ ಸಜಯಿಲ್ಲೆ ಸೊಭಿತ್ ಆಂತರಿಕ್ ಪ್ರಾಸ್, ಪಿಸೊಳ್ಯಾಚ್ಯಾ ಪ್ರತೀಕಾಚೊ ಪರಿಣಾಮ್ ವಾಡಯ್ತಾತ್. ಕವಿತೆಂತ್ಲೆ ಸಕ್ತೆನ್ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಚೆಂ ಮನ್ ಪೆಟ್ಟಾನಾ, ತ್ಯಾ ಉಜ್ವಾಡಾಂತ್ ವಾಚ್ಪಿಯ್ ಜಿವಿತಾಕ್ ಚಡಿತ್ ಸ್ವಶ್ಟತಾಯೆನ್ ಪಳೆಂವ್ಕ್ ಸಕ್ತಾ.

ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ತಿಸ್ರ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ಕವಿಚ್ಯಾ ಗೂಂಡ್ ಅಂತರ್ದೃಷ್ಟಿಚೆಂ ಆನಿ ಕಲಾತ್ಮಕ್ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಚ್ಯಾ ಉಂಚ್ಲ್ಯಾ ಪ್ರದರ್ಶನಾಚೊ ಅನ್ಭೊಗ್ ಜಾತಾ. ಪ್ರಕೃತೆಕ್ ಆಮಿ ಆವಯ್ ಮ್ಹಣ್ತಾಂವ್, ತಿ ಕಿತ್ಲಿ ಸಹಜ್, ಸಾದಿ, ಬೊಳಿ ತಿತ್ಲಿಚ್ ತರ್ನಾಟಿ, ಸುಡ್ಸುಡಿತ್ ದಿಸ್ತಾ. ಪುಣ್ ತಿಚೆಂ ಅನಂತಾಕ್ ವಿಸ್ತಾರಲ್ಲೆಂ ಸಾದೆಪಣ್ ವಾಚುನ್ ಅಕೇರ್ ಜಾಂವ್ಚೆಂ ನ್ಹಯ್. ತಿಚ್ಯಾ ಅಗಾಧ್ ಜಾಣ್ವಾಯೆಚೆ ಥೊಡೆ ಥೆಂಬೆ ಜಿಕುನ್ ಕವಿನ್ ಆಮ್ಕಾಂ ದಿಲ್ಯಾತ್. ಆಪುಣ್ “ಕೆಂಳ್ಬ್ಯಾ ಮುಳಿಂ ಬಸ್ಲಾಂ” ಮ್ಹಣ್ ಸಾಂಗ್ತಾ ತರೀ ತ್ಯಾ ಕೆಂಳ್ಳ್ಯಾ ಮುಳಾಂತ್ ತಾಚ್ಯಾ ಮಾತ್ಯಾರ್ ಬೊಂಡಿಯೆಚಿಂ ಫುಲಾಂ ಝಡ್ಚೆಂ ದೃಶ್ಯ್ ತೊ ಪಿಂತ್ರಾಯ್ತಾನಾ ಕವಿ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ್ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಚ್ಯಾ ತಾಬೊರ್ ಪರ್ವತಾಚ್ಯಾ ಮಾತ್ಯಾರ್ ರುಪಾಂತರಾಚ್ಯಾ ಸಕ್ತೆನ್ ಪುರ್ತೊ ಪರ್ಜಳ್ಚೆಂ ದಿಸ್ತಾ ಆನಿ ಥಂಯ್ ಥಾವ್ನ್ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಚೆಂ ಮನ್ ಉಂಚ್ಲ್ಯಾ ಪಾಂವ್ಡ್ಯಾಕ್ ಉಬಾರ‍್ಚ್ಯಾ ರೂಪಕಾಂಚೆಂ ದರ್ಶನ್ ತೊ ದಿತಾ.

ಕೆಂಳ್ಬ್ಯಾ ಮುಳಾ ಬಸ್ಲಾಂ, ಮಾತ್ಯಾರ್
ಬೊಂಡಿಯೆ ಫುಲಾಂ ಝಡ್ಲಿಂ
ತಾಂಚೆಂಯ್ ಮೊಂವ್ ಸೊಂಪ್ಲೆಂ ಆತಾಂ
ಮಾತ್ಯೆ ಸಾರ‍್ಯಾಂತ್ ಬುಡ್ಲಿಂ

ಮನ್ಶಾಕ್ ಸುರ್ಯೊ ಉದೆಂವ್ಚೆಂ, ಬುಡ್ಚೆಂಯ್ ’ಸದಾಂಚೆಂ’ ಸವಯೆಚೆಂ ಜಾತಾನಾ, ಭೊಂವಾರಾಂತ್ಲಿಂ ಬೊಂಡಿಯೆ ಫುಲಾಂ ಮಾತ್ಯೆಕ್ ಸಾರೆಂ ಜಾಂವ್ಚೆಂ ಕೊಣಾಕ್ ದಿಸತ್. ಜಿವಿತಾಚೆ ಸೊಭಾಯೆಚ್ಯಾ ನಿರಾಕಾರಾನ್ ಭರಲ್ಲ್ಯಾ, ಮನ್ಶಾಸ್ಪಿರಿತ್ ಮಂದ್ ಕರುಂಕ್ ಪಾತ್ಳಾಲ್ಲ್ಯಾ ಆಯ್ಚೆ ನಾಗರಿಕತೆನ್ ಹಾಡಲ್ಲಿ ಖ್ಯಾಸ್ತ್ ಹಿ. ಸಂಸಾರಿ ಸಕ್ತೆಕ್ ಚಿಡ್ಕೊನ್ ರಾವಲ್ಲ್ಯಾ ಇಂದ್ರಿಯಾಂಕ್ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ್ ಸುಕ್ತೆನ್ ಜಿವಿತ್ ಬಾವೊನ್ ಗೆಲ್ಲಿ ಖಬರಚ್ ಆಸನಾ. ಪುಣ್ ಕವಿ ಬಿಲ್ಕುಲ್ ಬೆಪರ್ವಾ ಕರಿನಾ. ತಾಚ್ಯಾ ಸವ್ಯಾ ಇಂದ್ರಿಯಾಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ತೊ ಹೆ ಪ್ರಕೃತೆಕ್ ನವ್ಯಾನ್, ಆತ್ಮಾಚ್ಯಾ ಸಂವೇದನಾನ್ ಗುಂಡಾಯೆನ್ ಪಳೆತಾ. ತಾಚ್ಯೆ ಮೊವಾಳ್ ದಿಶ್ಟಿಕ್ ಪ್ರಕೃತಿ ರಂಗೊವ್ನ್ ರಾವ್ತಾನಾ ರುಪಾಂತರ್ ಸತತ್ ಘಡ್ತಾ ಆನಿ ನವಿಂ ರೂಪಕಾಂ ಜಲ್ಮತಾತ್.

ರೈಲ್‌ಗಾಡಿ ಪಾಶಾರ್ ಜಾಲ್ಯಾ! ಜುಗು ಜುಗು ಆವಾಜ್ ಮನಾಂತ್ ಘೆವ್ನ್ ಕವಿ ಕೆಂಳ್ಬ್ಯಾಮುಳಿಂ ಬಸ್ಲಾ. ಮಾತ್ಯಾರ್ ಬೊಂಡಿಯೆ ಫುಲಾಂ ಝಡ್ತಾತ್. ಹ್ಯೆ ಘಡ್ಯೆ ಕವಿಕ್ ಹೆರ್ ಥೊಡೆ ಅನ್ಭೊಗ್ ಜಾಲ್ಯಾತ್ ಜಾಂವ್ಕ್ ಪುರೊ. ಪುಣ್ ಕವಿತಾ ಜಿವಿತಾಚೆಂ ಆಸಾತಶೆಂ ವಿಶ್ಲೇಷಣ್ ನ್ಹಯ್, ಬಗರ್ ಕಲಾತ್ಮಕ್ ರಿತಿನ್ ಕರ್ಚೆಂ ಉಂಚ್ಲೆಂ ವಿಶ್ಲೇಷಣ್. ಕವಿ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಚೆಂ ಮನ್ ವಯ್ರ್ ಉಕಲ್ಚೊ ಉಂಚ್ಲೊ ಅನ್ಭೊಗ್ ಮಾತ್ರ್ ಕವಿತೆಂತ್ ಅಣ್ಕಾರ್ ಕರ್‍ತಾ. ಸತಾಚೆ ಸೊದ್ನೆರ್ ಉಬ್ಚೆಂ ಕಲ್ಫನ್, ಸತಾಂ ಥಾವ್ನ್ ಪಯ್ಸ್ ಉಬುನ್ ಕವಿಕಚ್ ಫಟೊಂವ್ಕ್ ಪುರೊ, ಪುಣ್ ಹಾಂಗಾ ಉಬ್ಚೆಂ ಕಲ್ಪನ್ ನಾ, ಬಗರ್ ಗೂಂಡ್ ಜಿವೊ ಅನ್ಭೊಗ್ ದಿಸ್ತಾ. ಭೊಂವ್ತಣಿಚ್ಯಾ ಅದ್ಭುತಾಂಕ್ ಚಡ್ ತೀಕ್ಷ್ಪಣಾನ್ ಸ್ಪಂದನ್ ಜಾತಾನಾ ಮೆಳ್ಚೊ ಅನ್ಭೊಗ್ ಹೊ. ಹ್ಯಾ ಉಂಚ್ಲ್ಯಾ ಅನ್ಭೊಗಾಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಸುಟ್ಚಿಂ ತಿಂ ಕಿರ್ಣಾಂ, ಸತಾಚಿಂ ಕಿರ್ಣಾಂ ಜಾವ್ನ್ ಆಸ್ತಾತ್.

ಬೊಂಡಿಯೆ ಫುಲಾಂ ಮಾತ್ಯೆ ಸಾರ್‍ಯಾಂತ್ ಬುಡ್ಲ್ಯಾ ಉಪ್ರಾಂತ್ ಕಿತೆಂ ಜಾತಾ ಮ್ಹಳ್ಳೆಂ ಗುಂಡಾಯೆನ್ ಚಿಂತನ್ ಕರ್ತಾನಾ ಏಕ್ ಸತ್ ಸಮ್ಜತಾ -ಸಂಸಾರಾಂತ್ಲ್ಯಾ ಖಂಯ್ಚ್ಯಾಯ್ ರಚ್ನೆಕ್ ಖರ್‍ಯಾನ್ ಅಂತ್ಯ್ ಮ್ಹಳ್ಳೆಂ ನಾ. ತಿಂ ಫುಲಾಂ ಮಾತ್ಯೆಂತ್ ಸಾರೆಂ ಜಾತಾತ್. ತ್ಯಾ ಸಾರ್‍ಯಾಂತ್ತ್, ತ್ಯಾ ಸತ್ವಾಂತ್ ನವೊ ಕೆಂಳ್ಬೊ ಜಲ್ಮತಾ. ಹೆಂ ಜಿವಿತಾಚೆಂ ಸತ್ ಅನಿ ನಿಯಮ್. ಜಿವಿತ್ ಜುಗ್ ಜುಗು ಕರ್ನ್ ಮುಖಾರ್ಸುನ್ ವೆತಾ.  ಬೊಂಡಿಯೆ ಫುಲಾಂನಿ ಉಸೊವ್ನ್ ದಿಂವ್ಚೆಂ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಾಚೆ ಥೆಂಬೆ ತೊ ಕಾವ್ಯಾಂತ್ ರುಪಾಂತರ್ ಕರ‍್ತಾ. ಕಾವ್ಯ ರಸಿಕಾಂಕ್ ಹೆಂ ನವೆಂ ರಚನ್, ನವೆಂ ಉಗ್ಡಾಪಣ್, ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಮೊಗಾರ್ ಪಡಲ್ಲ್ಯಾ ಕವಿಕ್ ತಾಣೆಂ ವಿಂಚಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಮಾ ನವ್ಯಾ ಜಿವಾನ್ ಭರುನ್ ಆಪ್ಲೊ ಸಗ್ಳೊ ಘುಟ್ ಉಗಡ್ತಾ. ಸಂಸಾರಾಂತ್ಲೆ ಗುಪಿತ್ ಪುಸ್ಪುಸೆ ಆಯ್ಕೊಂಚೆ ನಾಜೂಕ್ ಕಾನ್ ಕವಿಲಾಗಿಂ ಮಾತ್ರ್ ಆಸ್ತಾತ್. ತ್ಯಾ ಪುಸ್ಪುಸ್ಯಾಂಚೊ ಸ್ವಾಸ್ ಕವಿಚ್ಯಾ ಕಾಳ್ಜಾಚ್ಯಾ ಶಿರಾಂತ್ಲ್ಯಾ ಶಿರಾಂಕ್ ಹಾಲಯ್ತಾನಾ ಉಟ್ಚ್ಯಾ ತ್ಯಾ ಕಂಪನಾಂಕ್ ಕವಿ ಆಪ್ಲೆ ಮಾತ್ಯೆಚೆ ಭಾಶೆಚ್ಯಾ ಸಬ್ದಾಂನಿ ತಾಲ್ ಆನಿ ಆಕಾರ್ ದಿತಾ. ಆತಾಂ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಚ್ಯಾ ’ಸದಾಂಚೆ ದಿಶ್ಟಿಂಚಿಂ’ ಕೊವ್ಳಾಂ ನಿಕ್ಳುನ್ ಪಡ್ತಾನಾ ದೊಳೆ ತಾಜಾಪಣಾಂತ್ ಭರ್ತಾತ್. ಥಂಯ್ ಥಾವ್ನ್ ತೊ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಂಕ್ ತಾಚ್ಯಾ ನವ್ಯಾ ಉಂಚ್ಲ್ಯಾ ದೃಶ್ಯಾಂತ್ ಪ್ರವೇಶ್ ದಿತಾ.

ತರೀ, ವ್ಹಯ್ಲ್ಯಾನ್ ಪಾಣೆಂ ಕೆಳಿಂ
ರಂಗ್ಲ್ಯಾಂತ್ ದೀಂವ್ಕ್ ಸಾಂಗಾತ್
ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್.

ರಂಗಲ್ಲಿಂ “ಪಾಣೆ ಕೆಳಿಂ” ಜಿವಿತಾಚ್ಯಾ ಫಳಾಂಚೆಂ, ಮೊಲಾಂಚೆಂ ಪ್ರತೀಕ್ ಜಾವ್ನ್ ದಿಶ್ಟಿಕ್ ಪಡ್ತಾ. ಕವಿ ಭೊಂವಾರಾಂತ್ಲೆ ಪಕೃತೆಚ್ಯಾ ಕಾಳ್ಜಾಲಾಗಿಂ ಸಂಬಂಧ್ ಜೊಡ್ತಾನಾ, ಏಕ್ ಸಾದಿ ಗ್ರಾಮ್ಯ್ ವಸ್ತ್ ಕವಿಚ್ಯಾ ತೀವ್ರ್ ಅನ್ಭೊಗಾಂತ್ ವಿಲೀನ್ ಜಾವ್ನ್, ಜಿಣ್ಯೆಚ್ಯಾ ಆಶಾವಾದಾನ್ ಮನ್ಶಾಛಾರೊ ಫುಲೊಂವ್ಚಿ ಜಾಣ್ವಾಯ್ ದೀಂವ್ಕ್ ಪಾವ್ತಾ. ದಿವ್ಯಾಚೆ ಭೊಂವ್ತಣಿ ಉಜ್ವಾಡ್ ರೂಪ್ ಘೆವ್ನ್ ರಾಂವ್ಚೆಪರಿಂ ಜಿವಿತ್ ಆಪ್ಶೆಂಚ್ ಎಕಾ ರುಪಾನ್ ಭರುನ್ ದಿಸೊವ್ಣಿ ಘೆವ್ನ್ ರಾವ್ತಾ. ಕವಿತಾ ಮರ್ಣಾಂತ್ ಸುರ್ವಾತ್ತಾ ತರೀ ಜಿವಿತಾಚೆ ಜಾಣ್ವಾಯೆನ್ ಸೊಂಪ್ತಾ. ಪಾಕಾಂ ಪಿಟೊ ಜಾವ್ನ್ ಪಡಲ್ಲ್ಯಾ ಸುಕ್ಣ್ಯಾಚ್ಯಾ ಶಿರಾಂನಿ ಉಡ್ಕಾಣಾಂ ಘಾಲುಂಕ್ ಜೀವ್ ಭರ‍್ಚೊ ಆಶಾವಾದ್ ಆನಿ ಭಾವಾರ್ಥ್ ಹ್ಯಾ ತೀನ್ ಪಂಗ್ತಿಂನಿ ವ್ಹಾಳ್ತಾ! ಝರ್‍ಚೆಂ, ಮರ್‍ಚೆಂ, ಪಿಟೊ ಜಾಂವ್ಚೆಂ, ಮಾತ್ಯೆ ಸಾರ್‍ಯಾಂತ್ ಬುಡ್ಚೆಂ ಹೆಂ ಸರ್ವ್ ಫಳಾದಿಕ್ ಜಿಣ್ಯೆಚೊ ಸಹಜ್ ವಾಂಟೊ. ಹ್ಯಾ ಫಳಾದಿಕ್ ಜುಗು ಜುಗು ಜಿವಿತಾಚ್ಯಾ ಪಯ್ಣಾಂತ್ ಏಕ್ ಲ್ಹಾನ್ ಕೀಡ್ ಪಿಸೊಳೆಂ ಜಾವ್ನ್ ಬದ್ಲುಂಚೆಂ, ಸಾರ್‍ಯಾಚ್ಯಾ ಈಟಾಂತ್ ಕೆಂಳ್ಬ್ಯಾಚೊ ಮೊಕೊ ವಾಡೊನ್ ಯೆಂವ್ಚೆಂಯ್ ಆಸಾ.

ಕವಿನ್ ವಿಂಚುನ್ ಕಾಡಿಲ್ಲಿಂ ಪ್ರತಿಮಾ ಕವಿಚಿಂ ಖಾಸ್ಗಿ ನ್ಹಯ್. ತಿಂ ಆಖ್ಖೆ ಪ್ರಿತುಮೆಚಿಂ, ಸಗ್ಳ್ಯಾಂಚಿಂ. ಕವಿಚೆ ವಿಚಾರ್ ಆನಿ ತಾಚಿಂ ಖಾಸ್ಗಿ ಭೊಗ್ಣಾಂ ಜೆದ್ನಾಂ ಪ್ರತಿಕಾತ್ಮಕ್ ಭಾಶೆಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಪಾಶಾರ್ ಜಾತಾನಾ, ತೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಂತ್ ತಾಚೊ ಖಾಸ್ಗಿ ಅನ್ಭೊಗ್ ಖೂಬ್ ಗ್ರೇಸ್ತ್ ಜಾವ್ನ್ ಆನಿ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ್ ಶ್ಲೊಕ್ ಜಾವ್ನ್ ವಯ್ಭವಾಂತ್ ರುಪಾಂತರ್ ಜಾತಾ. ಅಶೆಂ ಕವಿ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಕ್ ಜಿವಿತಾಚ್ಯಾ ಸಂಪೂರ್ಣ್ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಂತ್ ವ್ಹರ‍್ತಾ. ಜಿಣ್ಯೆಚಿ ಸಗ್ಳಿ ದೊತೊರ್ನ್ ಜಿ ಗದ್ಯಾಂತ್ ವಿಸ್ಕಳಾಯ್ಲ್ಯಾರ್ ಪಾನಾಂ ಪಾನಾಂನಿ ವಿಸರ್‍ಚಿ. ಕವಿನ್ ಹ್ಯೆ ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ನಿಮಾಣ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಚ್ಯಾ ಸಾತ್ ಪಂಗ್ತಿಂನಿ ಆಟೊವ್ನ್, ಆಟಾಪುನ್ ಧರ್ಲ್ಯಾ! 

ಸಗ್ಳೆ ಕವಿತೆಂತ್ “ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್” ಪದ್‍ಬಂದ್ ಎಕ್ಯೆ ಶಿರೆಪರಿಂ ರಾವಲ್ಲೆಂ ದಿಸ್ತಾ, ತೆ ಶಿರೆಚೆ ಭೊಂವ್ತಣಿ ಕವಿತೆನ್ ಸೊಭಿತ್ ಕೂಡ್ ಘೆತ್ಲ್ಯಾ. ಆತಾಂ ಜಗತ್ ಫಕತ್ ಕವಿಚೊ ಈಶ್ಟ್ ನ್ಹಯ್. ತಾಕಾ ಕಾವ್ಯಸ್ಪರ್ಶಾಚೊ ಅಭಿಷೆಕ್ ಜಾಲಾ. ಆತಾಂ ತೊ ಸಗ್ಳ್ಯಾಂಚೊ ಈಶ್ಟ್ ಜಾಲಾ.

ಕವಿತಾ ಪಯ್ಲೆ ಪಾವ್ಟಿಂ ವಾಚ್ತಾನಾ ಮರಣ್ ಕವಿತೆಚೆಂ ಕೇಂದ್ರ್ ಮ್ಹಣ್ ಭೊಗತ್ ತರೀ, ’ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್’ ಪರ್ತ್ಯಾನ್ ಪರ್ತ್ಯಾನ್ ವಾಚ್ತಾನಾ ’ಜುಗು ಜುಗು ಜಿವಿತ್’ ಜಾತಾ, ಕವಿತೆಚೆಂ ಕೇಂದ್ರ್ ಆತಾಂ ಜಿವಿತ್ ಜಾವ್ನ್ ಬದ್ಲತಾ. ಕವಿತಾ ಜಿವಿತಾಚೊ ಮೋಗ್ ಕಾಳ್ಜಾಂತ್ ಜಗಯ್ತಾ. ಜುಗು ಜುಗು ಸಂಗೀತ್ ದಿತಾ.. ರಂಗಲ್ಲಿಂ’ ಪಾಣೆಂ ಕೆಳಿಂ’ ಜಿಣ್ಯೆಕ್ ರಂಗೀನ್ ಸಾಂಗಾತ್ ದಿತಾತ್. “ಜುಗು ಜುಗು ಜಗತ್” ಆವಾಜ್ ಜಿವಿತಾಚೊ ನಾರೊ ಜಾವ್ನ್ ಬದ್ಲತಾ.

-ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್. ಡಿಕುನ್ಹಾ

जिविताचो नारो: जुगू जुगू जगत

ह्या डिसेंबरांत मेल्विनाची ’जुगू जुगू जगत’ कविता जल्म घेवन धा वरसं जातात तरी, हरयेक फावटीं ही कविता म्हज्या मनांत जागता तेदनां ती म्हजेच खातीर आज‌च आतांच बरयल्या अशें भोगता. कविचो खास मित्र कलाकार जगत हाच्या मर्णाच्या खत्कत्या भोगणांतल्यान किरलल्ली कविता ही. ही कविता पयले फावटीं वाचल्या उपरांत, केदनां हांव धूळ आनी मातयेच्या चिंतपांत पवित्र तंबाचे सुवातेंतल्या समाधीं मदल्या अशीर मारबल वोळिंतल्यान पाशार जातां, तेदना मेल्विनाचे कवितेंतलो “जुगू जुगू” आवाज काळजां उडियांक सांगात दिता आनी म्हज्या भितरल्या आवाजासंगीं संबंध जोडता. सगळी कविता म्हजेलागीं संवाद करुंक लागताना, हांव पांयांक आडकळच्या वोळिंतल्यान सुटून अंत्राळाचे अनंतायेक उबून नपंयच जांवच्या सुकण्यांक पळेतां आनी जिविताच्या सतांकडे लागीं जातां. मागीर घरा पावोन कवी मेल्विनाचो “देवी निनकासी” काव्य पुंजो उगतो कर्न तांतली पयली कविता’ जुगू जुगू जगत’ परत वाचतां. कितले फावटीं वाचतां तितलें फावटीं ही कविता आपलें ताजेपण सांडीनासतां काव्यनमनाक तयार जाल्ल्या म्हज्या मना भितर नव्यान उजवाडता. मेल्विनाचीं कवितां उतरांचें संगीत. सोभाय, सत आनी मोग सगळें एकांतच गुटलावन, “रंगाळ फिंतां”नी नाजूकायेन सजोवन काव्यरसिकांक ताणें दिंवचें आमोलीक दिर्वें.

मेल्विन रोड्रीगसाच्या पुस्तकांक जगदीश अम्मुंजेचीं फोर-चित्रां

’जुगू जुगू जगत’ कवितेक आनी मेल्विनान सुमार वीस वरसां पयलें बरयिल्ल्या ”घेटे जाल्लें जोगफॉल्स (२००२) आनी “वेळेक पावल्लीं ल्हारां (२००३)” कवितेंक थोडें साम्य आसा. (हीं दोनी कवितां मेल्विन रोड्रीगसाच्या “वाट” पुस्तकांतलीं आनी ह्या ’वाट’ पुस्तकाच्या फोराचें विन्यास जगत -जगदीश अम्मुंजे हाणेंच केल्लें. मेल्विनाचे सुर्विले हेर दोन काव्या घोस ’मोगा पेळो’ आनी ’फिंतां’ पुस्तकांचें फोर चित्र सजयिल्लें जगतानच . “घेटे जाल्लें जोग‌फॉल्स” कविताची पयली वोळ असा. ’आन्येक रात उदेल्या’. ती रातिचे भिरांतेन सुर्वात्ता. जिविताच्या फुडलद पांवड्यांचेर आपणाक न्हाणयिल्या ’राजा’ राणी’ अनी ’रोकेटा’क पुसून सोडल्ल्या रातिंचो उडास काडन कवी कुलकुलता. हे भिरांतेन जिवितांत म्होवाळ वेंग दिल्ल्या, "रोररा"क घेटो जावंक सोडीनाशें कवी कुलकुल्यांती सुशेगात न्हाता! “वेळेक पाव‍ल्लीं ल्हारां” कविता ’मरण पयस पातळ्ळां’ वोळी थावन सुर्वातून आनी कवितेच्या निमाणें त्या पातळ्ळले वेळेन बावळे विस्तारावन “येया लागीं येया” म्हण आपोंवच्या मार्मीक चित्रणांत सोंपता. “जुगू जुगू जगत” कवितेंतल्या पयल्या कडव्यांत “स्वास संस्राक हारलो” वोळीन मर्णाचें दर्शन दिलां तर, दूसऱ्या कडव्यांतलें पाका पिटो जाल्लें पिसोळें घड्येन मोडून पडच्या जिविताचें चित्रण दिता. पूण निमाणें उदेल्ल्या केंळब्या वयल्या “पाणीं केळ्यांनी” सगळें सेट्टिंग बदलून रंगयलां. प्रकृतेच्या सकते सकतेक कवीन मनशा आत्म्याचें स्पर्श दिलां आनी सामान्य दोळ्यांतल्यान लिपोन वेच्या सताचें अनावरण जालां

’जुगू जुगू जगत’ कवितेंतल्या पयल्या कडव्यांत कवी जुगू जुगू आवाजाच्या पुनरावृत्तिंतल्यान, रैल गाडी पाशार जांवचो आवाज कवितेंत उबजायता आनी अशें कविता किरलल्ल्या भोंवाराचें अर्थाभरीत चित्रण करता. चड गुंडायेंत उगतें करुंक सोदचे आपले विचार आनी भावनांचेर भर घालन ताळ निर्माण करच्याक ह्या अपरूप काव्य तंत्राचो वापर कवीन हे कवितेंत केला. चडावत पदां/गीतांनी उतरांचें आनी पद‍बंदाचें पुनारावृत्ती वापरचें आसता. पदांचो ताळो आनी संदेश घरा व्हरुंक सलीस जाता. कवी मेल्विन एक श्रेष्ट कवी मात्र न्हय एक उंचलो गीत‍कार जावनासल्ल्यान हे कवितेंत पुनरावृत्ती सहज‍पणी आयल्या तशें भोगता. ताचे भाशेच्या गिन्यानाक मान्वोन भास ताका खाल जाता आनी अशें साद्या उतरांनी सोभीत, उंचले विचार आनी प्रतिमा तो तयार करता. हांगा आपल्या इश्टाच्या मर्णाक एक शांत प्रतिक्रिया म्हळ्ळेपरीं आपले सगळें दूक कवीन रैल गाडियेच्या जुगू जुगू आवाजांत मिसळायलां. जुगू जुगू आवाज, रैल गाडी पाशार जाल्या उपरांती वाचप्यांच्या काळजांत सादताना कविचें दूक खासगी जावन उरनासतां सार्वत्रीक व्हाळो जाता. ही कविता व्हडल्यान वाचून जुगू जुगू आवाजाक कान दिल्यार, कवीन रचल्ल्या भोंवारांत रिगून वाचप्याक चडीत मापान हे कवितेचें आस्वादन करुंक साध्य जातलें.

खंयच्याय सब्दाक आपल्याच‍स्तकीं काव्याळ गूंड अर्थ ना. वेळा संदर्भ आनी हेर सब्दां कडेन ताचो संबंध ताका अर्थांचो वयभव दिता. हांव चिंतां, ’जुगू जुगू जगत’ हे तीन सब्द एका दैवीक प्रेरणान एकामेका संबंध जोडुंक पावल्यात आनी बरपूर काव्यसकतेन भरल्ल्या कविच्या मनांत देंवून आयल्यात. ह्या उतरांच्या येण्यान कवी कितल्या आनंदान भरल्लो तें, स्वता हांव एक कवी तरी, म्हज्यान वर्णुंक साध्य ना. सहजपणी काव्याळ अनभोगाच्या सुखाळ शिखराक पावल्लो कवी जुगू जुगू जगत आवाजाक एक रूपक करन उंचायेक उबारता आनी एक काव्याळ जिणयेचो नारो जावन बदलिता. त्या शिखरा थावन काव्याची झर उबजून एक व्हाळो जावन जुगू जुगू आवाजांत देंवून व्हांवता.

जुगू जुगू आवाज कसो उबजाता? जीव झेंज्रून झरताना उटचो अवाज हो. इंजिनाचीं रोदां रैला पाट्यांच्या संदांक मार्न घश्टून मुखार वेतात. जीव झरल्या शिवाय जिवीत फुडें वचना.

“जीव झेंज्रून झरलो
स्वास संस्राक हारलो
वचुंक जालो वगत”

“वगत” सब्द कवितेक अंत्य प्रासाची सोभाय दिता व्हय तशेंच मनशाच्या अंत्य घडयेची झळक‍य दिता. खास मनशांच्या अंत्य घडयेचो खरो अनभोग आसल्ल्यांक कवीन भोगणांच्या उज्यांत पेटयिल्लीं उतरां काळजा शिरो कांपयतीत. मनीस कितलोय आवाज करूं, ताचो निमाणो स्वास “वगत” वेता.

काव्य प्रतिभा शून्या थावन संवसारांत कितेंच नवें रचिना. हांगासर पयलेंच रचनारान रचल्ल्यो संगत्यो आनी सकत्यो तो वापरता आनी निर्देशीत करता. सुप्त पडल्ल्या सकतेंक चालन दिता. हे कवितेच्या दुसर्‍या कडव्यांतलें पिसोळें कविच्या अनभोगाच्या जाणवायेन भरल्ल्या अंतर‌मतींतल्यान उबून आयिल्ल्यापरीं भोगता.

पाकट्यांच्या पोकोळ धैरा
कूड उबून आसता
पिटो जाल्यार सुकीं पाकां
जीव कित्याक फकत?

ना मनशाक बळ आपल्या मरणा घडयेचेर! मर्णा उपरांतलें सहज चिंतप हें. पिसोळ्याचीं पाकां जिणयेच्या नाजूक आनी क्षणीक स्वभावाचें प्रतीक. मनीस मोडताना, मोडून पडल्ल्या पिसोळ्याचे स्थितेक पावतात. पिसोळ्याच्या पिटो जाल्ल्या पाकांनी कवीन जिणयेची अपूर्णता आनी अवलंबन पिंत्रायलां. कविच्या अध्यात्माचें प्रतिबिंब हांगा झळकेक पडता. पिसोळें एक सामान्य रूपक. पूण सगळ्या कवितेच्या ठरावणेच्या उजवाडांत पळेयल्यार, पाकां पिटो जाल्लो पिसोळ्याचो जीव कवी भितरल्या तीवर वास्तवाचें प्रतीक तशें दिसता. स्वताच्या अनभोगाची स्वश्ट समजणी जोडन घेतल्लो कवी वाचप्याक प्रेरक आनी मार्गदर्शक जाला. ह्या कडव्यांत कवीन सजयिल्ले सोभीत आंतरीक प्रास, पिसोळ्याच्या प्रतीकाचो परिणाम वाडयतात. कवितेंतले सकतेन वाचप्याचें मन पेट्टाना, त्या उजवाडांत वाचपीय जिविताक चडीत स्पश्टतायेन पळेवंक सकता.

कवितेच्या तिसऱ्या कडव्यांत कविच्या गूंड अंतर्दृष्टिचें आनी कलात्मक अभिव्यक्तिच्या उंचल्या प्रदर्शनाचो अनभोग जाता. प्रकृतेक आमी आवय म्हणतांव, ती कितली सहज, सादी, बोळी तितलीच तर्नाटी, सुडसुडीत दिसता. पूण तिचें अनंताक विस्तारल्लें सादेपण वाचून अखेर जांवचें न्हय. तिच्या अगाध जाणवायेचे थोडे थेंबे जिकून कवीन आमकां दिल्यात. आपूण “केंळब्या मुळीं बसलां” म्हण सांगता तरी त्या केंळब्या मुळांत ताच्या मात्यार बोंडयेचीं फुलां झडचें दृश्य तो पिंत्रायताना कवी आपल्या काव्यात्मक अभिव्यक्तिच्या ताबोर पर्वताच्या मात्यार रुपांतराचे सकतेन पुरतो पर्जळचें दिसता आनी थंय थावन वाचप्याचें मन उंचल्या पांवड्याक उबारच्या रूपकांचें दर्शन तो दिता.

केंळब्या मुळा बसलां, मात्यार
बोंडिये फुलां झडलीं
तांचेंय म्होंव सोंपलें आतां
मातये सार्‍यांत बुडलीं

मनशाक सुर्यो उदेंवचें, बुडचेंय ’सदांचें’ सवयेचें जाताना, भोंवारांतलीं बोंडिये फुलां मातयेक सारें जांवचें कोणाक दिसत. जिविताचे सोभायेच्या निराकारान भरल्ल्या, मनशास्पिरीत मंद करुंक पातळल्ल्या आयचे नागरिकतेन हाडल्ली ख्यास्त ही. संवसारी सकतेक चिडकोन रावल्ल्या इंद्रियांक अध्यात्मीक सुकतेन जिवीत बावोन गेल्ली खबरच आसना. पूण कवी बिल्कूल बेपर्वा करिना. ताच्या सव्या इंद्रियांतल्यान तो हे प्रकृतेक नव्यान, आत्माच्या संवेदनान गुंडायेन पळेता. ताचे मोवाळ दिश्टीक प्रकृती रंगोवन रावताना रुपांतर सतत घडता आनी नवीं रूपकां जल्मतात.

रैल‌गाडी पाशार जाल्या! जुगू जुगू आवाज मनांत घेवन कवी केंळब्यामुळीं बसला. मात्यार बोंडिये फुलां झडतात. ह्ये घडये कवीक हेर थोडे अनभोग जाल्यात जावंक पुरो. पूण कविता जिविताचें आसा तशें विश्लेषण न्हय, बगर कलात्मक रितीन करचें उंचलें विश्लेषण. कवी वाचप्याचें मन वयर उकलचो उंचलो अनभोग मात्र कवितेंत अणकार कर‍ता. सताचे सोदनेर उबचें कल्पन, सतां थावन पयस उबून कविकच फटोवंक पुरो, पूण हांगा उबचें कल्पन ना, बगर गूंड जिवो अनभोग दिसता. भोंवतणिच्या अदभुतांक चड तीक्ष्णपणान स्पंदन जाताना मेळचो अनभोग हो. ह्या उंचल्या अनभोगांतल्यान सुटचीं तीं किर्णां, सताचीं किर्णां जावन आसतात.

बोंडिये फुलां मातये सार‍यांत बुडल्या उपरांत कितें जाता म्हळ्ळें गुंडायेन चिंतन करताना एक सत समजता -संवसारांतल्या खंयच्याय रचनेक खर्‍यान अंत्य म्हळ्ळें ना. तीं फुलां मातयेंत सारें जातात. त्या सार‍यांत, त्या सत्वांत नवो केंळबो जल्मता. हें जिविताचें सत अनी नियम. जिवीत जूग जुगू कर्न मुखार्सून वेता. बोंडिये फुलांनी उसोवन दिंवचें अध्यात्माचे थेंबे तो काव्यांत रुपांतर करता. काव्य रसिकांक हें नवें रचन, नवें उगडापण, आपल्या मोगार पडल्ल्या कवीक ताणें विंचल्ली प्रतिमा नव्या जिवान भरून आपलो सगळो घूट उगडता. संवसारांतले गुपीत पुसपुशे आयकोंचे नाजूक कान कविलागीं मात्र आसतात. त्या पुशपुशांचो स्वास कविच्या काळजाच्या शिरांतल्या शिरांक हालयताना उटच्या त्या कंपनांक कवी आपले मातयेचे भाशेच्या सब्दांनी ताल आनी आकार दिता. आतां वाचप्याच्या ’सदांचे दिश्टिंचीं’ कोवळां निकळून पडताना दोळे ताजापणांत भरतात. थंय थावन तो वाचप्यांक ताच्या नव्या उंचल्या दृश्यांत प्रवेश दिता.

तरी, व्हयल्यान पाणें केळीं
रंगल्यांत दीवंक सांगात
जुगू जुगू जगत.

रंगल्लीं “पाणे केळीं” जिविताच्या फळांचें, मोलांचें प्रतीक जावन दिश्टीक पडता. कवी भोंवारांतले प्रकृतेच्या काळजालागीं संबंध जोडताना, एक सादी ग्राम्य वस्त कविच्या तीव्र अनभोगांत विलीन जावन, जिणयेच्या आशावादान मनशाछारो फुलोंवची जाणवाय दीवंक पावता. दिव्याचे भोंवतणी उजवाड रूप घेवन रांवचेपरीं जिवीत आपशेंच एका रुपान भरून दिसोवणी घेवन रावता. कविता मर्णांत सुर्वात्ता तरी जिविताचे जाणवायेन सोंपता. पाकां पिटो जावन पडल्ल्या सुकण्याच्या शिरांनी उडकाणां घालुंक जीव भरचो आशावाद आनी भावार्थ ह्या तीन पंगतिंनी व्हाळता! झर‍चें, मर‍चें, पिटो जांवचें, मातये सार‍यांत बुडचें हें सर्व फळादीक जिणयेचो सहज वांटो. ह्या फळादीक जुगू जुगू जिविताच्या पयणांत एक ल्हान कीड पिसोळें जावन बदलुंचें, सार‍याच्या ईटांत केंळब्याचो मोको वाडोन येंवचेंय आसा.

कवीन विंचून काडिल्लीं प्रतिमा कविचीं खासगी न्हय. तीं आख्खे प्रितुमेचीं, सगळ्यांचीं. कविचे विचार आनी ताचीं खासगी भोगणां जेदनां प्रतिकात्मक भाशेंतल्यान पाशार जाताना, ते प्रक्रियेंत ताचो खासगी अनभोग खूब ग्रेस्त जावन आनी सार्वत्रीक श्लोक जावन वैभवांत रुपांतर जाता. अशें कवी वाचप्याक जिविताच्या संपूर्ण अभिव्यक्तिंत व्हरता. जिणयेची सगळी दोतोर्न जी गद्यांत विस्कळायल्यार पानां पानांनी विसर‍ची. कवीन ह्ये कवितेच्या निमाण्या कडव्याच्या सात पंगतिंनी आटोवन, आटापून धरल्या!

सगळे कवितेंत “जुगू जुगू जगत” पद‍बंद एक्ये शिरेपरीं रावल्लें दिसता, ते शिरेचे भोंवतणी कवितेन सोभीत कूड घेतल्या. आतां जगत फकत कविचो ईश्ट न्हय. ताका काव्यस्पर्शाचो अभिषेक जाला. आतां तो सगळ्यांचो ईश्ट जाला.

कविता पयले फावटीं वाचताना मरण कवितेचें केंद्र म्हण भोगत तरी, ’जुगू जुगू जगत’ परत्यान परत्यान वाचताना ’जुगू जुगू जिवीत’ जाता, कवितेचें केंद्र आतां जिवीत जावन बदलता. कविता जिविताचो मोग काळजांत जगयता. जुगू जुगू संगीत दिता.. रंगल्लीं’ पाणें केळीं’ जिणयेक रंगीन सांगात दितात. “जुगू जुगू जगत” आवाज जिविताचो नारो जावन बदलता.

-आंडऱ्यू एल. डिकुन्हा